"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

14.3 C
Trikala

Μια οφειλόμενη κριτική

lafarm

Σχετικά άρθρα

ΜΙΑ  ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ  ΚΡΙΤΙΚΗ
ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ  ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ  ΓΙΩΡΓΟΥ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΤΊΤΛΟ :
« ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ –Ω  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΕΙΣ»

ΤΟΥ ΧΡ.  ΓΚΙΜΤΣΑ

Xρήστος Γκίμτσας προς «παπαγαλίζοντες» … συριζαίους

Δεν μπορεί να ξεφύγει  ο Γιώργος Αλεξανδρής   από την κλασική του   ποιητική παιδεία  που στηρίζεται στον λυρισμό και στην πολυσύνθετη  πλοκή των λέξεων . Και αν η ανάγνωση των ποιημάτων του , σας φέρει στο νου σας την υποδόρια ύπαρξη ενός Παλαμά η ένα Σολωμό, έχετε δίκαιο.
Με φυσικά  ρέον μέτρο, βασανίζεται λυτρωτικά  από μία λεξιλαγνεία και το αποτέλεσμα συμπυκνώνεται  στην πολύ ενδιαφέρουσα  ποιητική συλλογή του.
Είναι ονειροπόλος και  ρομαντικός, τα διαβατήρια για τις φυγές του, όπως « Στα απόβραδα» :
«Μικρός ,
κάποια απόβραδα,
όταν στένευε η αυλή
και λιγόστευε ο ουρανός,
ζωγράφιζα όνειρα…»

 

Αποτέλεσμα εικόνας για « ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ –Ω ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΕΙΣ»
Αλλά αυτό δεν σημαίνει  δεν προσγειώνεται όταν η ζωή και η ανάγκη το απαιτεί:
«Ερχονται στιγμές
που χωρίς προσχήματα και υπεκφυγές,
χωρίς αναστολές και δικαιολογίες αντιφατικές
ξεπερνώ τις αυταπάτες μου, τις πλάνες μου
τις ωραιοποιημένες  περιπλανήσεις μου,
……………………………………………………………..
κα οργίζομαι».

Και πως θα μπορούσε να μην είναι συγχρόνως και ερωτικός- τι σόι ποίηση θα ήταν αυτή άλλωστε. Μόνο που αυτόν τον έρωτα συχνά τον κρύβει κάτω από παραπλανητικές περιγραφές, όπως στην «Μαριάνθη»:
«Μύριζες άνθη.
Μοσχοβολούσες άνοιξη. Και νιότη.
Ελαμπες φως.
Ανατολίτης ήλιος. Και θεός.
Κίναε στα μάτια σου η ζωή,
και έφτανε ως το χαμόγελο σου.»

Μην ξεγελιέστε! Δεν περιγράφει την Μαριάνθη, τον έρωτα περιγράφει!.

Αποτέλεσμα εικόνας για « ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ –Ω ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΕΙΣ»

Αν υποθέσω ότι τα ποιήματα  «Στα ανατολικά της- Ω» έχουν προϊούσα γραφή, διαπιστώνεις ότι ο ποιητής με τα χρόνια  ωριμάζει, δηλαδή γίνεται δυστυχής.

«Με θορυβώδεις τελετές αποδόσεις ευθυνών
κι ενορχήστρωση απειλών και υποδείξεων
μας επέβαλαν ως δικαίωμα την συνενοχή…»
διαπιστώνει στους  «Αυτόχειρες».
ενώ στην «Καθημερινότητα» του καταθέτει πως:
«Αδειασαν οι μέρες από απαντοχές και βλέψεις,
γίνανε τα όνειρα ενοχές και μοναξιά η ευθύνη.
Και δάκτυλο, τεντωμένο η σιωπή…»

Τελικά είναι δύσκολο πράγμα η ανατομία ενός ποιητή. Εγώ μπόρεσα να καταδυθώ μόνο σε μία μικρή  γωνία της ψυχής του. Εσείς που θα διαβάσετε τα ποιήματα «Ανατολικά της- Ω», ίσως καταφέρετε κάτι καλύτερο. Κέρδος θα έχετε.

Χρήστος Γκίμτσας
Christos.gim@gmail. com

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης