"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

21.2 C
Trikala

Ένα “αγκυροβόλιο” μέσα στο πλέγμα της ελλιπούς πληροφόρησης

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

 γράφει η Ελένη Πανάγου MSc (Hons), Πτυχ. (Hons)¹

Πολιτισμικός Πληροφορικός, MSc (Hons) – Τεχνολόγος (Software) Τ.Π.Ε., Πτυχ. (Hons). του Πανεπιστήμιου Αιγαίου.

η εικόνα προφίλ της Ελένη Πανάγου

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: Των Ντέιβιντ Σάροκιν και Τζέϊ Σούλκιν “Η Ελλειπής Πληροφόρηση: Η ανάγκη για ποιοτικότερη πληροφόρηση με στόχο ένα ευμαρέστερο και βιωσιμότερο μέλλον” – Εκδόσεις Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Μασσαχουσέτης, Κέιμπριτζ (MIT Press), 2016

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

            Οι συγγραφείς Ντέιβιντ Σάροκιν και Τζέϊ Σούλκιν στο πρόσφατο πόνημα τους των εκδόσεων του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Μασσαχουσέτης (MIT Press) γραμμένο στην Αγγλική, και όχι ακόμη μεταφρασμένο στην Ελληνική καθώς μόλις κυκλοφόρησε, δεν κουράζονται να τεκμηριώνουν και ολοκληρωμένα να θεωρητικολογούν για την εξής θέση τους: Η επίγνωση για τη Διάδοση και Ερμηνεία της Θεωρίας της Πληροφορίας αναδεικνύεται σε ουσιαστική ανθρωπιστική και πολιτιστική αξία της εποχής μας. Κυριολεκτικά, στα χρονικά αυτής της εποχής των γρήγορων ταχυτήτων, γι’αυτό και ο χαρακτηρισμός “χρονικά” που ζούμε εντός, η Πληροφορία επιδρά στην ζωή αυτή καθεαυτή με πραγματιστικό τρόπο. Συμβάλλει στην αντίληψη της καθημερινότητας για μια όχι μόνο καλύτερη, χειρότερη, πιο ευφάνταστη, ταχύτερη ή εξυπνότερη “ποιότητα ζωής” αλλά κάνει παραδεκτή την διαπίστωση για τη γνωσιακή και βιολογική συμπεριφορά μας ότι αυτή, μπορεί να είναι ευάλωτη και απολύτως μεταβλητή. Και το ίδιο φευγαλέο συναίσθημα θα έλεγε κάποιος ότι αναδύεται από τα τρίσβαθα του διαγαλακτικού παρελθόντος μας, κάτω από μια άτυπη ισορροπία μεταξύ των προαιώνιων πανανθρώπινων Αξιών της Αρμονίας, της Σοφίας και της Ευμάρειας.

Η ικανοποίηση και η πεποίθηση ότι δεν είναι δυνατόν να προκαλείται είτε φυσική είτε ηθική βλάβη στην παγκόσμια αλυσίδα παραγωγής αγαθών σε αντιστοιχία με το όραμα που προσιδιάζει στον σχεδιασμό κοινωνικών, προοδευτικών και ταυτόχρονα, τεχνολογικά προηγμένων πολιτικών, έχει συλληφθεί εδώ, με ιδιαίτερη ευστοχία.             Η διόπτρα μιας οικοσυστημικής τάσης διατρέχει όλο το παρόν ακαδημαϊκό πόνημα. Υπό μια ειδική και ιδανική συνθήκη διαφάνειας της διαχείρισης του παγκόσμιου κεφαλαίου, οι ευκαιρίες για άνοδο στις κλίμακες της κοινωνικόοικονομικής πρόοδου “ξεδιπλώνονται” για κάθε πολίτη του κόσμου. Αυτή η απόψη ενισχύεται από την ενσωμάτωση της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στις οικονομικές συναλλαγές διευρύνoντας οριζόντια την ανασκάλευση νέων επενδυτικών ευκαιριών. Η συνειδητότητα ότι η μετα-πληροφορία αποκρυπτογραφεί εν μέρει τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις και τα στρατηγικά πλάνα των κρατών δημιουργεί αυτοδικαίως, ελπίδα σε πολίτες και φορείς για την δίκαιη συνδιαχείριση σημαντικών φυσικών και ανθρώπινων πόρων στον πλανήτη.

Εξάλλου στο μοναδικό, πλέον κλασσικό έργο του, ο οικονομολόγος Ε.Φ. Σουμάχερ αφήσε πίσω του μια παρόμοια κληρονομιά, τονίζοντας ότι “πρέπει να μελετούμε τα οικονομικά της σταθερότητας (Schumacher 1993). Αναλύοντας δηλαδή εκείνο το θεωρητικό σχήμα όπου στο τέλος του οικολογικού λαβυρίνθου, ει δυνατόν να ξαναβρίσκουμε τους εαυτούς μας πεπαιδευμένους και ευαισθητοποιημένους ειδικά διαμέσω εκείνων των επενεργειών που γεννούν ένα αληθινά ευημερές και ισορροπημένο μέλλον. Υπό αυτό το πρίσμα οι πολίτες αναμένουν την υπεραπόδοση ηθικού πλεονεκτήματος προς τους ίδιους, διαβλέποντας ταυτόχρονα την αλλαγή στις πολιτικές γύρω από την εταιρική κοινωνική ευθύνη. Οι μηχανισμοί διαφάνειας, διαύγειας, εταιρικής κοινωνικής ευθύνης δεν μπορούν να ελλείπτονται των ιδιωτικών υπερεθνικών συμφερόντων. Διότι η εφευρετικότητα και οι τρόποι διεκδίκησης του δίκαιου και του ορθού έχουν εκλεπτυνστεί ειδικά με την εισαγωγή της Εφαρμοσμένης Πληροφορικής και των Τεχνολογιών των Επικοινωνιών.

            Το νέο πόνημα των Ντέιβιντ Σάροκιν και Τζέϊ Σούλκιν των Εκδόσεων του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Μασσαχουσέτης προορίζεται ως ακαδημαϊκό εγχειρίδιο. Επιβάλλεται να ιδωθεί ως μια εμβριθής και δυναμική προσπάθεια όπου η μέριμνα για την διεξαγωγή βασικής έρευνας γίνεται με τον πιο αφοσιωμένο και εναργή ταυτοχρόνως τρόπο.  Η συγγραφέας αυτής της Κριτικής Βιβλίου θα το πρότεινε ως συμπληρωματικό εγχειρίδιο ετεροαναφοράς σε ακαδημαϊκά πρόγραμματα σπουδών για την Θεωρητική Επιστήμη των Υπολογιστών[1] και την Κυβερνητική – Επιστήμη των Συστημάτων (βλ. Υποσημείωση 1).

           

            Στο Πρώτο Κεφάλαιο, πριν ακόμη ο αναγνώστης “καταβυθιστεί” μαζί με την προηγούμενη γνώση ή την εσώτερη ζωή του σε αυτό το συναρπαστικό και ιδιαιτέρως πρωτότυπο για τα σύγχρονα ακαδημαϊκά δεδομένα πόνημα, αντιλαμβάνεται ευθύς εξαρχής τις επίκαιρες εστιάσεις των συγγραφέων. Η προφανής θέαση του αναγνώστη ο οποίος μετατρέπεται σε Κυβερνοπλοηγό από ανάγκη, σπουδή, ή κεκτημένη συνήθεια, απολαμβάνει και χαίρει της συμπάθειας αλλά και του σεβασμού των συγγραφέων. Η Επιστημολογία της Θεωρίας της Πληροφορίας αναγνωρίζεται ότι κατευθύνει τον αναγνώστη στην Αλληλεπίδραση του με τις Υπολογιστικές Μηχανές.

Ενώ οι εφευρέτες και οι πατέρες της Εντροπίας, της Θεωρητικής Υπολογιστικής, της Πληροφορικής και των Προχωρημένων Τεχνολογιών της Επικοινωνιών καθώς αναλύονται τα επιτεύγματα τους, εμπλουτίζουν το πλαίσιο κατανόησης της Εξέλιξης των Δικτύων.

Σε αυτό το κεφάλαιο ο Κλόντ Σάνον (1916 – 2001) ο πιο δημοφιλής, ο πιο σημαντικός εφευρέτης του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, συσχετίζεται με τον προκάτοχο του, Ραλφ Χάρτλεϋ (1888 – 1970) όπου παρουσιάζονται και οι δυο με πληρότητα. Οι συνεισφορές και άλλων σημαντικών διανοητών της Θεωρίας της Πληροφορίας δίνονται γλαφυρά μέσα από ένα θριαμβευτικό πανόραμα αναφορών.

            Τα επόμενα κεφάλαια, Δεύτερο και Τρίτο βρίσκονται σε συσχετισμό. Στο Δεύτερο Κεφάλαιο η έμφαση δόθηκε στην διάκριση χωρών όταν συγκρίνουμε τα οικονομικά μοντέλα τους εν γένει. Το τυπικότατο παράδειγμα εκείνων των χωρών που δεν υιοθέτησαν και δεν απόλαυσαν τα πλεονεκτήματα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, περιλαμβάνει την πάλαι ποτέ Πρώην Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) και τα ανελεύθερα, πλήρως κρατικοποιημένα μαζικά παραγωγικά μέσα που διέθετε.

            Ενώ στο Τρίτο Κεφάλαιο η ίδια προβληματική και αυτό εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τον αναγνώστη, αν και φιλελεύθερο το κοινωνικό συγκείμενο των κραταιών Η.Π.Α. οπωσδήποτε δεν πετυχαίνουν αβίαστα, οιαδήποτε δημοσιονομικά άλματα. Κατά τους συγγραφείς οι χώρες οι οποίες έχουν όχι, ex nihilo nihil fit εγκαθιδρύσει δημοκρατικά συντάγματα, οι πολιτικές ατζέντες τους, τα κοινωνικά προγράμματα υγείας, πρόνοιας, εκπαίδευσης διαμεσολαβούν την ίδια τη ροή της πληροφόρησης, μέσω των Συστημάτων Διαχείρισης Γνώσης που επιλέγονται από τους αντίστοιχους πολιτειακούς θεσμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κοινωνικό πρόγραμμα υγείας του απερχόμενου τεσσαρακοστού τετάρτου (44ου), Αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα το οποίο αν και σχεδιάστηκε ενσωματώνοντας την αρχιτεκτονική παράμετρο της διαύγειας, η βελτιστοποίηση τέτοιων κοινωνικό-τεχνικών εργαλείων (δηλ. των Ολοκληρωμένων Συστημάτων Διαχείρισης Γνώσης) που το υποστηρίζουν, θα συνέβαλλε στην δικαιότερη απόδοση κοινωνικής πρόνοιας προς περισσότερους πολίτες.

Και στα δύο προηγούμενα κεφάλαια, οι αναγνώστες θα ωθηθούν να μετασχηματίσουν τα προαναφερθέντα νοήματα, αναζητώντας ίσως περισσότερες απόψεις στην συγκριτική ανάλυση Πολιτικής Ιστορίας και Οικονομίας της Πληροφορίας. Κάτι τέτοιο δεν καλύπτεται σε αυτήν την πρώτη έκδοση του βιβλίου όμως σίγουρα παρακινεί με σοβαρότητα τους αναγνώστες ώστε να αυτενεργήσουν σχετικώς.

            Στο Τέταρτο Κεφάλαιο, η τεχνοκρατική διαύγεια και οι υποχρεώσεις μεγάλων διεθνικών εταιρικών σχημάτων όπου αναλύεται διεξοδικά η κοινωνική ευθύνη τους, τίθενται σε μια διαφορετική διάσταση παγκόσμιων ισορροπιών. Είτε στον διαδικτυακό κόσμο ή στον φυσικό, οι καθημερινές οικονομικές συναλλαγές κινούνται σαν τον μίτο της Αριάδνης.

Οι Κυβερνοπλοηγοί του κόσμου “ξετυλίγοντας τον” εικονικά, αφιερώνουν τεράστια ποσά πνευματικής ενέργειας και την αμέριστη αφοσίωση τους. Οι συγγραφείς με τον πιο έκδηλο τρόπο σε ύφος σχεδόν διακήρυξης (οικολογικού μανιφέστου) επιμένουν ότι: το ήθος των πολιτών μπορεί να οικοδομηθεί και να σταθεροποιηθεί ακριβώς μέσω βελτιστοποιημένων Αρχιτεκτονικών της Πληροφορίας.

Η Πληροφορία, οι Σάροκιν και Σούλκιν αιτιολογούν και σε αυτό το κεφάλαιο, πώς χρήζει ουδετερότητας ως προς την επιστημονική της διάσταση, ως προς την κοινωνική ωφέλεια, ως προς την διαλειτουργική σημαντικότητα της.

 

Η υπεραξία της Πληροφορίας έγκειται στον αυτοποιητικό χαρακτήρα της και στα προβλήματα που λύνει όταν εξάγονται κρισιμότατα συμπεράσματα ειδικά πάνω στην Ανθρώπινη Οικολογία.

            Στο Πέμπτο Κεφάλαιο οι συγγραφείς νοιώθουν την έντονη ανάγκη να υπογραμμίσουν την πέρα από το κοινό αίσθημα, σχέση συνειδητότητας : πώς πραγματικά, επιδρούν στις κοινωνίες, οι διαπραγματεύσεις που λαμβάνουν χώρα στην κουλτούρα της ελεύθερης αγοράς;

Ότι, δηλαδή εξαιτίας της έλλειψης εναλλακτικών πληροφόρησης, ένας καταναλωτής, ένας μαρκετίστας η ένας παραγωγός/ δημιουργός αγαθών, ένας κοσμοπολίτης θα ανέφερα αφειδώς – σε κάθε εμπορική σχέση, δεν διαπραγματεύεται μόνο την οικονομική δραστηριότητα που υπερισχύει. Διαπραγματεύεται πολύ περισσότερο τις ελπίδες και τα όνειρα πολλών άλλων ισόνομων συμμετεχόντων στην παγκόσμια αλυσίδα παραγωγής (περιλαμβανομένης και της Ψηφιακής Οικονομίας).

Ρητά, εάν δεν υφίσταται η οικοσυστημική προσέγγιση ή εάν δεν είναι παραδεκτή και αναγνωρίσιμη από τους πολίτες του Διαδικτύου, τότε η παρεπόμενη δυστοπική και δυστυχής συνέπεια να παρουσιάζονται τα αγαθά χωρίς την απαραίτητη διαύγεια, θα συνέβαινε εις βάρος φυσικά, της προσδωκόμενης ευμάρειας κι ευτυχίας. Η διαύγεια ταυτίζεται με την αμεσότητα, πληρότητα και εντιμότητα στην πληροφόρηση για όλα τα διατιθέμενα αγαθά στις τεχνολογικές, ψηφιακές αγορές του κόσμου.

            Θα χαρακτήριζα τα επόμενα τρία κεφάλαια όλα μαζί, το Έκτο, Έβδομο και Όγδοο, ως τον “μαύρο κύκνο” του Βιβλίου “Η Ελλειπής Πληροφορήση”, καθώς ο αναγνώστης φτάνει σε εκτεταμένη αλλαγή “γνωσιακού παραδείγματος”.

Οι Αρχιτεκτονικές της Πληροφορίας και οι Πολιτικές για το Διαδίκτυο, οι “έξυπνες” Ψηφιακές Υποδομές, η Ιδιωτικότητα και η Ηθική γύρω από την αξιοποίηση των Δεδομένων, όλα αναλύονται με πλούσια παραδείγματα, παρέχεται η κατάλληλη συγκριτική ανάλυση, και όλες οι απαραίτητες εξωτερικές βιβλιογραφικές αναφορές.

Σε αυτά τα τρία Έκτο, Έβδομο και Όγδοο, από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια σε όλο το ακαδημαϊκό πόνημα, η μελέτη των Πληροφοριακών Συστήματων Διαχείρισης Γνώσης και πώς αξιοποιούνται στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και την Ψηφιακή Οικονομία είναι καταφανέστατη και παρουσιάζεται με την πλέον ευρηματική μεθοδολογία. 

            Συμπερασματικά, στο Κεφάλαιο Εννέα, οι συγγραφείς προσκαλούν τους αναγνώστες να μοιραστούν μαζί τους, την αλλαγή, στις καθημερινές συμπεριφορές τους γύρω από την εμπέδωση περιβαλλοντικής ευαισθησίας.

Οι πολίτες, οι σύγχρονοι Κυβερνοπλοηγοί του κόσμου καλούνται να επιδεικνύουν ευθύνη για τα ευαίσθητα δεδομένα σε πολλούς τομείς. Ο Ντέιβιντ Σάροκιν, ο πρώτος εκ των δυο συγγραφέων, μας μεταφέρει γλαφυρά και πειστικά, ιδίως μέσω της πείρας του και του επαγγέλματος που ασκεί ως Περιβαλλοντολόγος στο Υπουργείο Περιβάλλοντος των Η.Π.Α., την υπεραξία των αποθετηρίων Δεδομένων για την Προστασία του Περιβάλλοντος. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο Ψηφιακό Αποθετήριο Αναφορών για Τοξικές Ουσίες που τυχόν συναντώνται στο Περιβάλλον και σε ποιό βαθμό αυτή η Διαχείριση Γνώσης προστατεύει δραστικότερα το κλίμα, την κλιματική αλλαγή, απότι, ίσως θα επιτυγχανόταν στο παρελθόν, στην αναλογική εποχή. Αυτή η παραδειγματική αξιοποίηση των Αρχιτεκτονικών της Πληροφορίας θα προβληματίσει κάθε θιασώτη του “Αναγγενησιακού” τύπου ατόμου στην σύγχρονη κοινωνία.

             Τέλος στο Δέκατο Κεφάλαιο, του οποίου η κεντρική ιδέα επηρεάζεται από την εκπλετυσμένη τάση νέων διεπιστημονικών σχολών σκέψης όπως του Μάρκ Χάνσεν (Hansen 2004) η επιστημονική πειθαρχία της Θεωρίας της Πληροφορίας επανασχεδιάζει έξυπνα, συχνά και αμετάκλητα, το κοινωνικό συμβόλαιο κάθε προοδευτικής κοινωνίας.

Η Ευριστική Αλγορίθμων με Συναισθηματικές Παραμέτρους, η κυριαρχία πολλά υποσχόμενων και υψηλής απόδοσης νεοφυών επιχειρηματικών σχεδίων, τα Μεγάλα Σύνολα Δεδομένων και οι διαφορετικές τεχνολογίες Εικονικής και Επαυξημένης πραγματικότητας, συνθέτουν τον “νέο, σπουδαίο εικονιστικό και συνδεδεμένο, κόσμο μας” και την ενθουσιώδη συμμετοχή μας σε αυτόν.

 

            Μετά το πέρας της μελέτης αυτού του πολύ πρωτότυπου, και των υψηλών ακαδημαϊκών προδιαγραφών, πονήματος “της Ελλειπούς Πληροφορήσης”, είμαι πεπεισμένη ότι οι αναγνώστες θα μπορούν να καθοδηγήσουν τους εαυτούς τους σε πιο ασφαλή, χαρούμενα και σοφά μονοπάτια συνολικά, της Κυβερνητικής, της Επιστήμης των Συστημάτων. 

Αναφορές

Ελληνική Βιβλιογραφία


Schumacher, E. F. 1993. Η Ανθρωπιά Και η Ομορφιά Της Μικρής Οικονομίας. Μετάφραση: Όλγα Τρέμη and Φαράντος Χοϊδάς. 2η Έκδοση. Αθήνα: ΓΛΑΡΟΣ.

 

Ξένη Βιβλιογραφία


Hansen, Mark B. N. 2004. New P

[1]
 

                 Οι όροι στην Αγγλική είναι Theoretical Computer Science και Systems Science.

 

(Τίτλος Πρωτοτύπου στην Αγγλική: David Sarokin’s and Jay Schulkin’s “Missed Information: Better Information for Building a Wealthier, More Sustainable Future”,

 MIT Press, 2016)

 

 ¹ Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα.

Η Ελένη Πανάγου είναι Πολιτισμικός Πληροφορικός – Τεχνολόγος (Software) Τ.Π.Ε., Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (MSc) με Άριστα (Hons) και Πτυχιούχος με Άριστα (Hons), στην ίδιο επιστημονικό αντικείμενο στην Πολιτισμική Τεχνολογία – Εφαρμοσμένη Πληροφορική και Επικοινωνία, από το ίδιο Τμήμα, το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το 2010 και το 2004 αντίστοιχα. Έχει υπάρξει Επιστημονικός Συνεργάτης του θεσσαλικού μη κυβερνητικού οργανισμού ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ, και εργάστηκε πρόσφατα, με έκτακτη σύμβαση στο Υπουργείο Παιδείας στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού πάνω στα πεδία της Κυβερνητικής (Systems Science) και Νέων Τεχνολογιών, Ψηφιακής Διπλωματίας και Γνωσιακής Μηχανικής (Cognitive Engineering)  – Τεχνολογίας Λογισμικού με στόχευση στον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση. Έχει λάβει ως Ακαδημαϊκός Υπότροφος ερευνητική διάκριση από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών του Υπουργείου Παιδείας ολοκληρώνοντας την, ως Ερευνητής- Επισκέπτης  στο εθνικό, δημόσιο, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο Τμήμα ΗΜ&ΜΥ- Πληροφορικής στο Διεθνές Πανεπιστημιακό Εργαστήριο Ψηφιακής Πολιτιστικής Κληρονομιάς – Digital Heritage Research Lab (DHRLab), ενώ παρακολούθησε τον Διδακτορικό Κύκλο Σπουδών του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, υποψήφια διδάκτωρ στον Τομέα Φυσικής και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών (Ασαφών και Προσαρμοστικών Συστημάτων).

Ζει και εργάζεται μόνιμα στην γενέτειρα της, την Λάρισα από το 2015.   

Διατελεί ενεργό μέλος στην Διεθνή Εταιρεία για το Διαδίκτυο (Internet Society) και στον παγκόσμιο Οργανισμό για τα Ερευνητικά Δεδομένα (Research Data Alliance) από το 2012 και 2014, αντίστοιχα.

Κοινωνική και Επιστημονική Δικτύωση

LinkedIn https://gr.linkedin.com/in/epanagou,

Προσωπική Ιστοσελίδα https://epanagou.wordpress.com,

AcademiaEdu https://aegean.academia.edu/epanagou

e-mail panagou.eleni@gmail.com

Αυτή η Κριτική Βιβλίου αποτελεί την επίσημη και αναγνωρίστηκε ως τέτοια από τους ίδιους του συγγραφείς Ντέιβιντ Σάροκιν και Τζέϊ Σούλκιν την 20η Δεκέμβρη 2016, ειδικά για την Ελληνική Γλώσσα.

Διατηρώ ως συγγραφέας αυτού του πνευματικού έργου τα Πνευματικά Δικαιώματα όπως ορίζει το Ελληνικό, το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Νομικό Πλαίσιο Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

           

           

 

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα Ντέιβιντ Σάροκιν στο sarokin @ gmail dot com

 

 

 

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Ένα γαραφακι γρήγορα!
    Με πονεσε το κεφάλι με αυτά που διάβασα!
    Τί μας περασατε για τίποτα κουλτουριαρηδες και παραμορφωμενους;
    Εμείς θέλουμε Κουτσονασιο, Παρθενη, Πατέρα και λίγο Μάκη Δασκάλου να ρθουμε στα ισια μας.
    Αυτά είναι ψιλα γράμματα για μας.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης