Είναι τόσο αστεία και ταυτόχρονα θλιβερή, η προσπάθεια τοπικών παραγόντων να κρατηθούν στην επικαιρότητα ως οι γνήσιοι εκφραστές της Τρικαλινής ιδέας.
Αυτοπροβάλλονται με τη γνωστή αμετροέπεια και την αλαζονεία που τους διακρίνει, ως οι μοναδικοί εγγυητές για το αύριο του τόπου.
Και όλα αυτά σε μία περίοδο που η οικονομική καταστροφή χιλιάδων Τρικαλινών είναι βέβαιη και οριστική.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να το λέμε, αλλά φαίνεται πως η ακατάσχετη προβολή με παραμύθια πουλάει καλύτερα.
Στις μικρές κοινωνίες, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλο χρειάζεται σεμνότητα,απλότητα και ταπεινοφροσύνη, γνωρίσματα που διακρίνουν τους νουνεχείς ανθρώπους.