Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού – Όχι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του μίσους!

Να λοιπόν που και στην πόλη μας θα σηκωθούν τα λάβαρα της εθνικοφροσύνης, θα φορεθούν χλαμίδες και περικεφαλαίες, θα υψωθούν σημαίες, θα «διατρανωθούν» τα «δίκαια» του Βουκεφάλα, θα πρωτοστατήσουν ρασοφόροι για να φωνάξουν, όπως και στη γειτονική Λάρισα, ότι όπου το ράσο γίνεται σημαία, η νίκη είναι βεβαία.

Όλος (😉 ο εθνικός κορμός, σοβινιστές, ακροδεξιοί, πολιτευτές, δεξιοί κομματάρχες, η εκκλησία. Οι θεματοφύλακες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», πλάι πλάι με σημαίες με σβάστικες και παιδιά με μαύρα ρούχα και ξυρισμένα κεφάλια.

Η εθνικιστική πλειοδοσία είναι αποδοτική πολιτικά, ανεξαρτήτως γεωγραφίας. Επιδίδονται χρόνια σε αυτό εθνικιστικοί, ακροδεξιοί, φασιστικοί κύκλοι, επιδίδεται χρόνια σε αυτό η ηγεσία της εκκλησίας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, το όνομα της γειτονικής χώρας χρησιμοποιείται από τις πιο συντηρητικές, εθνικιστικές και ανορθολογικές αφηγήσεις του εθνικού κορμού ως τρόπος συσπείρωσης όλων των ρατσιστικών ομάδων της δεξιάς, της πατριωτικής ψευδο – αριστεράς, εκκλησιαστικών οργανώσεων, καραβανάδων, επίδοξων πραξικοπηματιών και κάθε λογής φασιστών.

Η επιχειρούμενη επίλυση του ονοματολογικού από την κυβέρνηση, με μόνο στόχο να εντάξει τη γείτονα χώρα στο ΝΑΤΟ, ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ισχυρών πυροδότησε και πάλι τους εθνικισμούς.

Η επίκληση στον αρχαίο μακεδονικό πολιτισμό, μέσα από φολκλόρ σύμβολα έχει βέβαια και τα όρια της. Δύσκολο να πιστέψει κανείς, (όσο αλλόφρων και να είναι, όσες περικεφαλαίες και περικνημίδες να φορέσει) ότι μπορεί να γυρίσει το χρόνο 2.000 χρόνια πίσω, αφαιρώντας ταυτόχρονα, επιλεκτικά, ότι συνέβη στο μεσοδιάστημα στην περιοχή που ονομάζεται Μακεδονία.

Διότι η Μακεδονία δεν είναι μία και δεν είναι ολόκληρη Ελληνική. Για την ιστορία: Στη Μακεδονία -μια γεωγραφική περιφέρεια από τον Όλυμπο και την Πίνδο μέχρι τον Αίμο και από την Οχρίδα μέχρι τη Ροδόπη- πριν από τον πόλεμο, σύμφωνα με στοιχεία του Πατριαρχείου µόνο το 10% περίπου του πληθυσμού αποτελούταν από ελληνόφωνους Μακεδόνες, το 40% από σλαβόφωνους Μακεδόνες και το 40% από Μουσουλμάνους Μακεδόνες. Σχετικά ολιγάριθμοι ήταν οι Βλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Τσιγγάνοι.

Με το τέλος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου και τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, τα εδάφη της Μακεδονίας τριχοτομούνται ανάμεσα στην Ελλάδα (51%), τη Σερβία (39%) και τη Βουλγαρία (10%).

Οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες που προσαρτώνται στην Ελλάδα υφίστανται βίαιο εξελληνισμό και εξοντωτικούς διωγμούς. Υποχρεώνονται να αλλάξουν τη γλώσσα τους, χωριά και πόλεις μετονομάζονται.
Εθνικισμοί αναπτύσσονται και στις δύο χώρες. Και στην Ελλάδα και στην Βόρεια Μακεδονία.

Στην ελληνική περίπτωση, γιατί εδώ ζούμε και μας αφορά, το όνομα της Μακεδονίας σχετίζεται με μια προσπάθεια απενοχοποίησης του τρόπου που το ελληνικό κράτος, και τα πιο «μαύρα» κοινωνικά του κομμάτια, έκλεισαν τους λογαριασμούς τους με τις μειονότητες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Συνεχίστηκε στο μετεμφυλιακό κράτος με άξονα τον αντικομμουνισμό, στο όνομα της καταστολής της ταξικής πάλης.

Όλοι αυτοί που θα βγουν στην κεντρική πλατεία δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για την ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ και τις συνέπειες που θα έχει αυτό για την ευρύτερη περιοχή. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τους Μακεδόνες εργάτες και τη φτωχοποίησή τους.

Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τους άνεργους γείτονες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Για τους άνεργους στη χώρα μας και σε κάθε άλλη χώρα. Για τους εξαθλιωμένους αυτής της γης. Για όλους εκείνους που σκοτώνονται για γη και ελευθερία.

Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν και δεν βγήκαν μία κινητοποίηση να κάνουν για την Χαλκιδική που ξεπουλιέται στην Eldorado Gold, για τα βουνά των Αγράφων που ξεπουλιούνται στο κεφάλαιο που θέλει να τα αποψιλώσει από τη χλωρίδα και την πανίδα και να εγκαταστήσει τεράστιες ανεμογεννήτριες.

Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν και μία κινητοποίηση να κάνουν για την καύση απορριμμάτων από την πρώην κρατική ΑΓΕΤ στον γειτονικό Βόλο, που, αν λειτουργήσει τελικά, θα δηλητηριάσει ολόκληρη τη Θεσσαλία και θα λειτουργήσει ως μπούσουλας για την υπόλοιπη Ελλάδα.

Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τη χώρα που αναλαμβάνει τον ρόλο του «νταβατζή» στα Βαλκάνια εξυπηρετώντας αλλότρια προς τους λαούς συμφέροντα.

Υποστηρίζουμε σθεναρά το δικαίωμα του κάθε λαού στον αυτοπροσδιορισμό του, πιστεύουμε στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών, πέρα και έξω από εθνικισμούς, παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς φασισμό και μισαλλοδοξία.

Για Βαλκάνια εκτός ιμπεριαλιστικών σχηματισμών. Εκτός Ε.Ε. ΝΑΤΟ, Αμερικανικών, και Ρωσικών σφαιρών επιρροής. Για την αλληλεγγύη την ειρήνη και την φιλία των λαών”