Κάθε λογικός άνθρωπος κατανοεί ότι η παρούσα κρίση θα αφήσει βαθιές πληγές στο σώμα της οικονομίας. Επομένως, δεν είναι σώφρον να ικανοποιείται αμέσως κάθε αίτημα.
Διότι στο τέλος θα τιναχθεί η μπάνκα στον αέρα. Ωστόσο η θωράκιση(πραγματική, όχι στα λόγια) των νοσκοκομείων, εκεί όπου θα δοθεί η καθοριστική μάχη τους επόμενους δύο μήνες) πρέπει να γίνει πάση θυσία.
Εν ανάγκη και σε βάρος άλλων τομέων τους κράτους. Για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση μειώσει κατά 1000(χίλιες) τις θέσεις μετακλητών υπαλλήλων(συμβούλων, επικοινωνιολόγων, προπαγανδιστών κτλ) μπορεί να προσλάβει διπλάσιους γιατρούς και νοσηλευτές.
Διότι οι μετακλητοί αμείβονται ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ με 1500), ενώ ένας νέος γιατρός ή νοσηλευτής μετά βίας φτάνει τα 1000(χίλια).
Πού έγκειται η δυσκολία; Στο ότι οι μετακλητοί είναι-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-κομματικοί υπάλληλοι. Οπότε…
Με τις υγείες μας…
Γιώργος Καρελιάς
