"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

Ας συνεχίσουμε τώρα να ονειρευόμαστε φανταστικά μεγαλεία

lafarm

Σχετικά άρθρα

Ποιους να κατηγορήσουμε για το θέμα που προέκυψε με τη Μακεδονία;

Να ξεκινήσουμε με τον Φίλιππο που άρχισε να επεκτείνεται πολύ πέρα από τα όρια της σημερινής Ελλάδας (χάρτης 1); 
Να συνεχίσουμε με τον Αλέξανδρο που έφτιαξε ολόκληρη αυτοκρατορία Μακεδόνων (χάρτης 2); 

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να τα βάλουμε με τον Κάσσανδρο για τα όρια του βασιλείου του (χάρτης 3); 

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να περιλάβουμε τους Ρωμαίους που ονομάτισαν δυο μακεδονίες, την prima και την secunda (χάρτης 4); 

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να θυμώσουμε με τους βυζαντινούς που στα 1045 έφτιαξαν το θέμα της Μακεδονίας στα όρια της σημερινής Θράκης (χάρτης 5);

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να καταπιαστούμε με τους οθωμανούς που χώρισαν λέει τη Μακεδονία σε βιλαέτια και το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης έπιανε μεγαλύτερο χώρο απ’ ό,τι θα έπρεπε (χάρτης 6);

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να αναθεματίσουμε τους βαλκανικούς πολέμους και τις συνακόλουθες συνθήκες Βουκουρεστίου και Λονδίνου που μοίρασαν τη Μακεδονία κατά πώς ήθελαν (χάρτης 7);

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Να καταγγείλουμε την κάθοδο των σλάβων τον 6ο αιώνα που κατσικώθηκαν στην περιοχή κι ανάγκασαν έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων, εν έτει 1918, να αναγνωρίσουν ότι υπήρχαν σλαβομακεδόνες ακόμα και μέσα στα όρια της σημερινής Ελλάδας (χάρτης 8);

Φωτογραφία του Achilles Plitharas.
Ναι, να κατηγορήσουμε όλους αυτούς.
Να κατηγορήσουμε επίσης τα εθνίκια Σερβίας, Βουλγαρίας, Ελλάδας που το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα άρχισαν να πλάθουν σύνορα και έθνη κατά το δοκούν, εν όψει της κατάρρευσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Να κατηγορήσουμε τους μεγαλοϊδεάτες των βαλκανίων που οι ιδέες τους είναι αντιστρόφως ανάλογες με το μυαλό που κουβαλούν.
Να ρίξουμε ανάθεμα σε Κομιντέρν, Τίτο, Ζαχαριάδη που τον μεσοπόλεμο κι έως τη λήξη του εγχώριου εμφυλίου τα έκαναν μακεδονική σαλάτα.
Να πιάσουμε και τις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας επί ΕΡΕ και τη συμφωνία που η Ελλάδα υπόγραψε εν έτει 1959 όπου αναφέρεται ο τίτλος “λαϊκή δημοκρατία της μακεδονίας”.
Να μιλήσουμε και για το γεγονός πως την περίοδο 1992-1993 χάσαμε μια μοναδική ευκαιρία για λύση, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να σέρνεται η ‘ενδιάμεση συμφωνία’ του 1995;
Να κατηγορήσουμε τις τόσες και τόσες χώρες που έχουν αναγνωρίσει τη γείτονα με τη συνταγματική της ονομασία;
Να τα χώσουμε και στη Ρωσία που παρότι αναγνώρισε τη γείτονα ως δημοκρατία της μακεδονίας, τώρα θέλει να μην μπει στο νάτο κι άρα πιέζει για την μη επίλυση της ονομασίας;
Κι αφού τα πιάσουμε όλα αυτά κι εξαντληθούμε από τα τόσα αναθέματα και τις καταγγελίες, ας αναρωτηθούμε: τι τελικά περιμένουμε να κερδίσουμε από συλλαλητήρια σαν τα χθεσινά όπου αφήνονται να αλωνίσουν θεομπαίχτες και ψευδοπατριώτες, νεοναζί και μελλοντικοί κομματάρχες που εκμεταλλεύονται το θυμικό του έλληνα; Και γιατί όλοι αυτοί μιλούν στο ψήφισμά τους εξ ονόματος όλου του λαού; Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Χρειάζεται να δοθεί ένα τέλος σε όλο αυτό; Κι αν ναι, είναι δυνατό αυτό το τέλος να μην έρθει με αμοιβαίες υποχωρήσεις;
Αυτά τα λίγα. Ας συνεχίσουμε τώρα να ονειρευόμαστε φανταστικά μεγαλεία.

