Πριν λίγο, ερχόμενος στα Τρίκαλα και στο ιατρείο, είδα για πολλοστή φορά στον κόμβο Ριζαριού τρακαρισμένα αυτοκίνητα, ένα περιπολικό και 2-3 μοτοσυκλέτες της αστυνομίας.
Τα φανάρια (για μία ακόμη φορά) δεν λειτουργούσαν. Ας μου επιτρέψετε μια προσωπική μαρτυρία για αυτόν τον κόμβο, που τον διασχίζω 4 ή και περισσότερες φορές την ημέρα.
Πριν από 1 μήνα περίπου ξεκίνησα για Θεσσαλονίκη. Μόλις άναψε το πράσινο έστριψα αριστερά, στην κατεύθυνση προς Λάρισα. Αφού έχω στρίψει και βρίσκομαι στην άκρη της δεξιάς λωρίδας, περνάει από τα αριστερά μου με ταχύτητα πάνω από 120 αγροτικό, που παραβίασε το κόκκινο (όχι “λίγο” κόκκινο που λένε μερικοί, αλλά πιο βαθύ και από τα οπαδικά αισθήματα του Τάκη Τσουκαλά).
Αριστερά εκεί στρίβω μια φορά στις 100, αφού για να πάω στα Τρίκαλα πρέπει να διασχίσω το δρόμο κάθετα.
Σε περίπτωση που θα έκανα το καθημερινό μου δρομολόγιο, εκείνη τη στιγμή η σύζυγός μου και εγώ δε θα ήμασταν άνθρωποι, αλλά κομμάτια από ανθρώπινο παζλ, που για τη συναρμολόγησή μας θα ασχολούνταν αρχικά οι πυροσβέστες και στη συνέχεια ο ιατροδικαστής.
Μετά από 2 λεπτά προλαβαίνω τον παραλίγο δολοφόνο μας στο φανάρι του Μεγαλοχωρίου. Αφού τον ρωτάω ευγενικά “πόσο μαλάκας είναι;” μου απαντάει με ύφος βαρύμαγκα, που του έχουν δέσει βάρος 50 κιλών στο διάφραγμα “σιγά ρε, με πορτοκαλί πέρασα”.
Στην επίσης ψύχραιμη παρατήρησή μου ότι εκτός από μαλάκας είναι και εγκληματίας, ο τυπάρας (που είχε στο αγροτικό την οικογένεια!) ένιωσε προφανώς ιεράν αγανάκτισιν και προσπάθησε 3 φορές να με βγάλει εκτός πορείας στον περιφερειακό του Μεγαλοχωρίου, ενώ, αφού δεν τα κατάφερε έτσι, έβαλε σχεδόν κάθετα το αγροτικό στο δρόμο για να με σταματήσει, αγνοώντας τα άλλα αυτοκίνητα που περνούσαν με υψηλές ταχύτητες!
Φυσικά του ξέφυγα και ενημέρωσα την αστυνομία, λέγοντας το όνομά μου, καθώς και τον αριθμό και τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου του παραλίγο δολοφόνου μας.
Για περίπου 40 χιλιόμετρα που τον είχα μπροστά μου και στο οπτικό μου πεδίο, συναντήσαμε ένα περιπολικό, το οποίο φυσικά και δεν σταμάτησε κανέναν μας.
Ένα περίπου μήνα πριν από το συγκεκριμένο περιστατικό, στο ίδιο σημείο η σύζυγός μου γλύτωσε για ελάχιστα από άλλο αυτοκίνητο που παραβίασε το κόκκινο.
Συμπεράσματα:
1. Η προσπάθεια του συλλόγου των νέων του Ριζαριού να γίνει κυκλικός κόμβος είναι σωστή. Για τα ατυχήματα όμως δε φταίνε τα φανάρια, αλλά εμείς και τα κασκαντεριλίκια μας.
2. Για την αστυνομία δεν είναι φαίνεται σοβαρό κάποιος αρχικά παραλίγο να σε σκοτώσει και στη συνέχεια να προσπαθήσει επανειλημμένα να σε βγάλει εκτός πορείας. Επίσης, ας εξηγήσει κάποιος, ποιο είναι το νόημα να σταματάνε τους οδηγούς για να ελέγξουν αν έχουν δίπλωμα ή άδεια. (Πηγαίνοντας για Γρεβενά την προηγούμενη εβδομάδα με σταμάτησαν, έλεγξαν ολόκληρο το αυτοκίνητο και τα στοιχεία μου αν καταζητούμαι. Αυτός μάλιστα, είναι κανονικός έλεγχος). Επίσης γιατί πια τα αλκοτέστ γίνονται σπάνια;
3. Και σημαντικότερο. Μην πείτε στο δρόμο σε κάποιον μαλάκα ότι είναι μαλάκας. Υπάρχει σοβαρή περίπτωση να κάνει τα πάντα για να σας δικαιώσει…
Aχιλλέας Οικονόμου
ψυχίατρος
