Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου, Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Τρικκαίων
Επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Φυσάει Κόντρα για την Ανατροπή»
Φοβάμαι ότι οι επόμενες εκλογές για τη νέα δημοτική αρχή θα διεξαχθούν σε ένα ιδιόμορφο και εντελώς ανάρμοστο για την τοπική αυτοδιοίκηση πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον.
Με θλιβερή παρακαταθήκη την προηγούμενη δημοτική περίοδο της Δημαρχίας Παπαστεργίου που αποθέωσε την πολιτική της επικοινωνίας και του ανούσιου lifestyle, που συνέθλιψε μέσα στις δαγκάνες ενός αδυσώπητου πολιτικού «ρεαλισμού» κάθε τι οραματικό και προσγείωσε σε μια ρηχή ακινησία ολόκληρη την τοπική κοινωνία, οι επόμενες δημοτικές εκλογές κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν για τα Τρίκαλα ως οι πιο αδιάφορες της μεταπολίτευσης, γεγονός που δυστυχώς εκτός συγκλονιστικού απροόπτου κινδυνεύει να μεταφραστεί και σε πολύ χαμηλή συμμετοχή σε αυτές του εκλογικού σώματος, κυρίως όσον αφορά στην ενσωμάτωσή της σε κάποια δημοτική παράταξη.
Με άλλα λόγια κινδυνεύει να χαθεί η πιο σημαντική διάσταση των δημοτικών εκλογών, που είναι ο αμεσοδημοκρατικός τους χαρακτήρας .
Γιατί όμως φθάσαμε ως εδώ ; Ίσως κάποιες από τις απαντήσεις να είναι αυτές :
1)Η αποδυνάμωση κάθε κινηματικής και συλλογικής δράσης που θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση μίας αναβαθμισμένης ποιότητας ζωής, οδήγησε στην επικράτηση της αντίληψης ότι τα προβλήματα τα λύνει ο σκοτεινός προσωπικός εναγκαλισμός με τους διαδρόμους της εξουσίας και όχι η ανοικτή και έντιμη διεκδίκηση που απαιτεί και κατακτά .
2)Η δύναμη της εικόνας που εκπέμπεται μαζικά και από πολλά κανάλια επικοινωνίας, επιχείρησε όλα αυτά τα χρόνια να περιθωριοποιήσει κάθε φωνή αντίστασης και αντίδρασης. Η δύναμη αυτή της παροχέτευσης μιας φκιασιδωμένης εικόνας φυσικά δεν είναι ανεξάρτητη από την οικονομική ισχύ του τοπικού συστήματος εξουσίας που μπορεί να ελέγχει αλλά ακόμα και να χρηματοδοτεί πληκτρολόγια, μικρόφωνα, ηλεκτρονικές διευθύνσεις .
3)Η επικράτηση της αντίληψης ότι μπορεί να αναδειχθεί στη δημοτική αρχή ακόμα και εκείνος που μπορεί να μην διαθέτει σχέδιο και πρόταση για την πόλη, αλλά διαθέτει οικονομική ισχύ και παραγοντίζει ασύστολα, θεωρώντας ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πασαρέλα για καλλιστεία και όχι συγκρουσιακός αγώνας προσφοράς .
4)Η άκρατη ενίσχυση της δημαρχοκεντρικής φιλοσοφίας, την οποία πριμοδοτεί και το νομοθετικό πλαίσιο του «Κλεισθένη», η οποία δεν αποτελεί τη συνισταμένη μιας συλλογικής δουλειάς , αλλά προϊόν καθαρά προσωπικών στρατηγικών και τακτικών επιλογών.
5)Η εμβάθυνση της έννοιας «συγκυβέρνηση- συνδιαχείριση» που πριμοδοτεί το ισχύον ερμαφρόδιτο εκλογικό σύστημα, είναι η επόμενη ημέρα για το Δήμο Τρικκαίων.
Ένα πολιτικό και αυτοδιοικητικό status στο οποίο όλοι, φιλελέδες, απολιτίκ, κεντροαριστεροί και συριζαίοι θα μπορούν άλλος σε μεγαλύτερο και άλλος σε μικρότερο βαθμό να ασκήσουν τοπική εξουσία, με επικεφαλής ένα Δήμαρχο που όλοι μαζί θα στηρίζουν και κανείς δεν θα αντιπολιτεύεται, σε ένα κοινό συμπεφωνημένο εκ των προτέρων πολιτικό πλαίσιο, που δεν θα ενοχλεί και που δεν θα διαταράζει τα καλά και συμφέροντα της τοπικής άρχουσας τάξης.
Φοβάμαι ότι ο διαγκωνισμός που ζούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα γύρω από υποψηφιότητες και διεργασίες συνεργασίας, αυτό επιδιώκει να εξυπηρετήσει, πως δηλαδή οι τοπάρχες θα διαμοιράσουν καλύτερα την πίττα της αυριανής δημοτικής εξουσίας και πως αυτό θα γίνει, χωρίς να διαρρηχθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας που τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια τόσο η μείζων αντιπολίτευση στο Δήμο, όσο και το κυβερνητικό κόμμα, οικοδόμησαν με τη σημερινή δημοτική αρχή του κ. Παπαστεργίου.
Όσοι όμως συμμετέχουμε στους αγώνες της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς και αγωνιούμε για τον αυτόνομο ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, της πιο αμεσοδημοκρατικής και λαϊκής εξουσίας, έχουμε υποχρέωση στην ανασύνταξη του εναλλακτικού, διαφορετικού, αντισυστημικού πυλώνα που θα πρέπει άμεσα να υπερασπιστεί του θεσμούς και τις παρακαταθήκες της και να ενδυναμώσει το κίνημα διεκδίκησης και αγώνα απέναντι στις επιβουλές και στις σκοπιμότητες που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της δημοκρατίας και θέλουν το πολιτικό προσωπικό της αυτοδιοίκησης να παίζει το ρόλο του χειροκροτητή δοτών εξουσιών και καθεστωτικών πρακτικών.
