"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

20.4 C
Trikala

Θα συνεχίζουμε να σκαρφαλώνουμε στα Μετέωρα, γιατί αυτό εκφράζει την ανάγκη μας για ´προσευχή´ με τον δικό μας ιδιαίτερο τρόπο σεβόμενοι απόλυτα τον αρχαιολογικό, φυσικό, πολιτιστικό και ιερό χώρο των Μετεώρων

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

Είμαστε η Επιτροπή Aναρριχητών για τα Μετέωρα, που περιλαμβάνει σύσσωμη την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας και πολλούς Έλληνες Αναρριχητές και θεωρούμε ότι εκφράζουμε χιλιάδες Έλληνες και ξένους αναρριχητές, και όχι μόνο.

Σας καλούμε να υπογράψετε και επώνυμα ώστε να προωθηθούν οι θέσεις μας για την συνέχιση της μακράς αναρριχητικής παράδοσης του τόπου, η οποία είναι απόλυτα συμβατή με την προστασία του Μνημείου της Παγκόσμιας Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Αρχαιολογικού και Ιερού χώρου των Μετεώρων.

Το θέμα της αναρρίχησης στα Μετέωρα έχει λάβει πρόσφατα μερική δημοσιότητα από τρίτους, ή μεμονωμένους, εν τούτοις αυτή είναι η πρώτη, επίσημη και ακριβής πληροφόρηση εκ μέρους της κοινότητας των αναρριχητών της χώρας.

Τα Μετέωρα είναι για μας ο ιερός χώρος της Ελληνικής αναρρίχησης, από την άποψη ότι ως περιβάλλον είναι ιδιαίτερα σεβαστό και η δράση μας εκεί διέπεται από αυστηρούς κανόνες προστασίας των βράχων και μηδαμινών παρεμβάσεων, κατά τις αρχές της ιδιαίτερης – γνωστής και ως αγγλοσαξονικής- ορειβατικής δεοντολογίας και κουλτούρας, χάρη στην οποία έχουν διασωθεί πάρα πολλά ευαίσθητα οικοσυστήματα στην Ευρώπη και αλλού.

H προσέγγιση αυτή ακολουθήθηκε και εδραιώθηκε ήδη από την δεκαετία του ‘70 και στα Μετέωρα, με πρωτοστάτες Γερμανούς αναρριχητές, οι οποίοι μάλιστα ήρθαν σε συνεννόηση με την τότε αρμόδια εφορία αρχαιοτήτων, τον Μητροπολίτη και τα μοναστήρια, από όπου εξασφάλισαν συγκατάθεση για τις αναβάσεις τους.
Ο αναρριχητής στα Μετέωρα εκτός από το να μην αφήσει σχεδόν κανένα ίχνος από το πέρασμά του στα βράχια οφείλει επίσης, να έχει αναπτύξει με επάρκεια ιδιαίτερες ψυχικές και σωματικές δεξιότητες. Σε αντίθεση με άλλα γνωστά αναρριχητικά πεδία, ο αναρριχητής εδώ στηρίζεται λιγότερο στην τεχνολογία και περισσότερο στις δικές του δυνατότητες. Μια δοκιμασία για το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή είναι για μας τα Μετέωρα.

Έτσι, η δραστηριότητα διατηρεί την εσωτερικότητα που είχε για τους πρωτοπόρους η αναμέτρηση με το κάθετο, το άγνωστο, το απροσπέλαστο. Αίσθηση, που ίσως δε διαφέρει και πολύ από αυτή των πρώτων αναχωρητών που επέλεξαν τους βράχους για κατοικία και των οποίων τα θαυμαστά έργα δηλώνουν άμεσα ότι η αναρρίχηση και η έκθεση στο κάθετο ήταν και γι’ αυτούς τρόπος ζωής.
Οι σύγχρονοι αναρριχητές «ανακάλυψαν» τους βράχους πριν από τέσσερις δεκαετίες, όμως η αναρρίχηση στον τόπο αυτό αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη παράδοση. Το μεγαλείο των Μετεώρων εκτός από τους μοναχούς προκαλούσε και συνεχίζει να προκαλεί και τους απλούς ανθρώπους.