Aχιλλέας Πληθάρας 

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. *** Ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ονόμασε τις πρώτες σταγόνες της βροχής ως “το δάκρυ της Παναγιάς”, δίνοντας έμφαση σε ένα παραμελημένο κομμάτι της Θεολογίας: Τη μετεωρολογία.

    *** Στο συλλαλητήριο υπήρχε πανό που έγραφε “Η Ελλάδα δεν πωλείται γιατί την έχει αγοράσει ο Χριστός”, ο οποίος για πρώτη φορά εμφανίζεται, όχι ως σωτήρας, αλλά ως στρατηγικός επενδυτής.

    *** Πρωτοφανή άνθηση γνώρισε χθες η αλιεία στη Θεσσαλονίκη, καθώς βουλευτές Ν.Δ. – ΑΝΕΛ- ΠΑΣΟΚ είχαν βγάλει καλάμι και ψάρευαν ψηφαλάκια. Η τελική καταμέτρηση στις ψαριές θα γίνει στις ερχόμενες εκλογές.

    *** Ο Μάθιου Νίμιτς προτείνει επί 25 χρόνια ονόματα που έχει ξαναπροτείνει. Η μορμότα πρέπει να είναι ξαδέλφη του.

    *** Ο Αμβρόσιος δήλωσε «καλύτερα φασίστας, παρά κατσαπλιάς», αφού φωτογραφήθηκε με τον Λαγό και τον Παναγιώταρο. Είπαν να σουβλίσουν και κανέναν κομμουνιστή, αλλά το αφήσανε για το Πάσχα, που το σούβλισμα ανήκει στα έθιμα.

    *** Το Eurogroupo αναμένεται να απελευθερώσει την δόση, σε δύο δόσεις, προβλέποντας και ένα μαξιλαράκι ρευστότητας. Δεν αποκλείεται- λόγω συνήθειας- να ζητήσει και ένα ακόμα κατωσέντονο λιτότητας.

  2. Εντάξει, η πλατεία ήταν γεμάτη. Δεν ξέρουμε αν ήταν 90.000, που ανακοίνωσε η Αστυνομία, 400 χιλιάδες που «μέτρησε» ο ειδήμων μακεδονομάχος Γεώργιος Τράγκας ή 500 χιλιάδες, που είδαν οι διοργανωτές. Αν χτες ήταν 500 χιλιάδες, το 1992 ήταν δύο εκατομμύρια, δηλαδή κολοκύθια τούμπανα.
    Αλλά αυτά σχετική σημασία έχουν. Και τότε είχε πολύ κόσμο και σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών. Το θέμα είναι ποιο αποτέλεσμα είχαν τότε τα συλλαλητήρια και ποιο θα έχει το σημερινό. Απέτρεψαν (τότε) αυτό για το οποίο έγιναν; Προφανώς όχι. Έκτοτε, όλος ο κόσμος έμαθε και αποκαλεί το γειτονικό κράτος «Μακεδονία». Και τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΟΗΕ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» το έχουν αναγνωρίσει. Και τα λιγότερα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, το αναγνωρίζουν ως «πρώην Μακεδονία» (ΠΓΔΜ).
    Κάθε αγώνας πρέπει να έχει κάποιον στόχο, ο οποίος να συνδυάζεται με κάποιο αποτέλεσμα. Διαφορετικά είναι ντουφεκιές στον αέρα. Αν, λοιπόν, στόχος είναι να μείνουμε εδώ που είμαστε και να μη δοθεί καμιά λύση, τότε ναι το συλλαλητήριο μπορεί να έχει (αυτό το) αποτέλεσμα. Αλλά θα είναι μηδέν εις το πηλίκον.
    Αν όσοι πήγαν στο συλλαλητήριο θέλουν αυτή τη (μη) λύση, τότε το συλλαλητήριο «πέτυχε». Όμως, αν πιστεύουν ότι μπορεί να δοθεί η λύση που περιέγραφαν τα συνθήματα και είπαν οι ομιλητές, τότε η απογοήτευση αυτών των ανθρώπων (μιλάμε για τους καλόπιστους και όχι για τους πολιτικάντηδες που έτρεξαν για να μαζέψουν ψήφους-θα πούμε στη συνέχεια γι’ αυτούς) θα είναι μεγάλη, μεγαλύτερη αυτής του 1992. Διότι θα καταλάβουν ότι τους κορόϊδεψαν:
    Οσοι τους είπαν ότι «η Μακεδονία είναι μία και είναι είναι ελληνική». Πρόκειται για το πιο μεγάλο ψέμα, που καλλιεργείται εδώ και 25 χρόνια. Διότι οι πάντες (για τους νοήμονες μιλάμε) συνομολογούν ότι η Μακεδονία είναι μια γεωγραφική περιοχή, που εκτείνεται σε τρεις χώρες (έχουν και οι Βούλγαροι τη δική τους). Πάνω σ’ αυτό το ψέμα στηρίχτηκε όλη μυθολογία του «Σκοπιανού» ή «Μακεδονικού», που ταλαιπωρεί τη χώρα. Και στηρίχτηκε στην πιο άτυχη δήλωση ενός, κατά τα άλλα σημαντικού και ρεαλιστή, πολιτικού (δείτε εδώ). Όμως, όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις -και του Καραμανλή- αναγνώριζαν το γειτονικό κράτος ως «Μακεδονία». Επίσημα, μέσα από την (ελληνική) Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Έτσι το αποκαλούσαμε επί μισόν αιώνα, αλλά δεν μας ενοχλούσε επειδή ήταν ενταγμένο στην ενιαία Γιουγκοσλαβία. Πέρασαν άλλα 25 χρόνια (από το ντελίριο του 1992), Μακεδονία το αποκαλεί όλος ο κόσμος και κάποιοι εδώ καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι εμείς θα την πούμε Δαρδανία, Βαρντάρσκα, Φυρομία και άλλα φαιδρά. Όποιος το καταφέρει-μακάρι- να τον ανακηρύξουμε σύγχρονο Μεγαλέξανδρο.
    Οσοι τους γαλούχησαν με το σύνθημα «όχι στη νέα προδοσία». Αυτό σημαίνει, αν το δεχθούμε, ότι όλες οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν διαπράξει «προδοσία», γιατί επέτρεψαν τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» από το γειτονικό κράτος. Και όσοι επιδίωξαν μια σύνθετη ονομασία «προδότες» είναι κι αυτοί. Τότε, όμως, οι βουλευτές της ΝΔ που πήγαν στο συλλαλητήριο, θα πρέπει να εξηγήσουν αν ήταν «προδοτική» ή όχι η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, η οποία το 2008 είχε αποδεχθεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων (δείτε εδώ) η επιβεβαίωση από την υπουργό Εξωτερικών της εποχής).
    Για να σταματήσει η κοροϊδία, απαιτείται ένα διπλό ξεκαθάρισμα:
    Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να μας πει πώς θα προχωρήσει στη λύση της σύνθετης ονομασίας, όταν ο συγκυβερνήτης του Πάνος Καμμένος ορκίζεται ότι θα την απορρίψει. Η κωμωδία έχει όρια.
    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάποια στιγμή θα πρέπει να εξηγήσει τι αποδέχεται. Τη θέση του 2008 (σύνθετη ονομασία) ή το ψήφισμα του συλλαλητηρίου (όχι Μακεδονία στο όνομα), στο οποίο παρήλασαν οι βουλευτές του. Και τα δύο δεν γίνεται.
    Ας το επαναλάβουμε. Αν η ευκαιρία δοθεί και η λύση είναι εθνικά συμφέρουσα έτσι όπως (φαίνεται ότι) την προσδιορίζουν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Αλλαγής), πρέπει να προχωρήσουν. Έτσι (πρέπει να) κάνουν οι υπεύθυνοι ηγέτες, αντί να φοβούνται το-πρόσκαιρο-πολιτικό κόστος.

    ΥΓ: Ο εκ των ομιλητών στρατηγός Φράγκος χρησιμοποίησε τη λέξη «γυφτοσκοπιανοί». Αυτός ο τύπος ήταν αρχηγός ΓΕΣ. Και, δυστυχώς, έγινε υπουργός Άμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου. Να τον χαίρονται.

    ΥΓ2: Επειδή στο συλλαλητήριο ακούστηκαν και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη (τώρα στα στερνά του ο Μίκης ντύνεται τη στολή του υπερπατριώτη…), εδώ ταιριάζουν πολύ καλά μερικοί παλιότεροι δικοί του στίχοι. Ιδού τι λένε: «Σου είπαν ψέματα πολλά/ψέματα σήμερα σου λένε ξανά/καιρός να δεις».

  3. Μακεδονία & Vardarska Banovina. Λίγη ιστορία στην διεθνή σκακιέρα των Βαλκανίων, για να μην αποπροσανατολιζόμαστε.

    Λίγη ιστορία … μιας και το ‘φερε η κουβέντα …

    Πώς η “Νότια Σερβία” ή “Βαρντάρσκα” έφτασε σε ΠΓΔ της Μακεδονίας.

    Το 1804 ξεκίνησε η επανάσταση των Σέρβων κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία μετά από μακροχρόνιο αγώνα οδήγησε το 1815 σε καθεστώς αυτονομίας το πασαλίκι του Βελιγραδίου, που αναγνωρίστηκε πλέον de facto από τους Τούρκους το 1867, οπότε και αποσύρανε τον στρατό τους.

    Έτσι ξεκίνησε η ανεξαρτησία των Σέρβων και το βασίλειο της Σερβίας. Μέχρι τότε η υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία ήταν υπόδουλη (Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία, Μαυροβούνιο).

    Το 1913 στους Βαλκανικούς πολέμους, το βασίλειο της Σερβίας πήρε την περιοχή
    των Σκοπίων και την ενέταξε στο βασίλειό της.

    Μάλιστα είναι γνωστό ότι υπήρξε παρέμβαση του Βενιζέλου για το αν έπρεπε να επιτεθεί ο ελληνικός στρατός στα Μπίτολα (Μοναστήρι) ή στη Θεσσαλονίκη, και βεβαίως επιλέχθηκε η Θεσσαλονίκη, παρόλο που το Μοναστήρι είχε πλούσιο ελληνικό στοιχείο.

    Άρα, μέχρι το 1913 υπάρχει μόνον βασίλειον της Σερβίας !

    Με το τέλος του 1ου ΠΠ, η Αυστρο-ουγγαρία που ήταν στους ηττημένους έχασε εδάφη στα Βαλκάνια.

    Έτσι το 1918 συγκροτήθηκε αρχικά το “κράτος Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων” από τα 3 έθνη της περιοχής.
    -Σέρβων
    -Κροατών
    -Σλοβένων
    Παρατηρήστε ότι δεν υπάρχει πουθενά ο όρος Μακεδονία και Μακεδόνες.

    Λίγο αργότερα έγινε επίσημη αναγνώριση του κράτους, το οποίο ονομάστηκε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, με βασιλιά τον Πέτρο Καραγιώργεβιτς τον 1ο.

    Η επίμαχη σήμερα περιοχή της ΠΓΔΜ ήταν τμήμα του βασιλείου τηςΓιουγκοσλαβίας και ονομαζόταν “νότιας Σερβία” (southern Serbia, Južna Srbija).

    Το βασίλειο αυτό, υποδιαιρέθηκε αργότερα σε επαρχίες διοίκησης (Banovina). Η περιοχή Νότιας Σερβίας ονομάστηκε Banovina Vardarska.

    Αυτή ήταν λοιπόν η ονομασία της περιοχής των Σκοπίων : ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ. Έθνος Μακεδόνων δεν υπήρξε ποτέ !

    Να σημειωθεί ότι στη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, η περιοχή ονομάστηκε επισήμως : Νότια Σερβία και αργότερα επαρχία του Βαρδάρη (Vardarska Banovina).

    Η ονομασία “Μακεδονία του Βαρδάρη” απαγορεύτηκε τότε στους Σέρβους!!! (δες κι εδώ…) https://en.wikipedia.org/wiki/Vardar_Macedonia

    Δηλαδή με λίγα λόγια, το βασίλειο της Σερβίας πήρε το 1913 τα Σκόπια και τα ονόμασε Νότια ΣΕΡΒΙΑ και αργότερα ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ. Μετά, το βασίλειο της Σερβίας έγινε βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας.

    Αυτά μέχρι τον 2ο ΠΠ. Το ‘χεις;;;

    Μετά τον 2ο ΠΠ, ο Τίτο θέλοντας να εξυπηρετήσει αλυτρωτικές επιδιώξεις και κυρίως διέξοδο στο Αιγαίο, βάφτισε την περιοχή “Σοσιαλιστική Δημοκρατία Μακεδονίας”.

    Η Ελλάδα τότε αντέδρασε αρχικά, και καμία κυβέρνηση επί εμφυλίου (Πλαστήρας, Παπάγος, Σοφούλης, Τσαλδάρης) ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ τον όρο Μακεδονία.

    Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο Ζαχαριάδης και ο Βαφειάδης είχαν δεχτεί τις θέσεις του Τίτο, και αρκετοί Σκοπιανοί πολέμησαν με τον ΔΣΕ.

    Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι Αμερικανοί δεν δέχονταν τον όρο Μακεδονία με τίποτα! Υπάρχει και σχετικό έγγραφο του State Dept το οποίο έχει και η ιστοσελίδα του υπουργείου εξωτερικών μας
    http://www.mfa.gr/to-zitima-tou-onomatos-tis-pgdm/
    http://www.mfa.gr/…/do…/fyrom/dilosi_stettinius_dec_1944.pdf

    Οι Αμερικανοί φοβούνταν τότε ακόμη τον Τίτο, και τον έβλεπαν ως σύμμαχο με τον Στάλιν. Σύντομα όμως ο Τίτο τα “έσπασε” με τον Στάλιν και έγινε ο αγαπημένος των Αμερικανών, ενώ πλέον δεν τον ήθελαν οι Σοβιετικοί (τότε άρχισαν να τρώγονται και ο Ζαχαριάδης με τον Βαφειάδη, τον οποίο κατηγορούσε ως “Τιτοϊκό”).

    Με την λήξη του εμφυλίου, ο Παπάγος ως γνήσιος “εθνικόφρων” δεν δεχόταν επ’ ουδενί τον όρο Μακεδονία. Έκανε μάλιστα διαπραγματεύσεις με τουςΑμερικανούς για να πάρουμε την Βόρεια Ήπειρο και την Κύπρο, αλλά φυσικά οι Αμερικανοί τον πούλησαν, τον άδειασαν και έφεραν τον Καραμανλή (ενώ ο Παπάγος αρρώστησε και πέθανε, εν μέσω των κινητοποιήσεων των Κυπρίων).

    Ο μοιραίος άνθρωπος ήταν ο Καραμανλής.

    Αυτός με το που ανέλαβε συμφώνησε αμέσως με τον Τίτο για την επαρχία της Μακεδονίας. Από τότε ξεκινά το κακό…
    με σφραγίδα του Μακεδόνα “εθνάρχη” μας (την ίδια περίοδο βεβαίως “έλυσε” και το Κυπριακό …)

    Να λοιπόν, πώς η Νότια Σερβία ή Βαρντάρσκα, έγινε Macedonia.

    Μόλις αργότερα διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, είναι γνωστό ότι ο Μιλόσεβιτς πρότεινε στον Μητσοτάκη να καταλάβουν από κοινού το κρατίδιο των Σκοπίων. Οι Σέρβοι το θεωρούσαν ανέκαθεν δικό τους κομμάτι. Είπαμε, Νότια Σερβία ! Το τι έκανε ο Μητσοτάκης είναι γνωστό …

    Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Παπούλια αργότερα 1995 έκαναν αργότερα την περίφημη “ενδιάμεση συμφωνία”.

    Ο Παπανδρέου έλεγε πριν βγει πρωθυπουργός ότι δεν ΄θα υπάρχει ο όρος Μακεδονία ή παράγωγά του. Η αλήθεια είναι ότι το τήρησε μετεκλογικά. Η επιβολή εμπάργκο όμως έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα! Τα Σκόπια σύναψαν επίσημες εμπορικές συμφωνίες με πάνω από 100 χώρες, οι οποίες βεβαίως τους αναγνώρισαν ως Macedonia. Πλήρης διπλωματική καταστροφή αυτό για την Ελλάδα, δωράκι στους Σκοπιανούς.

    Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης