Αχιλλέας Οικονόμου : Η άποψη που έχω για τον κ. Τσίπρα είναι συγκεκριμένη και την έχω διατυπώσει εδώ και καιρό. Τον θεωρώ τον χειρότερο Πρωθυπουργό που θυμάμαι και θεωρώ ότι το σχέδιό του για την φτωχοποίηση της χώρας, που με επιμέλεια εκτελούσε με μπροστάρη τον κ. Βαρουφάκη έως την επομένη του δημοψηφίσματος δεν του έχει φύγει από το μυαλό. Επίσης, θεωρώ ότι η καταστροφή που επέφερε αυτό το επτάμηνο είναι τεράστια, τόσο οικονομική όσο και διχαστική.
Τα ίδια με μένα, όπως διαπίστωσα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πιστεύουν σχεδόν όλα τα στελέχη της ΝΔ. Επομένως, αν πιστεύεις αυτά που λες, για να αλλάξεις έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να κερδίσεις τις εκλογές. Τι έκανε λοιπόν η ΝΔ για αυτό;
Δυστυχώς ελάχιστα. Μετά την ήττα της το Γενάρη, κανείς δεν έθεσε θέμα ηγεσίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον κ. Σαμαρά. Το ότι ο πρώην Πρωθυπουργός ήταν βαρίδι αποδείχτηκε περίτρανα στο δημοψήφισμα, όπου ένα από τα βασικά επιχειρήματα του ΟΧΙ ήταν ότι με το ΝΑΙ στηρίζεις Σαμαρά και Βενιζέλο. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρησιμοποίησε σε διαφημιστικό σποτ και σε αυτές τις εκλογές, παρόλο που ήταν εντελώς ανενεργός.
Μετά την παραίτησή του, αντί να προχωρήσουν σε εκλογή αρχηγού με ελκυστικά πολιτικά χαρακτηριστικά, προτίμησαν να πορευτούν με υπηρεσιακό πρόεδρο έως την Άνοιξη, που θα γίνει το συνέδριό τους. Στην πολιτική μια μέρα μπορεί να είναι και αιώνας. Έτσι, η προκήρυξη των εκλογών τους βρήκε εντελώς απροετοίμαστους. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Μεϊμαράκη, η μεταβατικότητά του και η εικόνα του απέναντι στον Τσίπρα ήταν καταλυτικές. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για το παλιό και το καινούργιο δε χρειαζόταν κανενός είδους εμβάθυνση. Αρκούσαν δυο φωτογραφίες.
Φυσικά, αυτό δεν έγινε λόγω καμιάς αφέλειας και κανενός αιφνιδιασμού. Η ΝΔ είναι ένα εντελώς οικογενειοκρατικά ελεγχόμενο κόμμα και το μοίρασμα δεν είχε γίνει ακόμη. Αν όμως όντως θεωρούν τον Τσίπρα επικίνδυνο για τη χώρα, αυτή η πολιτική συμπεριφορά είναι εγκληματική. Την ώρα λοιπόν που πολλοί πολίτες κάνανε προσωπικές και ψυχολογικές υπερβάσεις ψηφίζοντάς τους ή στηρίζοντάς τους ανοιχτά, οι ίδιοι είχαν το βλέμμα στραμμένο στα εσωκομματικά τους και στο ποιος (δεν) θα αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη. Επομένως, ας μιλούν με φειδώ για την “παράταξη της ομαλότητας, της σταθερότητας και της εθνικής ευθύνης”. Δεν απέδειξαν τίποτα τέτοιο.
