Την Πέμπτη στις 26 του Νοέμβρη κάθε εργαζόμενος έχει πολλούς λόγους για να απεργήσει. Οι απεργοί πρέπει να είναι πολύ περισσότεροι από κάθε άλλη φορά:
— Πρώτον, γιατί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα Εργασιακά αποτελεί μια πολύ σοβαρή εξέλιξη. Είναι ένα ακόμα μπουρλότο στα θεμέλια των εργασιακών σχέσεων, που αν περάσει και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις, θα το πληρώνουν πολύ ακριβά η σημερινή και η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης.
Μιλάμε για τις ανατροπές του αιώνα, αφού καταργείται και διά νόμου το 8ωρο και νομιμοποιείται η 10ωρη εργασία. Το νομοσχέδιο φέρνει τις απλήρωτες υπερωρίες, την επέκταση και γενίκευση της δουλειάς τις Κυριακές. Επίσης, νέες μειώσεις στους μισθούς, ενώ ήδη έχει θεσμοθετηθεί μισθός των 200 ευρώ, στο όνομα τάχα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Αν δεν συναντήσει εμπόδια η καθιέρωση αυτής της ζούγκλας σήμερα, θα είναι απείρως πιο δύσκολο να εμποδιστεί η εφαρμογή της από την εργοδοσία αύριο.
— Δεύτερον, γιατί ακόμα και να μην υπήρχε το νομοσχέδιο, η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι φτάνει και περισσεύει για να οργανωθεί ο απεργιακός αγώνας, για την υγεία και τα δικαιώματα του λαού. Γιατί κάθε μέρα πια αποδεικνύονται με τον πιο τραγικό τρόπο οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας. Τα τεράστια κενά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, η άρνηση της κυβέρνησης να πειράξει έστω και μια τρίχα από την καπιταλιστική κερδοφορία, θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, κάτι που φάνηκε στον τραγέλαφο με την «επίταξη».
— Τρίτον, γιατί πρέπει να πάρει άλλη μια επιθετική απάντηση η προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει φίμωτρο στους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Μέσα από την επιτυχία της απεργίας, μπορεί να δείξει ο εργαζόμενος ότι κάτω και από τις πιο δύσκολες συνθήκες, η διέξοδος δεν βρίσκεται στον ατομικό δρόμο, αλλά στη συλλογική οργανωμένη δράση. Γιατί, μετά και το όργιο καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση στις 17 Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας και στην πόλη μας, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι το βλέπουν καθαρά: Η πανδημία αξιοποιείται σαν πρόσχημα για να μπει φίμωτρο στη λαϊκή πάλη, για να μετατεθούν οι εγκληματικές ευθύνες για τη γύμνια του κρατικού συστήματος Υγείας στον λαό που αγωνίζεται και όχι στις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο που μας έφεραν σ’ αυτά τα χάλια.
— Τέταρτον, γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή της οικονομικής κρίσης και ήδη φαίνονται τα αποτελέσματά της, στα εκατοντάδες λαϊκά νοικοκυριά που μένουν χωρίς εισόδημα, στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην ένταση των πλειστηριασμών. Σε όλα εκείνα δηλαδή που αποτελούν την άλλη όψη των παχυλών χρηματοδοτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων από την κυβέρνηση και την ΕΕ, που θα πληρωθούν πολλαπλά από τα εργατικά – λαϊκά στρώματα.
Την Πέμπτη δείχνουμε τη δύναμή μας! Δεν πρέπει να υπάρξει χώρος δουλειάς που δεν θα φτάσει το απεργιακό μήνυμα σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Αυτό είναι που θα δείξει την αποφασιστικότητα των εργαζομένων, αλλά και τη δυνατότητα που υπάρχει να συγκεντρωθούν δυνάμεις ικανές να σμπαραλιάσουν τους αντεργατικούς νόμους.
Γιατί ό,τι κι αν σκαρφιστούν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, οι εργατοπατέρες τους στο εργατικό κίνημα και οι δυνάμεις καταστολής τους προκειμένου να βάλουν στο γύψο τους αγώνες, ένα πράγμα δεν μπορούν να κάνουν: Να δουλέψουν όπως δουλεύουν καθημερινά κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες εκατομμύρια εργαζόμενοι. Εκεί βρίσκεται η δύναμη της εργατικής τάξης.
Πρέπει να κάνουμε ακόμα πιο δυνατή τη φωνή κάτω από τις μάσκες, αποδεικνύοντας τη δύναμή μας. Οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη δύναμη και πρέπει αυτήν τη δύναμη να τη νιώσουν κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή είναι η πιο σημαντική ευθύνη που πρέπει να αναλάβει η εργατική τάξη και ο λαός, και η μόνη που μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο.
22/11/2020
ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Τρικάλων του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ
