Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης Αριστερός Ψάλτης
Ποιος θα περίμενε ότι με κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα (που για να μας δείξει πόσο αριστερός είναι πήγε να δει τον Μοράλες, ξεχνώντας ότι ο τελευταίος εθνικοποίησε και δεν ξεπούλησε τον πλούτο της χώρας του), ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα βρισκόταν αντιμέτωπος με βαριές κατηγορίες, επειδή κατά βάση έκανε τις ίδιες κινητοποιήσεις στις οποίες έκανε και ο Τσίπρας μέχρι το 2015;
Κανείς μας φυσικά δεν ξεχνά ότι δεν υπάρχει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην είχε βροντοφωνάξει εκείνο το σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», συμπεριλαμβανομένου και των Τσίπρα-Τσακαλώτου , τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιαζε τα αιτήματα της οργισμένης κοινωνίας.
Όμως ο Λαφαζάνης δεν τα έλεγε απλώς εκείνα τα συνθήματα. Τα εννοούσε κιόλας.
Και όπως δεν δέχτηκε το 2015 να προδώσει την ίδια την ετυμηγορία του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, έτσι δεν πρόδωσε και τον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Και έτσι, αντί να στρογγυλοκάθεται στα αναπαυτικά έδρανα του κοινοβουλίου, ακόμα και σε ένα πολυτελές γραφείο στον τελευταίο όροφο κάποιου υπουργείου, αντί να είναι κομμάτι μιας κυβέρνησης με τα όποια προνόμια προσδίδει στους επίδοξους Μακιαβέλληδες η εξουσία, προτίμησε να πηγαίνει κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία αρχικά και στα συμβολαιογραφεία μετά για να εναντιώνεται στους πλειστηριασμούς της μικρής λαϊκής περιουσίας .
Για κάποιους αυτό να αποτελεί γραφικότητα, για κάποιος άλλους όμως αποτελεί σαφές δείγμα πολιτικής συνέπεια και αγώνα.
Και εξ αιτίας αυτής της συνέπειας τώρα βρίσκεται κατηγορούμενος με τον μισό ποινικό κώδικα να τον βαραίνει !!!
Όχι μόνο αυτός αλλά και αρκετοί άλλοι σύντροφοί του, που παρέμειναν συνεπείς.
Με δικογραφίες που φτιάχνονται όχι επειδή έγιναν «επεισόδια» και βιαιοπραγίες, αλλά επειδή η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές αποφάσισε ότι είναι ποινικό αδίκημα να της χαλάνε την εικόνα μερικοί ενοχλητικοί διαδηλωτές.
Με δικογραφίες που εάν γίνουν διώξεις ή καταδίκες θα σηματοδοτούν ότι πλέον κάθε είδους δυναμική ειρηνική κινητοποίηση θα αντιμετωπίζεται περίπου ως εγκληματική πράξη.
Με δικογραφίες που έχουν το συμβολισμό ότι διώκεται ο επικεφαλής ενός αριστερού δημοκρατικού κόμματος.
Επί των ημερών μιας κυβέρνησης της αριστεράς υποτίθεται, η Κρατική Ασφάλεια συλλέγει στοιχεία, ως δήθεν ενοχοποιητικά, από ειρηνικές διαμαρτυρίες και μεθοδικά προσπαθεί να πετύχει καταδίκες, την ίδια ώρα που οι εισαγγελείς είναι έτοιμοι να ασκήσουν διώξεις που είναι κραυγαλέα πολιτικές.
Έχουμε, όμως, να κάνουμε και με έναν ηθικό κατήφορο. Γιατί το να θες να πάνε φυλακή πρώην σύντροφοί σου επειδή οργανώνουν διαμαρτυρίες ενάντια στις πολιτικές σου, είναι τουλάχιστον άθλιο.
Και ακόμη πιο άθλιο είναι μετά από όλα αυτά να βγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωση κατά της ποινικής δίωξης στον Λαφαζάνη, την ώρα που ως κόμμα που κυβερνά έχει την πολιτική ευθύνη για αυτές τις διώξεις, όπως άθλιο είναι και το γεγονός ότι 43 του βουλευτές ζητούν να αποδοθούν ελαφρυντικά στο Γραμματέα της ΛΑ.Ε., επειδή δήθεν σύμφωνα με τον δικό τους χαρακτηρισμό οι ενέργειες του είναι …. «ήσσονος σημασίας».
Οι συμβιβασμοί, οι υποχωρήσεις, ακόμα και οι συνθηκολογήσεις είναι κομμάτι της ζωής. Μπορείς να τους κρίνεις, αλλά πάντοτε ως ενδεχόμενο είναι στην ημερήσια διάταξη.
Όμως, δεν ισχύει το ίδιο για την απώλεια ενός ηθικού πυρήνα και των κριτηρίων που αυτό ορίζει. Γιατί τότε ισχύει το καβαφικό «μην την εξευτελίζεις» και για τη ζωή σου και για την πολιτική σου.