Η προφορική παράδοση έχει διατηρήσει μνήμες από ριψοκίνδυνους βοσκούς και κυνηγούς που επιχειρούσαν αναβάσεις στους πιο κάθετους βράχινους πύργους. Λαϊκά έθιμα, όπως οι αναρριχήσεις του “Αι Γιώργη του Μαντηλά” και στο “Μικρό Άγιο Πνεύμα”, που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας δείχνουν την ιδιαίτερη σχέση των ντόπιων με το φυσικό τους περιβάλλον.

Σχέση που επίσης εκφράζεται από το πλήθος εκείνων που περιστασιακά ή τακτικά ασχολούνται με την μοντέρνα αναρρίχηση. Δεν είναι εύκολο για όλους να αποφύγουν την έλξη των βράχων στη σκιά των οποίων ζουν, να μη θελήσουν ποτέ να αντικρύσουν τον κόσμο από τη κορυφή τους…
Αυτή η πολύχρονη, πλούσια και ιδιαίτερη αναρριχητική παράδοση των Μετεώρων όμως φαίνεται ότι απειλείται στις μέρες μας. Η αρχή έγινε με τη δημοσιοποίηση από την 19η εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων σχεδίου περιορισμού των δραστηριοτήτων εντός του χώρου των Μετεώρων, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ιερός τόπος και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.

Το σχέδιο περιελάμβανε εξόφθαλμες ανακρίβειες για τις δραστηριότητες μας και ουσιαστικά πρότεινε την απαγόρευση της αναρρίχησης στους περισσότερους και πλέον αξιόλογους βράχους, στο όνομα μιας κάποιας υποτιθέμενης προστασίας της φύσης και της μοναστικής ζωής.

Κατά το ίδιο πνεύμα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πρόσφατα έκρινε αρνητικά αίτημα της Ομοσπονδίας ορειβασίας για τη διοργάνωση διεθνούς αναρριχητικού φεστιβάλ στη περιοχή, ενώ επίκειται και Προεδρικό Διάταγμα που θα εξειδικεύει παλαιότερη νομολογία για τη χρήση της γης στον ιερό χώρο.

Το περιεχόμενο του ΠΔ δεν είναι ακόμη γνωστό. Όμως όλοι μας έχουμε πολλούς λόγους να ανησυχούμε, κυρίως γιατί ως τώρα δεν κοινοποιήθηκε το σχέδιο ΠΔ και δεν ζητήθηκε από κανέναν η γνώμη για αυτό, όχι μόνο των αναρριχητών, αλλά ούτε καν των τοπικών αρχών, όλων αυτών δηλαδή που γνωρίζουν καλύτερα το φυσικό περιβάλλον των Μετεώρων και τα προβλήματα του.

Ανησυχούμε επίσης γιατί οι κάθετες απαγορεύσεις εξακολουθούν σε αυτή τη χώρα να προβάλλονται ως η μόνη λύση για την προστασία ιδιαίτερων περιοχών. Την ώρα που σε όλες τις πολιτισμένες χώρες γίνεται μια φιλότιμη επαναδιαπραγμάτευση των όρων πρόσβασης στο φυσικό περιβάλλον, σε δημόσιες ή ιδιωτικές εκτάσεις, εμείς ακόμη μιλάμε για απαγορεύσεις. Τα αποτελέσματα των κάθετων απαγορεύσεων όμως τα έχουμε δει σε τόσες και τόσες περιπτώσεις: καταπατήσεις και αυθαιρεσίες. Τι νόημα άραγε έχουν μέτρα που δε μπορούν να εφαρμοστούν;

