Αυτό συνήθως μου απαντούσαν μερικοί συνάδελφοι-και όχι μόνο-στις αιτιάσεις μου ότι η πλατφόρμα τηλέ-εκπαίδευσης που προωθεί το Υπουργείο είναι ιδιωτική. Και συμπληρώνουν συνήθως ότι δεν πειράζει, αφού μας κάνει την χάρη η εταιρία και την παρέχει δωρεάν.
Υπάρχει το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, αλλά το έχουν παρατημένο και σέρνεται; Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα βρεθεί κάποιος ευαίσθητος ιδιώτης να συμπληρώσει το κενό.
Μήπως όμως αυτή η λογική δεν τείνει να επικρατήσει στην εκπαίδευση και αλλού;
Δεν υπάρχουν ασθενοφόρα; Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα κάνει κάποιος πλούσιος χορηγία.
Δεν έχουν πετρέλαιο να ζεσταθούν τα σχολεία; Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα ζητήσουμε χρήματα από κάποιο φιλάνθρωπο ίδρυμα.
Δεν έχουν τα σχολεία υπολογιστές ή εποπτικό υλικό; Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα ψάξουμε να βρούμε μια εταιρία να μας δώσει από τους παλιούς της.
Δεν υπάρχουν αρκετά κρεβάτια ΜΕΘ; Έλα μωρέ και τι έγινε; Όλο και κάποιος συμπονετικός λεφτάς θα κάνει κάποια δωρεά και θα ανακηρυχθεί ευεργέτης (αφού πρώτα έχει αρπάξει πολλαπλάσια χρήματα).
Δεν υπάρχουν αναλώσιμα ή κάποια παιδιά στο σχολείο αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα; Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα ζητήσουμε από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ή θα κάνουμε έρανο μεταξύ μας.
Υπάρχουν οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Έλα μωρέ και τι έγινε; Ας ζητήσουν ένα πιάτο φαγητό από τα συσσίτια της εκκλησίας.
Κι όμως, αν συγκεντρώσουμε όλα αυτά τα μικρά «έλα μωρέ και τι έγινε», θα δούμε ότι έχει γίνει κάτι πολύ άσχημο: Η απόσυρση του Κράτους από τις υποχρεώσεις του στην παροχή ποιοτικής και δωρεάν εκπαίδευσης, περίθαλψης και προστασίας για όλους.
Κώστας Μιχαλάκης
Μέλος Δ.Σ ΕΛΜΕ Τρικάλων
Μέλος Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
