Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Συμβούλιο Δημοτικής Κοινότητας Τρικάλων για ονοματοδοσία οδού ως Άρη Βελουχιώτη
Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ένα από τα ιστορικά πρόσωπα, που ταυτίστηκαν με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού μας ενάντια στη γερμανοϊταλική κατοχή και μετατράπηκε σε συμβολική μορφή αυτού του αγώνα.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας , του οποίου αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή ο Άρης Βελουχιώτης, δεν ήταν μια καθόλου τυχαία καμπή στην ιστορία του τόπου μας.
Ήταν ταυτόχρονα και αγώνας για μια νέα Ελλάδα, όπου ο λαός θα είναι αφέντης στο τόπου του απαλλαγμένος από τους ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές του.
Ήταν ένας αγώνας που ο λαός έδειξε τη γιγάντια δύναμη που έχει στα χέρια του και μπορεί να την εκφράσει μόνο όταν είναι αποφασισμένος και οργανωμένος .
Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν από τις ηγετικές φυσιογνωμίες αυτού του αγώνα , γιατί τον ανέδειξε ο ίδιος ο οργανωμένος -και με το όπλο στο χέρι – λαός σ’ αυτή τη θέση. Τον διάλεξε γιατί ήταν ταυτόχρονα , ο ίδιος ο Βελουχιώτης , οργανωτής του λαού , πρωτοστάτησε να συνειδητοποιήσουν οι λαϊκές μάζες τη δύναμη που έχουν στα χέρια τους και να τη χρησιμοποιούν σωστά.
Ήταν οργανωτής και μπροστάρης των λαϊκών αγώνων , γιατί ήταν σπλάχνο από τα σπλάχνα του λαού , γιατί ήταν μέλος του ΚΚΕ, γιατί ήταν Κομμουνιστής.
Γιατί το ΚΚΕ ήταν ο αιμοδότης αλλά και ο καθοδηγητής αυτού του αγώνα, θυσιάζοντας τον ανθό των μελών και στελεχών του για την προκοπή του λαού.
Στη λαϊκή συνείδηση ο Άρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ και τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας
Γι ‘ αυτούς ακριβώς τους λόγους δεν ήταν ένας «σωτήρας» ή «μεσσίας» που ήρθε από τα πάνω, από ψηλά για να σώσει το λαό. «Σωτήρες» και «μεσσίες» δεν υπάρχουν. Οι ηγετικές μορφές του λαϊκού κινήματος αναδεικνύονται πάντα από τα κάτω , από τον οργανωμένο λαό , που συνειδητοποιεί τη δύναμή του και οπλίζει μ’ αυτή και τους ηγέτες του.
Γι ‘ αυτό και η μορφή του Άρη είναι άρρηκτα δεμένη με την πορεία του ΚΚΕ , του ΕΑΜ και του λαϊκού στρατού του, του ΕΛΑΣ.
Κάθε προσπάθεια «απόδοσης τιμής» στο πρόσωπό του που είναι ξεκομμένη και απομονωμένη από αυτή την ιστορική και αντικειμενική πραγματικότητα αγγίζει τουλάχιστον τα όρια της λαθροχειρίας.
Βέβαια , υπάρχουν κάποιοι που δε χάνουν ευκαιρία και στο πρόσωπο του Άρη Βελουχιώτη να εκδηλώνουν όλο το αντικομμουνιστικό τους μένος και την απέχθειά τους σε κάθε λαϊκό αγώνα. Ταυτόχρονα, εκδηλώνονται και εκείνοι που με ραφιναρισμένο τρόπο , αφήνοντας τη χοντροκομμένη προπαγάνδα, συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν την ιστορία , τους λαϊκούς αγώνες, υιοθετούν στη μία ή την άλλη εκδοχή την ανιστόρητη θεωρία των άκρων , την οποία υιοθετεί επισήμως και η ΕΕ.
Επίοης, μια σειρά ιστορικοπολιτικών προσεγγίσεων έχουν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους την αποθέωση και μυθοποίηση της προσωπικότητας του Άρη, ξεκομμένο από τον οργανωμένο λαό , ξεκομμένο από την ιδιότητά του ως οργανωτή των λαϊκών μαζών , αλλά και σε αντιπαράθεση με το ΚΚΕ.
Στόχος τους είναι η συκοφάντηση και η υποβάθμιση του ρόλου του ΚΚΕ σε μιαν από τις πιο σημαντικές και ένδοξες περιόδους του λαϊκού κινήματος, κατά την οποία το ΚΚΕ αναδείχτηκε στην πιο σημαίνουσα πολιτική δύναμη του τόπου, ο καθοδηγητής και ο βασικός αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, όταν η κυβέρνηση και ο περίγυρός της είτε έφευγε από την Ελλάδα, είτε απείχε του αγώνα, είτε συνεργαζόταν με τους Γερμανοϊταλούς.
Αποκτά, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία, από ποια πλευρά προβάλλεται το θέμα της προσωπικότητας του Άρη. Διότι, όταν κάποιος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του , παίρνοντας τον Άρη υπό την «προστασία» του, τη στιγμή που ενδεχομένως θεωρεί ότι καλώς έγινε η «Συμφωνία της Βάρκιζας», που αποκηρύττει και στέλνει «στο πυρ το εξώτερο» την ταξική πάλη, που εγκαταλείπει την αναντικατάστατη αξία της λαϊκής οργάνωσης και δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στο λαό να χρησιμοποιεί όποια μορφή πάλης αυτός επιλέξει, είναι αρκετό για να θέσει σε προβληματισμό τον κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή για τους σκοπούς του.
Ο Άρης Βελουχιώτης, δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση, αλλά εντάσσεται σε μια σειρά περιπτώσεων στελεχών του ΚΚΕ που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά τον ίδιο τρόπο και με τη λογική « να δοξάσουμε τους πεθαμένους θάβοντας τους ζωντανούς».
Γιατί, εν τέλει, αυτό που ενοχλεί είναι η αταλάντευτη στάση του ΚΚΕ απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και τη βαρβαρότητα που αυτό γεννά. Τους ενοχλεί που το ΚΚΕ σήμερα τιμά τον αγώνα , για τον οποίο τη ζωή του έδωσε και ο ίδιος ο Άρης , και συνεχίζει αυτόν τον αγώνα , βλέποντας τη διέξοδο μόνο μέσω της λαϊκής οργάνωσης και κινητοποίησης ,μόνο μέσω του αποφασισμένου λαϊκού παράγοντα. που θα συγκρουστεί με τους εκμεταλλευτές του για να κερδίσει μια πραγματικά λαϊκή εξουσία.
Αυτό ενοχλεί και τους όψιμους υπερασπιστές του Άρη , γιατί αυτοί έχουν παραδώσει τα όπλα της ταξικής πάλης προ πολλού και τώρα συνδιαλέγονται στα σαλόνια της πλουτοκρατίας , έχουν γίνει τα αγαπημένα της παιδιά στις καρέκλες της κυβερνητικής διαχείρισης.
Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι εκδηλώσεις «τιμής και μνήμης» στον Άρη Βελουχιώτη , που πιθανόν να γίνουν είτε από τη δημοτική αρχή είτε από την εν λόγω επιτροπή θα αποδώσουν την αντικειμενική αξία και το επίκαιρο νόημα του αγώνα που πρωταγωνίστησε ο Άρης Βελουχιώτης μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ και μάλιστα σε ηγετικό ρόλο. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις διακηρύξεις τους. Δεν θα προσφέρουν κάτι άλλο παρά την μετάλλαξη των αξιών που υπερασπίστηκε ο Βελουχιώτης σ’ ένα εικόνισμα ακίνδυνο για όλα αυτά που πολέμησε ο ίδιος και το λαϊκό κίνημα.
Συμφωνούμε στην ανέγερση του μνημείου και στην ονοματοδοσία της οδού, διότι μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα και μια πηγή που θα κεντρίζει το ενδιαφέρον της νέας γενιάς για ν’ ανακαλύψει την ιστορία του τόπου μας , που πρώτα απ’ όλα είναι ιστορία του λαού και των αγώνων του.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση , Ορέστης Κρανιάς , Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Τρικάλων
