Μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ,χιλιάδες Έλληνες ομογενείς ,ποντιακής κυρίως καταγωγής ,πήραν για δεύτερη φορά μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το δρόμο της προσφυγιάς.
Αυτή τη φορά όμως η μητέρα πατρίδα, τους προσκαλούσε να έρθουν στη προγονική γη ,κυνηγημένοι από πολέμους και εμφυλίους που ενέσκηψαν στον πρώην κομμουνιστικό παράδεισο .
Το σχέδιο ευφυές και η ευκαιρία ενίσχυσης του εθνικού στοιχείου στις ευαίσθητες περιοχές της Θράκης ( νομοί Ξάνθης και Ροδόπης ) ,μαζί με πληθυσμούς Σαρακατσαναίων της Ανατ.Ρωμυλίας (Βουλγαρία) ,μοναδική.
Δυστυχώς όμως ,το εγχώριο πολιτικό σύστημα έκανε όπως πάντα το θαύμα του και η ελληνική γραφειοκρατία μεγαλούργησε.
Οι ομογενείς εγκαταλείφθηκαν ουσιαστικά στη τύχη τους υπό άθλιες συνθήκες .
Ελάχιστοι κατευθύνθηκαν στις Σάπες και στο Άβατο ,με τους περισσότερους χωρίς κανένα σχεδιασμό και τις απαραίτητες υποδομές, να διασκορπίζονται υποτίθεται προσωρινώς , σε πρόχειρους οικισμούς (κοντέινερ του σεισμού της Καλαμάτας), ανά την επικράτεια.
Ενθυμούμαι με μελαγχολία την εγκατάλειψη της κατασκευής της Ρωμανίας (Θράκη) ,πόλης των απανταχού ποντίων της διασποράς ,δυναμικότητας 40.000 κατοίκων .
Oπως και την αδυναμία αξιοποίηση των εξαιρετικών επιστημόνων που ήτο πολλοί από αυτούς.
Αντί αυτού βίωσαν την ένδεια και την εκμετάλλευση ,όπως άλλωστε και οι βορειοηπειρώτες, όλα αυτα τα χρόνια .
Βλέπετε προείχε ο αμαρτωλός ΒΙΠΑ Φαρκαδόνας(sic) και τα αδέρφια μας είχαν την ατυχία να είναι ελληνικής καταγωγής και όχι μετανάστες αραβικής προελεύσεως .
Θυμάσαι τι έκανε στον Κρόνο ο Δίας;