"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

13.2 C
Trikala

Απόηχος που δε σβήνει

lafarm

Σχετικά άρθρα

Γράφει ο επαναπατριζόμενος Θεσσαλός Πολίτης Βάιος Φασούλας

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται. Διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας. Διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». (Ισοκράτης 436π.χ.—338π.χ.)

«Η στρατηγική στα καυτά θέματα δεν αλλάζει. Σήμερα όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο οδικός χάρτης της πολιτικής μας έχει χαραχτεί απ’ το λαό μας και κάθε πολίτης πρέπει να είναι σίγουρος πως δε θα υπάρξει αλλαγή αυτής της πορείας…» (Ρετζέπ Ταγίν Ερντογάν, 05 Οκτώβρη 2005).

Στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» θα εντάξουμε το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και θα επαναλάβουμε μια ευχή που λέγαμε παλιότερα στη Γερμανία, δηλαδή τον καιρό που βλέπαμε πως παρεκκλίνει από την πορεία της αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά τής όλης υποδομής της. Την ένταξη της Τουρκίας στην «ΕΕ», σαν έλληνες μετανάστες στη Γερμανία, από την αρχή και για διάφορους λόγους, ποτέ δεν την είδαμε με καλό μάτι. Μπορεί οι «πολιτικοί» της Ελλάδας να χόρευαν κουμπαροζεϊμπέκικα με τους Τούρκους συναδέλφους τους, αλλά για εμάς, τους μόνιμους μετανάστες στην Γερμανία, οι κύριες αξιώσεις και διεκδικήσεις της εξωτερικής της πολιτικής, μας ανησυχούσαν, μας ανησυχούν, δεν άλλαξαν ποτέ και ούτε θα αλλάξουν στον αιώνα τον άπαντα.

Γράφαμε, λοιπόν…, σε ένα ανατολίτικο παζάρι που γίνονταν στην «ΕΕ» τον Οκτώβρη 05 2005, μέσα από τον ευρωχώρο που ζούσαμε, όταν οι ελίτ των μεγάλων χωρών της «ΕΕ» συζητούσε και φιλοξενούσε τους Τούρκους…, σε άρθρο μας υπό τον τίτλο: «Ευρωπαϊκό αφιέρωμα στην Ευρώπη της Ανατολής(16ον) «Prost, Europa! Prost! Saglikli Aurupa! -Allas mag ladik» (ο Αλλάχ μαζί σου), μεταξύ άλλων και τούτα:

«Ξεκινώντας με τον πρόεδρο της ΕΕ κ. Ζ. Μπαρόζο ο οποίος δήλωσε ότι: «Η Ευρώπη πρέπει να μάθει περισσότερα για την Τουρκία και η Τουρκία να κερδίσει τις καρδιές των Πολιτών», θεωρούμε ότι ο κ. πρόεδρος είναι φοβερά νυχτωμένος και ανίδεος, συνεπώς άχρηστος και επικίνδυνα επιζήμιος με τις παροτρύνσεις του και τις συστάσεις του, όσο δεν γνωρίζει (κάνει πως δεν γνωρίζει ο κ. πρόεδρος) ότι η Τουρκία όφειλε να κερδίσει πρώτα τις καρδιές των γειτόνων της, Ελλήνων, Κυπρίων, Αρμενίων, Κούρδων κλπ και μετά των ευρωπαίων.

Όσο για τα δικά μας; Εδώ είναι που πρέπει να γελά κανείς τόσο πολύ και με διάρκεια όσο θα κρατήσει και η ολοκλήρωση τής πλήρης ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. της ρεμούλας. Λοιπόν σαν πρώτη μέρα: 36 παραβιάσεις στον εναέριο χώρο μας. Δηλαδή τρώμε «γράψιμο» στα αχαμνά των Τούρκων όσο δε χωράει. Απ’ την άλλη ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίν Ερντογάν με τη «μουσική» γλώσσα (που αφήνει γεύσεις ζεϊμπεκιάς και κουμπαριάς) η πρώτη του δήλωση λέει: «Η στρατηγική στα καυτά θέματα δεν αλλάζει. Σήμερα όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο οδικός χάρτης της πολιτικής μας έχει χαραχτεί απ’ το λαό μας και κάθε πολίτης πρέπει να είναι σίγουρος πως δε θα υπάρξει αλλαγή αυτής της πορείας…» Απ’ την πλευρά του ο μεσονύχτιος ανατολίτης ταξιδιώτης με το εισιτήριο της «προξενήτρας» Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών, βρέθηκε στο γιορτινό κλαμπ των Βρυξελλών κ. Αμπτουλάχ Γκιούλ, δήλωσε: «Το Κυπριακό δεν έχει ακόμα επιλυθεί και αν δεν βρεθεί λύση η Τουρκία θα κάνει αυτό που ισχυριζόταν ως τώρα. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι. Η πλατφόρμα είναι στον ΟΗΕ και όχι στην Ε.Ε.». (Allas mag ladik κ. Γκιούλ.)

Για κάθε Χώρα ο πολιτικός αφοπλισμός του στρατού είναι το μέγιστο αγαθό της δημοκρατίας. Η ύπαρξη και η αποστολή του στρατού είναι για την εθνική ασφάλεια. Τα οποιαδήποτε προβλήματα μιας Χώρας ποτέ δεν πρέπει να λύνονται με στρατιωτικά μέσα, όπως δεν πρέπει να λύνονται ούτε με αστυνομικά μέσα… Ποια η διαφορά στο εσωτερικό μιας χώρας που τη σκυτάλη της εξουσίας την έχει ένα στρατιωτικό καθεστώς από ένα αστυνομοκρατούμενο-  τρομοκρατικό – θρησκευτικό κράτος; Ποια η έννοια της δημοκρατίας όταν ένα κράτος-κυβέρνηση στηρίζεται στις κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας;

Εύλογα ερωτήματα, μύριες οι απαντήσεις. Η ύπαρξη της δημοκρατίας εξασφαλίζει στον πολιτικό άνδρα… (όταν υπάρχουν Πολιτικοί Άνδρες…) απόλυτη ασφάλεια και ελεύθερη πρόσβαση παντού χωρίς την προστασία της αστυνομίας. Όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται και χρησιμοποιείται αστυνομική βία, όπως συμβαίνει στην Τουρκία, τότε η κυβέρνηση που διαχειρίζεται τις τύχες της Χώρας, είναι εχθρική για τον ίδιο της το λαό, για τους προοδευτικούς Πολίτες, για τους γείτονες, δεν υπάρχει τίποτε που να θυμίζει ανθρώπινα δικαιώματα, με άλλα λόγια σκεπάζει το φασιστικό της πρόσωπο με δημοκρατικό μανδύα έτσι που ένα δικτατορικό-αυταρχικό καθεστώς δεν έχει τίποτα να ζηλέψει.

 Για όλους εκείνους που το πρόσφατο …αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία…, δεύτερο δεκαήμερο – 16 του Ιούλη 2016…,το καταδίκασαν δεόντως -και καλός- με πρώτους τα «πολιτικά» κόμματα στην Ελλάδα, που δρουν, επιδρούν και αλλοιώνουν ό, τι έχει σχέση με το ελληνικό έθνος, τον απανταχού ελληνισμό, τον πολιτισμό, την ιστορία του, τις αξίες του και την καμουφλαρισμένη δημοκρατία, όπως τη ζούμε στις μέρες μας, θα ήταν καλλίτερα αν κοιτούσαν τα του οίκου τους. Η δημοκρατία σήμερα υποφέρει. Όλοι του δυτικόκοσμου παράφρονες ασχημάνθρωπους που έχουν στα χέρια τους τα ηνία της, υποφέρει· ματώνει· θανατώνεται. Αυτή τη δημοκρατία ζει σήμερα ο λαός των 500 εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών και αυτή ζει και ο τουρκικός λαός μετά τη… θριαμβευτική νίκη του τούρκου προέδρου-υποψήφιος και μοναδικός νέος σουλτάνος, ενδεχομένως, τριών ηπείρων, Ερντογάν.

 Σε Παγκόσμιο επίπεδο δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, ασχημότερο, κάκιστο και απάνθρωπο να καταλύεται η δημοκρατία με δημοκρατικά μέσα σε βάρος των κυρίαρχων λαών της… Εκείνο που δεν έχουν προσφέρει οι εν δυνάμει «δημοκρατικές» χώρες της δύσης είναι ότι ακόμα δεν έχουν στήσει στρατόπεδα εξόντωσης-κάτι ανάλογα με του Χίτλερ- έχουν όμως κρατήσει τη θερμότητα των πολέμων, ιδιαίτερα των θρησκευτικών, (Γιαχβέ –Αλλάχ), οι οποίοι, μέσω των δημοκρατικών κυβερνήσεων ρυθμίζουν τους πολέμους και κατ’ επέκταση την τύχη των ανθρώπων.

Prost, Europa! Prost! Saglikli Aurupa! -Allas mag ladik.

Ας επιτραπεί στο γράφοντα να κλείσει με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του: «Η Ελλάδα στον αιώνα μας».

«…Κι εκεί όπως πνιγόμουνα στον οίστρο μου για σένα            

σαν τη φωνή σου ν’ άκουσα και σκιάχτηκα, οϊμένα

σαν να το λόγο ν’ άρπαξα μέσα από τα χείλη,

που νόμισα, ότι σιωπάς, και σκιάζεσαι την ύλη,

μα συ, άπειρους τροχούς

μπορείς, με μαστοριά γυρίζεις κι εκεί αλέθεις το                        

κακό σ’ αγάπη το αλλάζεις, το δηλητήριο γλυκό

το κάνεις και σερβίρεις, στους γιους σου που δε νοιάζονται  

πατρίδα μου για σένα, το μόνο που φαντάζονται

κι είναι το πιο φριχτό

το μοίρασμά σου σκέφτονται και αποδεκατισμό.             

Πώς θέλεις εγώ ο ταπεινός να μην ανησυχώ;

Οι παραισθήσεις, στρόβιλος, τα ονείρατα δεσπόζουν

μέσα απ’ τα βάθη οι νεκροί αδιάκοπα με κρώζουν

και φτάσαμε δυσοίωνα  

στον εικοσιένα αιώνα, κι η πρώτη του άνοιξη θαμπή, 

αραχνιασμένη και δείχνει, κοίτα, κοίτα να δεις κι εσύ, 

μια άνοιξη σαν πέτρωμα και ο βλαστός σαπίζει

στους κάμπους τους βαλκανικούς καρπός πια δεν καρπίζει

και όλα τα θερίζει…» 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης