Η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κυρίου Αγοραστού, του Δημάρχου Πύλης Κυρίου Μαράβα, αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και παραγόντων της ΔΕΗ, ανέδειξε για μια ακόμη φορά τις σοβαρές παθογένειες αυτού του μεγάλου έργου, που εμείς επανειλημμένα χαρακτηρίσαμε καταστροφικό.
Να σημειώσουμε κατ’ αρχήν την ιδιαίτερα πρωτότυπη κίνηση του Περιφρειάρχη, να επισκεφθεί την περιοχή της Μεσοχώρας τα άγρια χαράματα, έτσι ώστε να μην δοθεί η δυνατότητα στους κατοίκους της Μεσοχώρας και τους φορείς τους να του εκθέσουν και την δική τους θέση για το φράγμα. Απαράδεκτη δε η στάση για μια αυτοδιοικητική αρχή, ο Δήμαρχος Πύλης και οι Αντιδήμαρχοι που τον συνόδευαν, να αγνοήσουν απαξιωτικά της κινητοποίηση των κατοίκων και να διασχίσουν την Μεσοχώρα σαν κλέφτες και παράνομοι !!!
Η άμεση κινητοποίηση των κατοίκων της Μεσοχώρας υποχρέωσε την αντιπροσωπεία του ΤΕΕ να σταματήσει στην είσοδο του χωριού και να ακούσει τις θέσεις μας, μιας και η διοίκηση του ΤΕΕ απαξίωσε να απαντήσει στο γραπτό αίτημα των φορέων της Μεσοχώρας για συνάντηση στο χωριό. Ο διάλογος που επαγγέλλεται το ΤΕΕ με τους πολιτικούς και κοινωνικούς μάλλον είναι προσχηματικός.
Ενημερώσαμε τους επισκέπτες για το πρόβλημα που δημιουργεί στην Μεσοχώρα η ολοκλήρωση του φράγματος. Για το χωριό, αυτό σημαίνει τον πλήρη αφανισμό του, κάτι που εμείς οι κάτοικοι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε.
Τους τονίσαμε ότι η διεθνής εμπειρία μας διδάσκει πως μεγάλα έργα και ιδιαίτερα φράγματα που απαιτούν μετακινήσεις πληθυσμών, δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την συναίνεση των τοπικώς κοινωνιών. Αυτό άλλωστε μα λέει και η τριαντάχρονη σχεδόν εμπειρία από τα έργα στην Μεσοχώρα. Ας διαβάσουν επιτέλους το μάθημα τους.
Έχουμε επαρκώς τα τελευταία χρόνια τεκμηριώσει για ποιους λόγους είμαστε αντίθετοι σ αυτά τα καταστροφικά για τον τόπο μας και το περιβάλλον έργα. Σήμερα θέλουμε να τονίσουμε με έμφαση ότι ένας λόγος παραπάνω μας κάνει να αισθανόμαστε το δίκαιο του αγώνα μας. Η σαφής πρόθεση της κυβέρνησης να παραχωρήσει τον ΥΗΣ Μεσοχώρας μαζί με την ΔΕΗ, στα ιδιωτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια. Θεωρούμε ότι αυτό δεν προσφέρει ανάπτυξη στον τόπο, αλλά υπερκέρδη στους ιδιώτες. Το νερό, η ενέργεια, ο τόπος που ζουν οι κοινωνίες, είναι δημόσια κοινωνικά αγαθά και εμείς θα συνεχίσουμε τον καλό αγώνα μας για να τα προστατέψουμε.
“Αχελώου Ρους”
21 Οκτωβρίου 2014
