"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

11.5 C
Trikala

Απειλή για την παγκόσμια οικονομία η ελληνική κρίση χρέους

lafarm

Σχετικά άρθρα

euro

– Σε αδιέξοδο το Βερολίνο που έπεσε στην παγίδα που έστησε
– Καμπανάκι κινδύνου από οικονομικούς αναλυτές για την μεγάλη ύφεση που έρχεται
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
Rosios
Το γεγονός ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση στον τομέα των χρηματοοικονομικών επηρεάζει άμεσα τις τύχες των ίδιων των κρατών, είναι κάτι γνωστό και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Έχει αποδειχθεί στη διάρκεια της ιστορίας (οικονομικό κραχ) πως μεταδίδεται με την μέθοδο του ντόμινο, η κρίση από την μία χώρα στην άλλη, αρκεί να υπήρχε ένας συνδετικός οικονομικός κρίκος.
Ανατρέχοντας την ιστορία, διαπιστώνει κανείς ότι πριν από κάθε σοβαρή παγκόσμια οικονομική κρίση, υπήρχαν τα λεγόμενα «σημάδια» που προειδοποιούσαν για το «κακό» που έρχεται. Συνέβη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20 και πολύ έντονα μόλις τον Σεπτέμβριο του ’07 με την μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση. Και όμως, η περίοδος που διανύουμε, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές διεθνούς εμβέλειας, προσομοιάζει με τις προαναφερθείσες χρονικές περιόδους.
Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο αυτής της προϊούσας οικονομικής κρίσης βρίσκεται η Ευρώπη και ειδικότερα η Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οικονομολόγοι, πολιτικοί, εμπειρογνώμονες μεγάλου κύρους, παρακολουθούν με «κομμένη την ανάσα» τις εξελίξεις στην Ευρώπη, προτρέποντας παντοιοτρόπως το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε, να προχωρήσουν επιτέλους στην «χαλάρωση» της οικονομικής λιτότητας που έχουν επιβάλλει στη γηραιά ήπειρο. Και ο λόγος απλός: η ασφυκτική πίεση που ασκείται (Π.χ. Ελλάδα) κάποια στιγμή θα προκαλέσει την έκρηξη. Και η στιγμή αυτή είναι πολύ κοντά, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Αυτή η έκρηξη βεβαίως ένεκα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, θα συμπαρασύρει πολλούς. Και αυτό φοβούνται.
Είναι γνωστή η εξάρτηση της Βαλκανικής οικονομίας από την ελληνική επιχειρηματικότητα και το τραπεζικό σύστημα. Όπως επίσης και η οικονομική σχέση Ευρώπης – Ελλάδας.
Ενδεικτικό της έντονης ανησυχίας που επικρατεί ειδικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, λόγω και της εύθραυστης οικονομίας, είναι και οι δηλώσεις του πρώην διευθυντή του προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου Ντέιβιντ Στόκμαν, ο οποίος προειδοποίησε ότι η ελληνική κρίση είναι πλέον μια απειλή για το σύνολο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
“Οι Έλληνες χρωστούν κάτι παραπάνω από 350 δισεκατομμύρια, εκ των οποίων τα 60 δισεκατομμύρια ανήκουν σε ελληνικές τράπεζες” ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Τα υπόλοιπα τα χρωστούν, στην Ε.Ε. 210 δισεκατομμύρια και περίπου 70 δισεκατομμύρια στο ΔΝΤ». Αυτό όμως που δημιουργεί την επιπρόσθετη ανησυχία για τον Στόκμαν, είναι το γεγονός ότι το χρέος πλέον έχει μεταφερθεί στις πλάτες των φορολογουμένων των χωρών της ΕΕ από το τραπεζικό σύστημα.

Ωρολογιακή βόμβα

Με την «κοινωνικοποίηση» λοιπόν των περίπου 350 δις του ελληνικού χρέους, το ζήτημα έχει περάσει πλέον και στον πολιτικό στίβο. Και αυτό ισοδυναμεί με ωρολογιακή βόμβα, η οποία είναι μια υπαρξιακή απειλή για τη διατήρηση της συνοχής της ίδιας της ΕΕ.
Υπό αυτή την έννοια δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πόσο εύθραυστο είναι πλέον το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με μια εξίσου εύθραυστη ευρωπαϊκή οικονομική ένωση με ένα νόμισμα σε πειραματισμούς, καθώς ακριβώς στο κέντρο της είναι μια ωρολογιακή βόμβα που είναι περίπου έτοιμη να εκραγεί. Πρόκειται για το “ελληνικό δράμα” της Ευρώπης, όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε, για το οποίο οι οικονομολόγοι πέραν του Ατλαντικού χτυπούν έντονα το καμπανάκι του κινδύνου.
Η ανησυχία αυτή αποτυπώνεται γλαφυρά και στις διαπραγματεύσεις Αθήνας – Βερολίνου (να μην ξεχνάμε ποιος κάνει κουμάντο στην ΕΕ), στις οποίες υπάρχει μεγάλη ένταση, παρά το φαινομενικό “χαλαρό” ύφος των εμπλεκομένων πλευρών και την παροδική και βραχυπρόθεσμη ηρεμία που προκαλεί μια πρόσκαιρη συμφωνία των δύο μερών. Οι Γερμανοί φοβούνται ακριβώς την περίπτωση ντόμινο. Και μπορεί οι απώλειες να είναι “μικρές” και “προβλέψιμες”, όπως τονίζεται, ωστόσο οι απώλειες αυτές θα “ενεργοποιήσουν” την “αστάθεια” της ήδη οριακής κατάστασης σε Ιταλία και Γαλλία, γεγονός που θα σημάνει την αρχή ενός παγκόσμιου οικονομικού κραχ που όπως υποστηρίζουν οικονομικοί αναλυτές, δεν έχουμε ζήσει κάτι παρόμοιο και θα το θυμάται ο κόσμος για τα επόμενα εκατό χρόνια! Υπό το πολιτικό πρίσμα, αν παρατηρήσει κάποιος τις εξελίξεις αυτές, οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν σε μια τέτοια κρίση χρέους, αποτέλεσμα να προκληθούν εκλογές από τις οποίες θα προκύψουν ριζοσπαστικές κυβερνήσεις, αντί “ευρωζωνικές” που θα έχει ως συνέπεια την αποδυνάμωση και διάλυση τελικά της Ε.Ε.

Γερμανία – ΗΠΑ

Η εμμονή λοιπόν αυτή του Βερολίνου στην πολιτική της σκληρής λιτότητας και πολύ περισσότερο στην άκαμπτη στάση στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο, είναι λίγο πολύ κατανοητή. Έχει πέσει στην παγίδα που έχει στήσει το ίδιο. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι έπρεπε να προχωρήσει σε διαγραφή χρέους πριν από τρία χρόνια με μια ελεγχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και να υποχρεώσει τις τράπεζες να αναλάβουν το κόστος. Τότε θα ήταν διαφορετικά.
Όλες αυτές οι δυσοίωνες προβλέψεις γίνονται καθημερινά αντικείμενο συζητήσεων σε στρογγυλά τραπέζια των ΗΠΑ και η κοινή συνισταμένη του εξαγόμενου συμπεράσματος είναι η επίλυση πάση θυσίας του “ελληνικού προβλήματος” για να μην μεταδοθεί η “τοξικότητα”. Αυτό άλλωστε δείχνει και η σε σημείο απειλών παραίνεση του Αμερικανού υπουργού των οικονομικών Τζακ Λου, να εξευρεθεί ένας εποικοδομητικός τρόπος προσέγγισης Αθήνας – Βερολίνου για την ομαλή πορεία της Ευρωζώνης. Αν δεν συμβεί αυτό, θα υπάρξουν “αντιξοότητες” όπως είπε χαρακτηριστικά.

* Ο Απόστολος Ρόσσιος είναι δημοσιογράφος και στέλεχος του Κινήματος Ελληνορωσικής Συμμαχίας

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης