«Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές (…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής»
Pablo Neruda
Το σχολικό τοπίο μέρα με τη μέρα αλλάζει όψη. Σκοτεινιάζει. Ερημώνει …
Τίποτα δεν συνέβη ξαφνικά. Ούτε χωρίς λόγο. Στο πλαίσιο της ολοένα οξυνόμενης καπιταλιστικής κρίσης η στόχευση των κυρίαρχων, για την έξοδο από αυτήν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τα συμφέροντά τους, είναι διπλή:
· Διάλυση την εργασιακών ασφαλιστικών–συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων με μισθούς και συντάξεις εξαθλίωσης.
· Παράδοση των δημόσιων αγαθών στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Το Δημόσιο Σχολείο, από τους πρώτους στόχους και από τα βασικά θύματα.
Ο συνάδελφος…. εσύ…. εγώ… όλοι μας!
Χιλιάδες τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό στις σχολικές μονάδες της Α/Βάθμιας Εκπ/σης εξαιτίας των μηδενικών διορισμών εκπαιδευτικών και της απόλυσης 10.000 αναπληρωτών.
Πλασματικές υπεραριθμίες. Με την Κατάργηση θέσεων μόνιμου προσωπικού, δημιουργούν πλήθος πλασματικών υπεραριθμιών, οδηγώντας έτσι πολλούς εκπαιδευτικούς σε υποχρεωτικές μετακινήσεις εκτός του ΠΥΣΠΕ τοποθέτησής τους καταστρατηγώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα και κανόνα. Ταυτόχρονα καταργούν ουσιαστικά της αποσπάσεις από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ διαλύοντας τον οικογενειακό προγραμματισμό χιλιάδων οικογενειών.
Εκπαιδευτικοί «υπεράριθμοι» στο δρόμο των υποχρεωτικών μεταθέσεων, γιατί το δημόσιο σχολείο ολοένα και συρρικνώνεται, ολοένα και στενεύει τους ορίζοντές του. Φτηνό, ευέλικτο, παραδομένο στις ορέξεις της αγοράς. Σχολείο της κατάρτισης και των δεξιοτήτων.
Εκπαιδευτικοί περιπλανώμενοι σε δυο και τρία σχολεία κάθε μέρα. Αναπληρωτές κάθε χρόνο απολυμένοι, κάθε χρόνο κι ίσως κάθε μήνα ή κάθε δεκαήμερο σε άλλο σχολείο ή και σε άλλο τόπο. Ξέροντας ότι τους θεωρούν δημοσιονομικό βάρος. Ωρομίσθιοι της μισής ζωής. Νεοδιόριστοι των 570€. Ζωές σε αναμονή.
Όλο το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σταδιακά σε “πιλοτική δομή”. Με μια υπογραφή του υπουργού παιδείας, το ολοήμερο δημοτικό, τα τμήματα ένταξης, τα ειδικά σχολεία κι απ’ ότι φαίνεται και το ολοήμερο νηπιαγωγείο μετατράπηκαν από δημόσιο κατοχυρωμένο δικαίωμα, που παρέχεται υποχρεωτικά από το κράτος, σε πιλοτική δομή που δίνεται, όταν και εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια ΕΣΠΑ.
Παράλληλα, σταδιακά και μεθοδευμένα η σταθερή απασχόληση εξοστρακίζεται ως «αναχρονισμός», ενώ η δημόσια και δωρεάν παιδεία περιορίζεται ολοένα και αυστηρότερα στις προδιαγραφές των διάφορων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, εφόσον αυτά θα είναι διαθέσιμα.
Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατάργηση της προστασίας της οργανικής θέσης ώστε οι απολύσεις να γίνονται πιο εύκολα χωρίς τα συνταγματικά εμπόδια. Η τροπολογία για την αφαίρεση της οργανικής θέσης του εκπαιδευτικού από το υπουργείο και το ΠΥΣΠΕ στο οποίο ανήκει, επιδιώκει ώστε η διαθεσιμότητα-απόλυση να γίνεται πια στη σχολική μονάδα όταν οι οργανικές θέσεις σ’ αυτή, θα καταργούνται.
Μη μιλάς! Μην κινείσαι! Μην αντιδράς!
Εκπαιδευτικοί σε αναγκαστική αργία με το στίγμα του «επίορκου» για τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση, για την υψωμένη γροθιά που δεν υποτάσσεται, για μια ιδιωτική διένεξη, για μια ανώνυμη καταγγελία, για έναν ενδυματολογικό κώδικα που χαρακτηρίζεται «ανάρμοστος».
Με τη δαμόκλειο σπάθη του επιθεωρητή διοίκησης πάνω από το κεφάλι του να μετρά τις υπογραφές στο Παρουσιολόγιο, να μετατρέπει τη διδασκαλία σε «απασχόληση» υποβαθμίζοντας την παιδαγωγική της αξία και ισοσκελίζοντας λογιστικά τα οφέλη των συγχωνεύσεων και των πλασματικών υπεραριθμιών, να εξομοιώνει αναγκαστικά το εργασιακό με το διδακτικό ωράριο με υπερωρίες και αλλοπρόσαλλες αναθέσεις.