Μια περιοχή σαν τα Μετέωρα έχουν σκεφτεί πώς θα την αστυνομεύσουν; Το πιο εύκολο στην αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων είναι οι απαγορεύσεις, το δύσκολο είναι η πραγματική προστασία, o διάλογος, η συνεννόηση, ο συμβιβασμός. Αυτά απαιτούν ωριμότητα.
Ενημερώνουμε λοιπόν ότι:
1. Συνυπάρχουμε αρμονικά με τους μοναχούς εδώ και μισόν αιώνα με τήρηση των συμφωνιών να μην ανεβαίνουμε ποτέ στα έξι βράχια που υπάρχουν ενεργές μονές. Συνεχίζουμε την μακρόχρονη Αναρριχητική παράδοση του τόπου, η οποία είναι ζωντανή και με τοπικά έθιμα και με δραστηριότητες όπως οι αυθόρμητες αναρριχήσεις των παιδιών που γεννιούνται δίπλα στα βράχια ή το ανέβασμα ζώων για βόσκηση πάνω σε κορφές ή και δράσεις μοναχών που θέλουν να λειτουργήσουν σε απροσπέλαστους ναούς, και γίνεται αυτό με την συνδρομή μας.
2. Κηρύσσουμε επί της αρχής και δια των αναμφίβολων πράξεων μας τον απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο σεβασμό του χώρου και της φύσης από τους αναρριχητές. Είμαστε οι πλέον φανατικοί υποστηρικτές της προστασίας ειδικότερα αυτού του χώρου και λόγω της δραστηριότητας μας είμαστε οι μόνοι που γνωρίζουμε κάθε σπιθαμή γης, βράχων, φυτών, και υπολειμμάτων ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω και δίπλα σε αυτά, διαθέτουμε τεκμήρια και στοιχεία διαχρονικά για κάθε τι, τα οποία κανείς άλλος δεν είναι σε θέση να διαθέτει.
3. Θα συνεχίζουμε να σκαρφαλώνουμε στα Μετέωρα, γιατί αυτό εκφράζει την ανάγκη μας για ´προσευχή´ με τον δικό μας ιδιαίτερο τρόπο που έχει κοινά σημεία με αυτόν των μοναχών αναρριχητών, σεβόμενοι απόλυτα τον αρχαιολογικό, φυσικό, πολιτιστικό και ιερό χώρο των Μετεώρων και τηρώντας την ισχυρή εγκαθιδρυμένη δεοντολογία για την προστασία και διατήρηση του.
4. Ζητάμε να γίνει σοβαρή και πολιτισμένη συζήτηση για το θέμα και επιφυλασσόμαστε μέχρι αυτή να διεξαχθεί με όρους δημοκρατίας, σεβασμού των πολιτών και επιστημονικών επιχειρημάτων από όλες τις πλευρές.

για την Επιτροπή Ελλήνων Αναρριχητών για τα Μετέωρα
(που περιλαμβάνει την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας)
Κώστας Λιώλιος, Γραμματέας της Ορειβατικής Λέσχης Καλαμπάκας, βοηθός Εκπαιδευτής Ορειβασίας

Δώρα Νούσια, Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορικής, βοηθός Εκπαιδευτής Ορειβασίας

Άρης Μητρονάτσιος, Πρόεδρος Ορειβατικής Λέσχης Καλαμπάκας, βοηθός Εκπαιδευτής Ορειβασίας

Βασίλης Θεοδώρου Τεχνικός-Νοσηλευτής-Διασώστης, βοηθός Εκπαιδευτής Αναρρίχησης

—————
(Draft translation of our petition content, in English)

We are the Committee of Meteora Climbers, which includes the entire Mountaineering Club of Kalampaka and several Greek climbers, and we deem that we express thousands of Greek and foreign climbers, and not only. Please sign our petition in order to promote our goal to continue the long tradition of climbing in the Meteora rocks, which according to the ethics established by our community is fully compatible with the protection of the World Heritage Site, archaeological site and sacred place of Meteora.

The issue of climbing in Meteora has recently taken publicity, presented partially by third parties or individuals. This is the first official and precise announcement on the issue by the Greek climbers community.

Meteora is for us the ‘sacred’ place of the greek climbing in the sense that the entire environment is highly respected and our actions there are governed by rather strict rules for absolute protection and preservation of the rocks, and minimum intervention, according to the principles of the renowned Saxon climbing ethics, to which we owe the preservation of many fragile ecosystems in Europe and elsewhere. This approach was followed and consolidated, in Meteora during the 70s by the German pioneer climbers, who came into communication with the regional archaelogical authorities, the bishop and the monasteries, and took permission in order to climb the rocks in the area.

Climbers in Meteora are not simply aware of not leaving any trace by their passing on the rocks but also owe to have developed sufficient mental and physical competences. In contrast to other renowned climbing areas, climbers in Meteora are supported less by technology and more by their own capabilities. Meteora is for us a test for the body, the spirit and the soul. Thus, the activity retains the inner character it had for the first pioneer climbers who confronted the vertical, the unknown and the unreachable. The feeling might not differ much from that, the first climbers experienced , those who have chosen the Meteora rocks to live. Their wonderful works directly indicate that climbing was also for them a way of life.

Contemporary climbers “discovered” the area four decades ago; climbing in Meteora, though, constitutes a deeply rooted tradition. The greatness of Meteora, apart form the monks, challenged and still challenges ordinary citizens. According to the oral tradition, risky shepherds and hunters tried to climb the vertical rock towers. Folk customs and traditions, such as the climbing for “St George with the scarfs” celebration and that of the “Mikro Agio Pnevma, that still exist, indicate the special connection of the locals with their natural surroundings. This connection is expressed by all those people who occasionally or regularly deal with modern climbing. It is not easy to resist to the attractiveness of the rocks when you live under their shadow, it is not easy not to long to see the view from their very top.

Nowadays this long, rich and special climbing tradition in Meteora seems to be in danger. All started when the regional archaeological service published a plan which included the restriction of the activities in the area of Meteora, which has been officially characterized as a sacred place and monument of global heritage. The plan included obvious inaccuracies about our activities and actually prohibited climbing in the most remarkable rocks, in the name of a doubtful protection of nature and monastic life. Under the same spirit the Central Archaeological Council rejected a request of the Hellenic Federation of Mountaineering and Climbing for organizing an international climbing festival in the area. Whereas it was announced that a new Presidential Degree is going to be published specifying the restrictions of an older law on the use of land in the sacred area of Meteora. The content of the Presidential Degree is still not known though. However, we all have good reasons to be worried about, mainly because so far the draft of the Presidential Degree has not been announced and also because there has not been a consultation on the topic. Neither the climbing community was informed on its content and asked to express their position nor the local authorities, who are the main interested parties to know better the natural environment and the problems of the area. We are also worried because in our country the strict restrictions imposed are presented as the only solution to protect specific areas. While in other civilized countries a worthy effort takes place, in order to renegotiate the terms of the accessibility of the natural environment, in public and private areas, in our country we still consider prohibitions an acceptable solution. What are the results of the strict prohibitions, as we have seen them in many many other cases? Infringement and arbitrariness. What is the meaning of the strict prohibitions when they cannot be implemented? An area as Meteora cannot be fully supervised. The easiest way to confront complicated problems is to impose prohibitions, whereas the hard way is true protection, dialogue, mutual understanding and compromise. All these demand maturity.

So, we would like to inform that:

1. We coexist in harmony with the monks for half a century and we respect the agreement made, not to climb the six rocks where active monasteries exist. We keep the long term climbing tradition of the area, which is still alive as the local folks prove as well as the spontaneous climbing of the children born near the rocks or the lifting of animals on the top of the rocks for feeding or the activities of the monks who want to visit or operate in churches, unreachable without our help.

2. We renounce in principle and through our doubtless actions the absolute and non-negotiated respect of the nature of the area by the climbers. Climbers are the most fanatic supporters of the preservation of the specific area and due to our activity we are the only ones to know every piece of land, rocks, plants and leftovers of human activity on or near the rocks. We keep essential evidence, that no one else has.

3. We will keep climbing in the area of Meteora, because this way we express our need to pray in our own way, which has many in common with the feelings of the monk-climbers, with total respect of the archaeological, natural, cultural, sacred area of Meteora retaining the strongly established ethics for protection and preservation of the area.

4. We ask for a serious and civilized discussion on the issue and we stay reserved until it becomes true with terms of democracy, respect of all citizens and professional arguments.

On behalf of the Committee of Meteora Climbers
(including Kalampaka Mountaineering Club)

Kostas Liolios, Secretary of Mountaineering Club of Kalampaka, Ass. Mountaineering Instructor

Dora Nousia, Computer Engineer, Ass. Mountaineering Instructor

Aris Mitronatsios, President of the Mountaineering Club of Kalampaka, Ass. Mountaineering Instructor

Vassilis Theodorou, Technician-Nurse-Rescuer, Ass. Climbing Instructor

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης