Με τυραννάει αυτό το Σαββατοκύριακο μια γρίπη. Είπα λοιπόν να δω λίγο μπάλα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας στο σπίτι από το ίντερνετ. Χωρίς φιλάθλους υποτίθεται. Πράγματι οι κερκίδες άδειες. Οι κραυγές των κάφρων όμως ήταν εκεί. Τραγουδούσαν περήφανα σήμερα παγκόσμια μέρα της γυναίκας για το αιδοίον της μάνας του Μαρινάκη.
Το θέμα δεν είναι οπαδικό. Το ίδιο φαντάζομαι θα γίνονταν και στις άλλες μεγάλες τρομάρα τους ομάδες. Από αυτούς λοιπόν τους παράγοντες που μεταδίδουν ανερυθρίαστα στο πανελλήνιο αυτές τις αθλιότητες, περιμένει ο αρμόδιος υπουργός να συμβάλλουν στην εξυγίανση του αθλητισμού;
Λουκέτο εδώ και τώρα.
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τους κάφρους.
Εκτός κι αν ο αθλητισμός είναι κοινωνικά χρήσιμος για την εκτόνωση των ηλιθίων.
Γιώργος Κρανιάς