Εκπαιδευτικοί προς αξιολόγηση για να κατασκευαστεί ο αυριανός στρατός των απολυμένων, ο στρατός της μισθολογικής καθήλωσης, ο στρατός των ελαστικά εργαζόμενων, απασχολούμενων και προσφάτως « ωφελούμενων ». Το απαραίτητο εκείνο απόθεμα εργασιακής ανασφάλειας που ο καπιταλισμός το λέει κινητικότητα. Εκπαιδευτικοί με το στίγμα του «ανάξιου» για να επωμισθούν όλο το βάρος των δυσλειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης καθώς με το νέο αξιολογικό πλαίσιο αθωώνεται η καταστροφική πολιτική του μνημονίου στην εκπαίδευση και ενοχοποιείται ατομικά ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο, για όλα τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δεινά.
Εκπαιδευτικοί αποστερημένοι από κάθε δυνατότητα παιδαγωγικής και διδακτικής αυτονομίας όντας υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα την εκπαιδευτική πολιτική του «Νέου Σχολείου», το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο του οποίου είναι προσαρμοσμένο στις επιταγές των τεχνικών δελτίων του ΕΣΠΑ και των κατευθύνσεων της ΕΕ και τελικά στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας.
Εκπαιδευτικοί κυνηγοί προσόντων για να φουσκώσουν οι ατομικοί φάκελοι. Εκπαιδευτικοί κυνηγοί χορηγών ή και επαίτες φιλανθρωπιών, όπου η εκσυγχρονισμένη εκδοχή τουmanagement αντιλαμβάνεται το σχολείο ως προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες.
Είναι σαφές ότι ο χώρος της εκπαίδευσης αλλά και συνολικά το δημόσιο, μπήκε σε εντελώς νέα περίοδο. Μήτρα όλων αυτών είναι οι συμφωνίες κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου για χιλιάδες διαθεσιμότητες-απολύσεις στο δημόσιο και για την αντικατάσταση της σταθερής και μόνιμης εργασίας και κάθε εργασιακού δικαιώματος με την ελαστική εργασία. Οι συμφωνίες για κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα, βασικών κοινωνικών αγαθών όπως της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης.
Ωστόσο μοιάζει κοινή διαπίστωση το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό και το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε μια φάση υποχώρησης που – αισιόδοξα εκτιμώντας – θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως κατάσταση περισυλλογής και αναδίπλωσης.
Κάνε το άλμα σου. Πιο γρήγορο από τη φθορά.
Στην κρίσιμη καμπή που περνάμε, οι ζωντανές δυνάμεις του κλάδου πρέπει να σηκώσουν το βάρος των σημερινών και αυριανών μαχών, της αλληλεγγύης και της συσπείρωσης όλου του εκπαιδευτικού κινήματος, της ρήξης και της ανατροπής με τις πολιτικές των Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. και της κυβέρνησης που τις υλοποιεί.
Με την άρνηση, την ακύρωση στην πράξη και την πάλη για την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης/απόλυσης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, την αναχαίτιση νέου κύματος συγχωνεύσεων, μετακινήσεων, διαθεσιμοτήτων, απολύσεων.
Μ’ ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής κυβέρνησης, τρόικας, μνημονίων και όλης της αντεργατικής πολιτικής. Για τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ-ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, νερό, λιμάνια κ.ά.) με εργατικό έλεγχο. Για την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Με αποφασιστικές ΔΙΚΛΑΔΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Με το γενικό παλλαϊκό ΞΕΣΗΚΩΜΟ και την αποφασιστική σύγκρουση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με στόχο την ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ απέναντι στην γενική καταστροφή, το νέο Μνημόνιο και τη νέα Δανειακή Σύμβαση που ετοιμάζουν.
Η ελπίδα βρίσκεται στο ρεύμα της ζωντανής εκπαίδευσης, του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού, τη συλλογική αντίσταση και πάλη για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου. Το συνδικάτο χρειάζεται να ανασάνει! Να αποκαθηλώσουμε τον καθεστωτικό συνδικαλισμό, όχι μόνο εκλογικά, αλλά κυρίως στη δράση μας, στη σκέψη μας, στη ζωή του συλλόγου μας. Με τον αέρα των Γενικών Συνελεύσεων, με την αύρα των καθημερινών συλλογικών αντιστάσεων των συλλόγων διδασκόντων, με την οριζόντια διασύνδεση των τοπικών συλλόγων. Με την παραδειγματική υπεράσπιση των θετικών περιεχομένων της δημόσιας εκπαίδευσης και την εισβολή στο προσκήνιο των πραγματικών αναγκών μαθητών και εκπαιδευτικών.
Με τους αγώνες μας σήμερα, να απονομιμοποιήσουμε τα κυβερνητικά μέτρα στη συνείδηση του λαού, να δημιουργήσουμε ένα μαχητικό ρεύμα ικανό να ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται από τα μνημόνια, τις εντολές της τρόικα και τη συγκυβέρνηση των «προθύμων». Καμία εξουσία δεν είναι ανίκητη απέναντι στο αποφασισμένο, μαχητικό και οργανωμένο λαϊκό ποτάμι.
Εμείς ο κόσμος της μαχόμενης εκπαίδευσης, της καθημερινής διδακτικής πράξης που μέσα στις αντίξοες συνθήκες του φόβου και της τρομοκρατίας, της εντατικοποίησης, της κοινωνικής ανισότητας και του ατομικισμού μαχόμαστε να βάλουμε στη ζωή με τον πιο έντονο τρόπο την αντίληψη ότι η γνώση πρέπει να αποτελεί ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Μαχόμαστε για ένα σχολείο ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ σε μια κοινωνία ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
