«Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!!!»

Σ’ αυτό το πανηγύρι που επικαλύπτεται με ολίγον σοσιαλισμό – όσον πρέπει για να διασκεδάζει η μάζα –  αλλά χωρίς όριο υποταγής στο εμπορευματοποιημένο θέαμα, που στο λαμπύρισμά του εντυπωσιάζονται τα πλήθη , ζητούμενο παραμένει ο πολιτισμός.

Αλήθεια, πόση ευθύνη έχουμε απέναντι στα παιδιά μας και στους νέους, όταν τους διαμορφώνουμε τέτοια πολιτιστική συνείδηση;

Από τη μία μεριά το ευκαιριακό, τα πολιτιστικά πρότυπα, η στάση απέναντι στα μνημεία , ο σεβασμός του περιβάλλοντος. Κι από την άλλη, ο στομφώδης λόγος για να συγκινεί και να παρακινεί τα μικρά παιδιά: οι στόχοι με περισσό κομπασμό για ρεκόρ. Αλήθεια πόσο κενόδοξοι !!

Με κάνει να αναφωνήσω τους στίχους «ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΜΠΛΕ ΞΟΔΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!».

* Οι στίχοι είναι από το ποιητικό έργο του Οδ. Ελύτη “Μαρία Νεφέλη”

Σ.Κ.