Είναι προφανές ότι αντιλαμβάνομαι την ψευτοσυγκίνηση πολλών πολιτικών της περιοχής μας αλλά και τη σιωπή που συνοδεύει για την απουσία έργων στο Νομό Τρικάλων.
Έχω την αίσθηση ότι βασιλεύει η υποκρισία γύρω μας και μέσα μας, αφού αποφεύγουμε συνειδητά να δούμε την σχετική θέση στην οποία βρισκόμαστε.
Έτσι που το πάμε τα έργα που παραμένουν σε εκκρεμότητα κινδυνεύουν να γίνουν “αιώνια» μνημεία” :
- Το βόρειο τμήμα του αυτοκινητόδρομου Ε 65 κανείς δεν ξέρει πότε θα ξεκινήσει , αν υπάρχουν χρήματα και αν θα πάει προς τα Γιάννενα ή τα Γρεβενά.
- Οι Ελληνοπόντιοι της Φαρκαδόνας παραμένουν στις παράγκες 27 ολόκληρα χρόνια και κανένας δεν γνωρίζει ποια θα είναι η τύχη του νέου οικισμού.
- Ο δρόμος Τρικάλων-Άρτας παραμένει στα αζήτητα και μοναδικό στην Ευρώπη το φαινόμενο σε δύο όμορους νομούς η συγκοινωνία να γίνεται μετά χιλίων βασάνων.
- Η τύχη της ηλεκτροκίνησης Καλαμπάκας-Παλαιοφάρσαλος παραμένει άγνωστη.
- Άγνωστη επίσης εδώ και πάρα πολλά χρόνια η τύχη του φράγματος Μεσοχώρας.
- Στον χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) φαίνεται πως το μεγαλύτερο μέρος των κορυφογραμμών της νότιας Πίνδου (από το Μέτσοβο μέχρι την Ευρυτανία) έχει δεσμευτεί για την κατασκευή βιομηχανικού τύπου αιολικών εγκαταστάσεων.
- Η απουσία πρωτοβουλιών για την πιστοποίηση Τρικαλινών προϊόντων ΠΟΠ [ τυριά-λουκάνικο].
- Η έλλειψη Βιομηχανικής Περιοχής.
