Ο Θοδωρής Γκόλιας κρατά το νήμα με τη σειρά των παλιών μαστόρων. Όχι μόνο γιατί κατέχει απολύτως την τέχνη του. Αλλά, επειδή, ως αεικίνητη ιδιοσυγκρασία, δεν επαναπαύεται και εξακολουθεί να το ψάχνει.
Δεν βάζει χημικά λούστρα κι ούτε πλουμίζει τα όργανα με βαρειά πλαστικά που «στομώνουν» τον ήχο κι άμα λάχει, μπορεί και να φάει μια ολόκληρη μέρα για να ξύσει σωστά το κόκαλο ενός «καβαλάρη»…
Ενας σπουδαίος οργανοποιός !!! Πλάτωνος 2 και Ασκληπιού .