«Κάντε κάτι σας παρακαλούμε. Θα χυθεί αίμα. Οι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν να υλοτομηθεί το δάσος που περιβάλλει-προστατεύει το χωριό τους. Η περιοχή έχει γεμίσει αστυνομικούς και δυνάμεις των ΜΑΤ! Φοβάμαι μη θρηνήσουμε θύματα».
Σαν πολυβόλο ακούγεται η σαφώς πανικόβλητη φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου.
«Σιγά, σιγά, αγαπητέ. Τι αιματοχυσίες λέτε, τι δάση και τι ΜΑΤ. Ποιος είστε, από πού τηλεφωνείτε;».
Μετά το πρώτο σάστισμα, ακούω τι συμβαίνει (ακόμα και αυτή τη στιγμή) στο χωριό Ελάφι Καλαμπάκας.
Η ένταση ξεκίνησε πριν από δέκα μέρες, όταν μερικοί, γόνοι αστικών οικογενειών από τα Τρίκαλα, αποφάσισαν με το έτσι θέλω να προβούν σε υλοτόμηση του δάσους, αφού φέρονται ως οιονεί διαχειριστές του.
Επειδή όμως γνώριζαν ότι οι κάτοικοι θα αντιδράσουν με κάθε μέσο έφερναν μαζί τους κάθε μέρα 70-80 αστυνομικούς ώστε να τρομοκρατηθούν οι κάτοικοι, που, ομολογουμένως, πληροφορούμαι, είναι ειρηνικοί άνθρωποι.
«Τι εννοείτε διαχειριστές;» ρωτάω αμήχανα.
«Είναι μεγάλη ιστορία -μου απαντά η φωνή στο τηλέφωνο- που ξεκινάει από την απελευθέρωση της χώρας από τον οθωμανικό ζυγό. Φεύγοντας οι Τούρκοι παραχώρησαν τμήματα δασών σε Ελληνες, προεστούς τότε, οι οποίοι μπορούσαν να κάνουν χρήση, δεν είχαν όμως την κυριότητα. Με τις συχνές κρατικές παρεμβάσεις για δημόσια και ιδιωτικά δάση η ιστορία ξεχάστηκε. Μάλιστα είχαμε σκοπό να κάνουμε του χρόνου γιορτές για τα σαράντα χρόνια ελεύθερου δάσους. Εγινε μια διαμαρτυρία το ’65 όταν μερικοί προσπάθησαν να υλοτομήσουν, ήρθε η χούντα και πάλι επήλθε κάποια αδράνεια. Από το ’78 και δώθε, τέλος πάντων, δεν έχει γίνει καμιά υλοτόμηση».
«Ποιος ανακίνησε το θέμα και γιατί;» ρωτάω με περιέργεια μεγάλη πια. Η απάντηση, εάν είναι έτσι, πονάει.
«Ενας από τους φερόμενους διαχειριστές -“διακάτοχοι” είναι ο “τίτλος” τους- είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων και ξαφνικά αποφάσισε ότι μπορεί να ανατρέψει με την εξουσία, που νομίζει ότι έχει, μια μακρόχρονη και ειρηνική, αρμονική σχέση κατοίκων και φύσης· κουβάλησε στο χωριό δυνάμεις καταστολής νομίζοντας ότι θα αποτρέψει τις αγωνιστικές μας κινητοποιήσεις».
«Μα, λέω, δεν ήρθατε σε επαφή μαζί τους; Δεν μιλήσατε με τις τοπικές αρχές, με το δασαρχείο, με κάποιους επιτέλους που γνωρίζουν το θέμα;».
«Αν μιλήσαμε, λέει; Και με τους βουλευτές του νομού και με όλους. Απαντες ποιούνται την νήσσαν. Τι να σας πω, έχουμε μείνει μόνοι μας. Η συνέλευση των κατοίκων χθες το βράδυ αποφάσισε να αντιδράσουμε ομαδικά σήμερα, να μην επιτρέψουμε αυτή την αδικία. Γι’ αυτό σας λέω, φοβάμαι ότι θα έχουμε δυσάρεστες εξελίξεις. Ηδη χθες (προχθές) ξεκίνησαν την υλοτόμηση· δεν θα ανεχθούμε να συνεχίσουν άλλη μέρα».
Τι να πω -ακόμη τυραννιόμαστε από τα βιλαέτια, τα σαντζάκια και τα τσιφλίκια [και κυρίως τους νεο(;)τσιφλικάδες…].
Αυτό που εξοργίζει τους κατοίκους είναι το ότι δεν τολμήθηκε καμία υλοτόμηση επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και «να γίνεται τώρα, με αριστερή κυβέρνηση; Δεν μπορούμε να το χωνέψουμε και αυτό μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο και είμαστε αποφασισμένοι να προτάξουμε τα σώματά μας» δηλώνουν οι κάτοικοι. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η σύνεση.
