Ο θεσμός της αυτοδιοίκησης σε κάθε υγιή πολιτικό σύστημα, αποτελεί τη πηγή που τροφοδοτεί τη κεντρική πολιτική σκηνή και το κοινοβουλευτισμό, με ικανά και άξια στελέχη.
Στον τοπικό δημόσιο βίο όπου οι πλειοψηφίες δεκαετίες τώρα, διαμορφώνονται από στρατευμένους ψηφοφόρους και πελάτες της μεταπολίτευσης, σαφώς η σχέση αυτή ουδέποτε λειτούργησε, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων (Μιχ.Ταμήλος, Σάκης Παπαδόπουλος κλπ).
Όσοι όμως ρομαντικοί ήλπιζαν ότι οι νεότερες γενιές, που δεν θα είχαν πελατειακές σχέσεις με το νοσηρό δικομματισμό, θα ακολουθούσαν ορθότερες πολιτικές πρακτικές και Δημοκρατικές συμπεριφορές, διαψεύστηκαν οικτρά.
Το ρουσφέτι που χρησιμοποιούσαν οι παραδοσιακοί ψηφοσυλλέκτες στο παρελθόν, διαδέχτηκε η άνευ ουσίας και ακατάσχετη προβολή, στα δεκάδες Τρικαλινά ΜΜΕ.
Για τους φερέλπιδες σήμερα αυτοδιοικητικούς και πολιτικούς, το παιχνίδι πια παίζεται μόνο με επικοινωνιακούς όρους, αναιρώντας έτσι κάθε ελπίδα εξυγίανσης του τοπικού δημοσίου βίου.
Κων.Κουτσονάσιος
