"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

22.8 C
Trikala

Ακούσιες συνέπειες ….

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

Πριν κάποια χρόνια, ζώντας στον Πειραιά, βρέθηκα μπροστά στο ακόλουθο σκηνικό: Η κυρία του δευτέρου ορόφου έχει απλωμένη τη μπουγάδα της για να στεγνώσει. Η γειτόνισσα από τον τρίτο για πολλοστή φορά καθαρίζοντας τη βεράντα της ξαναλερώνει τα φρεσκοπλυμένα ρούχα. Η κυρία του δευτέρου φωνάζει και λέει επί λέξει «σε παρακαλώ, έχω ρούχα απλωμένα». Η κυρία του τρίτου, έχοντας αναμφίβολα το φταίξιμο με το μέρος της, αρχίζει να κατηγορεί το σύζυγο της γειτόνισσάς της ότι είναι τεμπέλης και χαρτοπαίχτης και ότι ο γιος της έχει μπλέξει με μια χωρισμένη. Τυπική, θα  έλεγε κανείς, συμπεριφορά ανθρώπου, που για να καλύψει μια λάθος ενέργεια ή άποψη, περνά στην επίθεση συκοφαντώντας.

Στο χώρο της πολιτικής αυτή η τακτική είναι αρκετά συνηθισμένη. Όποιος έχει την υπομονή (και ίσως το μαζοχισμό) να παρακολουθήσει μια τηλεοπτική πολιτική συζήτηση, ιδίως τις πρωινές ώρες, θα το διαπιστώσει αμέσως.  Αν υπάρχει όμως ένας πολιτικός που έχει στηρίξει ολόκληρη την πολιτική του καριέρα στη συνεχή συκοφάντηση των αντιπάλων του, αυτός είναι ο Πάνος Καμμένος. Αντισημίτης, συνωμοσιολόγος και σκανδαλολόγος, κατάφερε να γίνει το ουσιαστικό νούμερο 2 της κυβέρνησης της πρώτης φοράς αριστερά.

Στο πρώτο debate την προηγούμενη εβδομάδα, αφού λέει ότι «θα μιλήσω πολιτικά» αρχίζει να κατηγορεί τον κ. Μεϊμαράκη ως υπόδικο. Επίσης απαντά πως ο ίδιος δεν έχει καταδικαστεί ποτέ για συκοφαντική δυσφήμιση (πάντα θα έχω την απορία πως αισθάνεσαι όταν λες ένα τόσο χοντρό ψέμα ζωντανά και διακαναλικά). Ο κ. Μεϊμαράκης θυμώνει και αντιδρά. Αναμφίβολα η έκπληξη και η αγανάκτησή του είναι δικαιολογημένη.

Μια στιγμή όμως! Δικαιολογείται ο αρχηγός της ΝΔ να εκπλήσσεται; Καθόλου είναι η απάντηση. Ο κ. Καμμένος είναι ο βασικός σεναριογράφος του διχαστικού και κατά τη γνώμη μου καταστροφικού αντιμνημονιακού αφηγήματος της τελευταίας πενταετίας.

Ήδη από το 2010, άρχισε να μοιράζει πιστοποιητικά πατριδοφροσύνης μιλώντας για προδότες και κατηγορούσε πρωθυπουργούς ως «brokers ξένων συμφερόντων» και ότι τα αδέρφια τους βγάλανε εκατομμύρια από τα cds. Φυσικά καταδικάστηκε για αυτά, αλλά αυτό πάντα αποτελεί μια μονόστηλη και ασήμαντη λεπτομέρεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι έχει γράψει και βιβλίο που αποκαλύπτει ότι αρχηγός της 17 Νοέμβρη είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου! Την ίδια στιγμή, το κόμμα που σήμερα έχει αρχηγό τον κ. Μεϊμαράκη καμάρωνε για τον άρχοντα της πολιτικής που έκανε την βρώμικη δουλειά, γιατί απλώς έτσι το βόλευε στη δεδομένη συγκυρία. Οι εκκλήσεις του κ. Παπανδρέου στον κ. Σαμαρά να μαζέψει τον κ. Καμμένο έπεσαν φυσικά στο κενό.

 

Λένε ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης συνήθιζε να λέει ότι «όταν κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι». Και αυτό ακριβώς υφίσταται σε μεγάλο βαθμό σήμερα ο κ. Μεϊμαράκης. Αν η ΝΔ θέλει να είναι όπως λέει ένα αστικό κόμμα που εγγυάται τη σταθερότητα, δημοκρατική και θεσμική, τέτοιες συμπεριφορές είναι απαραίτητο να τις απομονώνει έγκαιρα. Πότε όμως η παραδοσιακή δεξιά είχε αστική συνείδηση;

 

Αχιλλέας Οικονόμου MSc
Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής
Άννης Κομνηνής 6 Τρίκαλα

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης