Οι εραστές της τέχνης της Διπλωματίας και των Διεθνών Σχέσεων, παρακολουθούν γοητευμένοι των Υπουργό Εξωτερικών της χώρας κ.Νίκο Δένδια, να επιδίδεται σχεδόν μόνος του, με αντίπαλο το χαρισματικό Ταγίπ Ερντογκάν, από την επομένη της υπογραφής του μνημονίου μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης, σ` ένα απολαυστικό και υψηλού επιπέδου παιχνίδι τακτικής και στρατηγικής.
Είναι γεγονός ότι ο Τούρκος ηγέτης αιφνιδίασε τη νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενος τη περίοδο προσαρμογής και τη θερινή ραστώνη, κερδίζοντας έτσι τη πρώτη παρτίδα.
Τα αντανακλαστικά όμως του κερκυραίου πολιτικού και το Καραμανλικό του DNA, λειτούργησαν αστραπιαία.Μεθοδικός, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με αριστοτεχνικές κινήσεις, έχτισε καίριες συμμαχίες, που αποδεικνύουν ότι είναι άριστος γνώστης της υψηλής πολιτικής, καταφέρνοντας έτσι να μειώσει σημαντικά τη ζημιά στα εθνικά συμφέροντα.
Το σκηνικό για τους οπαδούς της Βενιζελικής σκέψης και τους λάτρεις της Διπλωματικής ιστορίας , παραπέμπει στην άνιση μάχη που έδωσε και κέρδισε ο εθνάρχης το 1922 στη Λωζάνη, απέναντι στον Ισμέτ Ινονού.
Αν και είμαι σίγουρος ότι όλο το έθνος βρίσκεται τούτες τις ώρες στο πλευρό του ευπατρίδη Υπουργού, πολλοί στη Βυζαντινή ΝΔ απεύχονται την επιτυχία του, για ευνόητους και προφανείς λόγους.
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος
