Εδώ Νοσοκομείο!
Εδώ Νοσοκομείο!
Εδώ Νοσοκομειακοί Γιατροί.
Εδώ ΟΕΝΓΕ.
Χρειαζόμαστε στρατιώτες (μόνιμο προσωπικό)!
Χρειαζόμαστε επιθετικά όπλα!
(αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ)!
Χρειαζόμαστε αμυντικά όπλα!
(ατομικά μέσα προτασίας για το υγειονομικό προσωπικό
ώστε να μη βγει εκτός μάχης):
Κύριοι Δυνατοί
Μας δώσατε τον πρώτο,
τον κύριο λόγο.
Ακούστε μας!!!
Έστω και τώρα.
“Είμαστε σε πόλεμο”
-είπατε-
“Με έναν αόρατο, αλλά όχι ανίκητο, εχθρό”
-είπατε-
Είμαστε η εμπροσθοφυλακή.
Χρειαζόμαστε ενισχύσεις
(2000 είπατε –πριν τον πόλεμο-
τώρα όσους έχουμε-λέμε-)
Οι εφεδρείες να έρθουν τώρα!!!
Γιατροί, νοσηλευτές, υγειονομικό προσωπικό!
Στην πρώτη γραμμή!
ΜΕΘ (ν΄ανοίξουν όσες χρειάζονται. ΤΩΡΑ).
ΤΕΠ
ΕΚΑΒ
Αντιδραστήρια και τεστ δωρεάν, τώρα!!!
Όπου αποφασίσει το δικό μας επιτελείο.
Εμείς οι μαχητές της πρώτης γραμμής.
Αδέρφια μας πολίτες
Αδέρφια μας άνθρωποι
Είμαστε άοπλοι!!!
Δεν είναι ποίημα.
Δεν είναι λέξεις.
Είναι κραυγή πριν τις κραυγές…
Προτού η τελευταία Αντιγόνη κάθε σπιτιού
δε θα μπορεί ούτε αδέρφια ούτε γονείς
να θάψει όπως πρέπει…
Αδέρφια μας γιατροί.
Ξημερώνουν οι λέξεις σας το σκοτάδι.
Δίνουν ελπίδα. Ξέρετε τι είναι να γίνει.
Μας μαθαίνετε τι να ζητήσουμε. Τώρα.
Εδώ γεννιούνται τα ποιήματα.
Εδώ εσείς είστε οι ποιητές!
Φωτίστε τα πληκτρολόγια συμπολίτες!!!
Εκτοξεύστε στεντόρεια τη φωνή σας…
Να γίνει τώρα ένα με των γιατρών.
Κανένα χειροκρότημα. Αυτό μετά.
Τώρα η φωνή τους, φωνή σας.
Να μας φοβηθούν οι δυνατοί,
έστω κι απ΄ την απομόνωσή μας.
Γιατί κάποια μέρα θα τελειώσει.
Και τότε θα ξέρουμε τον αίτιο.
Μαρία Καλαμποκά
