Πως ο Ευθύμιος Παπαχρήστος από την Μεγάλη Κερασιά ένωσε τις αντίπαλες ομάδες στα Αντιχάσια εν μέσω εμφυλιοπολεμικής ατμόσφαιρας .
Επιμέλεια: Γρηγόρης Γ. Καλύβας : Τη νύχτα της 29ης προς 30 Αυγούστου 1949, με την πτώση και του υψώματος «Κάμενικ» στο Γράμμο, τερματίζεται ουσιαστικά ο εμφύλιος αλληλοσπαραγμός που κόστισε στην Χώρα μας τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό, ανυπολόγιστες καταστροφές και οικονομική καθίζηση. Συνέπειες τις οποίες ακόμη δυστυχώς εξακολουθεί να πληρώνει η χώρα, μισό ακριβώς αιώνα από τον τερματισμό του αδελφοκτόνου αλληλοσπαραγμού.
Αναφερόμαστε στην τραγική αυτή περίοδο όχι γιατί ενδεχομένως θέλουμε να ξύσουμε πληγές, ή να ανασκαλέψουμε τις φριχτές μνήμες του εμφυλίου που πολλοί ακόμη συμπατριώτες μας διατηρούν. Αλλά γιατί πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος, προκειμένου να μην τα επαναλαμβάνουμε στο μέλλον. Και ολόκληρος ο εμφύλιος πόλεμος, ήταν δυστυχώς ένα ολόκληρο κομπολόϊ λαθών, που διαπράχθηκαν από όλες τις πολιτικές παρατάξεις της εποχής , με συνέπεια να φτάσουμε στην ένοπλη εμφύλια αναμέτρηση.
Σίγουρα θα ήταν διαφορετική σήμερα η κατάσταση της χώρας, αν δεν μεσολαβούσε ο απαίσιος αυτός πόλεμος, άλλη η εξέλιξη και σε άλλα, υψηλότερα επίπεδα η θέση μας στη διεθνή σκηνή. Και τώρα, τους στόχους που τρέχουμε να επιτύχουμε, προκειμένου να αποτραπεί μια νέα καταστροφή , οικονομική αυτή τη φορά , θα τους είχαμε κατακτήσει προ πολλού, εξασφαλίζοντας την οικονομική ευρωστία της Ελλάδας και κατά συνέπεια, την ευημερία του ελληνικού λαού.
Ας μην ψάξουμε να βρούμε ποιος έφταιξε για εκείνο τον αλληλοσπαραγμό. Γιατί πιστεύουμε, ότι το φταίξιμο δεν ήταν μόνο μιας παράταξης, αλλά συρροή λαθών και παγίδων στις οποίες έσπρωξαν τη χώρα οι υψηλοί μας «προστάτες» ή εκείνοι που παραφουσκώνοντας κάποιες δυνάμεις με όνειρα και ελπίδες, τις εγκατέλειψαν στη συνέχεια αβοήθητες.
Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Γρηγόρης Φαράκος δηλώνει ότι «είναι δύσκολο και δεν έχει νόημα να απαντήσει κανείς αν ο εμφύλιος πόλεμος μπορούσε να αποφευχθεί», προσθέτοντας: «Ένα είναι βέβαιο, έπρεπε με κάθε θυσία να αποφευχθεί».
Μια φωτογραφία , μια εποχή
Όλα αυτά πέρασαν εν ριπή ιστορικής αναδίφησης της σκληρής εμφύλιας διαμάχης με αφορμή μια φωτογραφία που με ενεχείρησε ο μπάρμπα Θύμιος Παπαχρήστος από το χωριό Μεγάλη Κερασιά Καλαμπάκας την οποία ανέσυρε από το προσωπικό του αρχείο και είναι ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο καθώς αποτυπώνει πρόσωπα που μετά το έπος του 40 ενεπλάκησαν στην εμφύλια σύρραξη πολεμώντας αδελφός τον αδελφό , γείτονας τον γείτονα , με το Ελληνικό αίμα να ρέει άφθονο και άδικα ποτίζοντας την ευλογημένη ελληνική γη , αποστερώντας την πατρίδα από την πρόοδο και το μέλλον όταν ακριβώς το σύνολο της Ευρώπης ανοικοδομούνταν από τις στάχτες που άφησαν πίσω τους οι δυνάμεις του άξονα .
Σημειώνει στο χειρόγραφο σημείωμά του ο μπάρμπα Θύμιος Παπαχρήστος : «Μετά από 60 και πλέον χρόνια και ανασκαλεύοντας την ζωή μου μέσα από το αρχείο μου βρέθηκα μπροστά σ΄ αυτήν την φωτογραφία φέρνοντάς μου μνήμες από τα δύσκολα εκείνα χρόνια του εμφυλίου πολέμου … Θυμήθηκα φίλους καλούς και αδελφικούς , χωριανούς που έφυγαν από την ζωή , αγώνες που πήγαν χαμένοι , ελπίδες που διαψεύστηκαν , αίμα που χύθηκε άδικα και άσκοπα . ‘Έκλαψα σαν μικρό παιδί μπροστά στην φωτογραφία και στις θύμησες που μου έφερε καθώς αντίκρισα τα πρόσωπα των εικονιζόμενων . Και είπα σαν ένα μνημόσυνο να γράψω κάτι γι΄ αυτούς που οι καταστάσεις τους δίχασαν και τους έστρεψαν τον έναν ενάντια στον άλλον με την ελπίδα πως η χώρα μας δεν θα ξαναπεράσει τέτοιες στιγμές .
Ας μας γίνει μάθημα αυτή η εποχή . Ας μην αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μας ξαναδιχάσει , ας κρατήσουμε την ενότητά μας ζωντανή και ας δουλέψουμε όλοι μας για να αναστήσουμε την δόλια πατρίδα που κινδυνεύει να πάθει μια χειρότερη καταστροφή από εκείνη την καταστροφή που ακόμα πληρώνουμε …» , εξομολογείται ο μπάρμπα – Θύμιος και συνεχίζει :
«…Ήταν Καλοκαίρι του ‘47 και οι δύο ομάδες βρίσκονταν στα υψώματα των Αντιχασίων , συγκεκριμένα στο ύψωμα «Οξιά» επιχειρώντας . Μικρό παιδί εγώ , ορφανός από μάνα , ακολουθούσα με την φωτογραφική μου μηχανή . Μεταξύ τους υπήρχε διχασμός αλλά εγώ με τον τρόπο μου προσπάθησα και πέτυχα να ξεπεραστεί και να συμφιλιωθούν προς στιγμήν .
Αυτήν την στιγμή της συμφιλίωσης των δύο ομάδων αποτυπώνει αυτή η φωτογραφία στο μέσον της οποίας φαίνονται οι δύο αρχηγοί ( Δήμος Δημήτριος δεξιά με τον μαύρο μπερέ και Χολέβας Αθανάσιος αριστερά) .
Δυστυχώς από αυτούς σήμερα δεν υπάρχει κανένας στην ζωή .Οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων βρίσκονται εντός και εκτός Ελλάδος (Αυστραλία , Γερμανία , Αγγλία , Ελβετία)
https://www.youtube.com/watch?v=YZ_pO8l0lAY
Για την ιστορία και μόνο αναφέρω τα ονόματά τους : 1ος Δήμος Δημήτριος , 2ος Χολέβας Αθανάσιος , 3ος Αγγέλης Αθανάσιος , 4ος Γιάτσιος Αργύριος , 5ος Στεργίου Νικόλαος , 6ος Σωτηρίου Κωνσταντίνος , 7ος Ζήσης Κωνσταντίνος , 8ος Καραγγέλης Γρηγόριος , 9ος Ζήκος Γεώργιος , 10ος Ταμπουράς Παναγιώτης , 11ος Ταμπουράς Ιωάννης , 12ος Ευσταθίου Αναστάσιος (Τάσιος) , 13Ος Ευσταθίου Χρήστος , 14ος Ευσταθίου Αθανάσιος (Έλληνας) , 15Ος Ούτος Ιωάννης , 16ος Ούτος Σπυρίδων , 17ος Ούτος Κωνσταντίνος , 18ος Ούτος Φώτιος , 19ος Καλούδας Στέργιος , 20ος Καλούδας Αθανάσιος , 21ος Καλούδας Ιωάννης , 22ος Τσίκαρης Στέργιος , 23ος Τσίκαρης Ηλίας , 24ος Χολέβας Κων/νος , 25ος Χολέβας Χρήστος , 26ος Τσιούγγαρης Δημήτριος , 27ος Τσιούγγαρης Νικόλαος …»
Το ανασκάλεμα αυτό του μπάρμπα – Θύμιο , φέρνει πολύτιμα ιστορικά στοιχεία που παραδίδουμε στον ιστορικό .
www.stagonnews.gr
