Όσοι ενταχθήκαμε στην Αριστερά με τη προσδοκία της συμβολής στη δημιουργία προϋποθέσεων για τη μετάβαση στη κοινωνία της ανθρώπινης χειραφέτησης των ελεύθερων και ίσων παραγωγών, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, χωρίς εκμετάλλευση και αλλοτρίωση, χωρίς φτωχούς και πλούσιους, έχουμε απόλυτη συνείδηση ότι το κυβερνητικό σχέδιο νόμου με τις 3 ρυθμίσεις άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα είναι ένα πολύ μικρό βήμα προς το όραμα. Έχει όμως «συμβολική βαρύτητα», είναι πολύτιμο στις συνθήκες που γίνεται. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τούτες τις μέρες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ιερατείο της Ε.Ε., απαιτεί από τη νέα Ελληνική Κυβέρνηση να «ολοκληρωθεί η 5η αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος», να κινηθεί δηλαδή στη λογική της εφαρμογής των δεσμεύσεων των μνημονιακών Κυβερνήσεων, των 19 προαπαιτούμενων των δανειστών, της ανελέητης δημοσιονομικής πειθαρχίας, της λιτότητας με ανακατανομή πλούτου-δικαιωμάτων-υποχρεώσεων υπέρ των πλουσίων.
Όμως η Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας δείχνει διαφορετικά δείγματα γραφής. Προτάσσει ως πρώτο Νομοσχέδιο 3 μέτρα ανακούφισης από την ακραία φτώχεια και εντάσσει την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στις 7 μεταρρυθμίσεις που θα πραγματοποιήσει για την εφαρμογή της νέας 4μηνης Συμφωνίας – Γέφυρα με τους δανειστές. Τα 3 μέτρα χρηματοδοτούνται από τη περικοπή υπερτιμολογήσεων στις προμήθειες ορθοπεδικών ειδών, από τη περικοπή καταναλωτικών δαπανών και εντοπισμένης σπατάλης και αφορούν τη δωρεάν επανασύνδεση και τη παροχή ρεύματος σε 150000 νοικοκυριά, την επιδότηση του ενοικίου για την εξασφάλιση στέγης σε 30000 άστεγα νοικοκυριά και την επιδότηση της σίτισης σε 150000 φυσικά πρόσωπα που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Είναι αρκετά τα μέτρα αυτά για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής τραγωδίας και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής βαρβαρότητας στην Ελλάδα : Ασφαλώς ΟΧΙ. Δεν περιλαμβάνουν καν το σύνολο των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν στη ΔΕΘ, και θα προωθηθούν με άλλο σχέδιο νόμου. Δείχνουν όμως ένα άλλο δρόμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη της νέας Αναγέννησης, καθώς συνοδεύουν τα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού ως βασικής πλουτοπαραγωγικής δύναμης, την παραγωγική-διοικητική-αναπτυξιακή Ανασυγκρότηση της χώρας.
Τα 3 μέτρα προφανώς δεν είναι «ψίχουλα» και δεν έρχονται σε αντίθεση με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ούτε με άλλες δράσεις που επιδιώκουν να ανακουφίσουν τους απεγνωσμένους. Ωστόσο είναι απαραίτητα μέτρα που συμπληρώνουν την ελλειμματική λογική του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, εισάγοντας δυναμικά την έννοια του κοινωνικού μισθού στην κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Και σε κάθε περίπτωση, στον καπιταλισμό που είναι ένα εξ ορισμού άδικο και άνισο σύστημα είναι αφελής κανείς αν νομίζει ότι χωρίς την παρουσία του κράτους μπορούν να μετριαστούν τα δεινά από τη δράση των ολιγοπωλίων και των κυβερνήσεων που τα στηρίζουν. Είναι επίσης αφελής και πιστέψτε μου είμαι απόλυτα καλοπροαίρετος όταν χρησιμοποιώ αυτόν τον χαρακτηρισμό, αν θεωρεί ότι μοναδική λύση για να θεμελιώσουμε όρους δικαιοσύνης και ισότητας σε αυτήν την κοινωνία είναι η κατάργηση του καπιταλισμού. Και μέχρι να γίνει αυτό τι; Να αφήσουμε την ανθρωπιστική κρίση να διογκώνεται; Να συνεχίσουμε το έργο διάλυσης του κοινωνικού κράτους, του συστήματος υγείας, των δημόσιων υπηρεσιών απασχόλησης που με τόσο συστηματικό τρόπο πραγματοποίησαν οι κυβερνήσεις του Μνημονίου; Και όλα αυτά να τα κάνουμε προκειμένου ο καπιταλισμός να εκδηλώσει την κρίση του στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, και να “πέσει”. Η εμπειρία μέχρι τώρα έχει δείξει ότι ο καπιταλισμός δεν πέφτει τόσο εύκολα. Βρίσκει τρόπους να ελίσσεται, να επιβιώνει. Κι αν όλοι οι εκπρόσωποι του λαϊκού παράγοντα σε αυτήν εδώ την αίθουσα δεν καταλάβουν ότι 4,5 χρόνια θυσίας από τα λαϊκά στρώματα είναι πάρα πολλά για να συνεχίσουμε να περιμένουμε την Ημέρα της Κρίσης, τότε θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν πρέπει να ψάχνουν αλλού για δεκανίκια του συστήματος.
Αυτή εδώ η Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας πιστή στις προεκλογικές εξαγγελίες της Αριστεράς φέρνει ως πρώτο νομοσχέδιο στην Βουλή των Ελλήνων ένα νομοσχέδιο που σηματοδοτεί τη στροφή της Πολιτείας στην Κοινωνία. Ένα νομοσχέδιο που δηλώνει με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο στους πολίτες αυτής εδώ της δοκιμασμένης χώρας ότι υπάρχει πλέον μία Κυβέρνηση που είναι δίπλα τους, κυρίως στα δύσκολα. Μία Κυβέρνηση που δηλώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο στους φίλους και δανειστές μας ότι η εδώ και μία τετραετία ακολουθούμενη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης έχει συνέπειες, έχει φτωχούς, έχει αποκλεισμένους, έχει ακόμη και θύματα. Πως αντέχει το πολυδιαφημισμένο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο μία χώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης μου μαστίζεται από μία ανθρωπιστική κρίση, κατά βάση δημιούργημα της καταστρεπτικής συνταγής που οι ίδιοι ευλόγησαν.
Είμαι της άποψης κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ότι αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να τύχει την μεγαλύτερης δυνατής υποστήριξης από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου, γιατί δηλώνει ότι με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η Πολιτεία με τους θεσμούς της και εν προκειμένω μέσω της Βουλής των Ελλήνων, που ο ρόλος της “αμφισβητήθηκε” έντονα τα προηγούμενα χρόνια, έχει ως πρώτο της μέλημα, στην πρώτη νομοθετική παρέμβαση της νέας κοινοβουλευτικής θητείας, την υποστήριξη της κοινωνίας. Και αυτή η κίνηση πέρα από το ουσιώδες της παρέμβασης και της βοήθειας των συμπολιτών μας έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στους κρίσιμους αυτούς μήνες της διαπραγμάτευσης. Όσο και αν πιεστούμε, όση προσπάθεια και αν απαιτηθεί είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για τον διπλανό μας, ο καθένας με τον τρόπο του, και κυρίως για τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας. Και αυτό δεν είναι ούτε σοσιαλιστικό, ούτε χριστιανικό, ούτε πατριωτικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αυτό σημαίνει Κοινωνία κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και αυτό είναι το περιεχόμενο του Συμβολαίου που υπογράψαμε με τον λαό στις 25 του Γενάρη.
Σας ευχαριστώ και σας καλώ να συνυπογράψετε αυτό το Συμβόλαιο.
