Ανακυκλώνουμε καπάκια και τα κάνουμε αναπηρικό αμαξάκι. Πρώτα το μάθαμε, μετά το φανταστήκαμε , ύστερα το αγκαλιάσαμε και τέλος το αγαπήσαμε ώσπου το άπιαστο έγινε πραγματικότητα.
Το απίθανο μοιάζει πλέον μακρινό, μιας και σε μόλις πέντε ημέρες καταφέραμε με την βοήθεια όλων σας να γεμίσαμε έναν κάδο.Σε λίγες ημέρες μια νεαρή κοπέλα θα ανοίξει τα χέρια της και θα νοιώσει την πρωινή αύρα μόνη της, όπως όλοι μας.Σε λίγες ημέρες θα πραγματοποιήσουμε την ελπιδοφόρο επωδό της “μια βόλτα στην πλατεία του χωριού”, γιατί της αρέσουν τα ταξίδια.
Κάποια πράγματα που εμείς τα θεωρούμε δεδομένα ή συνηθισμένα,για κάποιους άνθρώπους αποτελούν όνειρο ζωής,αφού είναι δύσκολο γι’αυτούς να τα πραγματοποιήσουν.
Ας γίνουμε συνοδοιπόροι των ονείρων της , για να μπορέσει να ζήσει μια όσο γίνεται κανονική ζωή.
Για να μπορέσει να πάει την βόλτα της μέχρι την…. πλατεία του χωριού.
Όλοι μαζί σίγουρα μπορούμε,γιατί άλλωστε η ανθρωπιά είναι το ονοματεπώνυμό μας.
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΤΟ Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 31ου Δημοτικού Σχολείου Τρικάλων.
