Ο,τι προαιρείσθε ή περί ισότητος των Ελλήνων στην πράξη μικρό ανάγνωσμα

Οι εφημερίδες.

Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι για το γεγονός ότι υπάρχουν –και στις μέρες μας- συμπολίτες μας που εκπλήσσονται με μερικά καθοριστικής, που, τοις `κείνων ρήμασι πειθομένη, συνεχίζει να παίρνει η συγκυβέρνηση. Όπως συνέβη, μόλις πρόσφατα, με την κατάθεση και ψήφιση από το Γ΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής της τροπολογίας που αφορά την οικειοθελή εισφορά των εφοπλιστών για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Αυτό που πρέπει να καταλογίσει κανείς σ’ όλους αυτούς, που μπροστά σε τέτοια φαινόμενα συγκλονίζονται και πέφτουν κυριολεκτικά από τα σύννεφα, είναι, αν όχι άγνοια, οπωσδήποτε εσφαλμένη προσέγγιση γενικότερα των εννοιών. Πιστεύουν, ας πούμε, ότι ο συνταγματικώς κατοχυρωμένος όρος ισότητα, που, φυσικά, ακούγεται ευχάριστα, σημαίνει τάχα και συνεπάγεται για όλους ανεξαιρέτως ίσα δικαιώματα και αντίστοιχες υποχρεώσεις, όπερ άτοπο, για να μην πούμε ενίοτε και εθνικώς επιζήμιο. Πράγματι, οφείλουμε να παραδεχθούμε, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ρεαλιστές, ότι υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι υψίστου δημοσίου/εθνικού συμφέροντος που επιτάσσουν ώστε κάποιες κατηγορίες συνελλήνων να είναι (το πόσο εξαρτάται από τις εκάστοτε ιδιαίτερες περιστάσεις) πιο ίσοι έναντι των υπολοίπων που εκ των πραγμάτων υστερούν.

Θα παρακαλούσα πάντως τον αναγνώστη αυτών των γραμμών να μην πάει ο νους του σε δήθεν μεροληπτικές ή και σκανδαλώδεις διακρίσεις και προνόμια υπέρ εξαιρουμένων από τον γενικό και θεμελιώδη συνταγματικό κανόνα κοινωνικών ομάδων, όπως ψευδέστατα και συκοφαντικά ισχυρίζονται και διαδίδουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι προφήτες της καταστροφής και του χάους, όπου, ως γνωστόν, έχουν επενδύσει. Εδώ πρόκειται για απλή και επιβεβλημένη παροχή ισχυρών κινήτρων με μακροπρόθεσμη μεν, αλλά πλήρως εγγυημένη και εξασφαλισμένη απόδοση, η οποία δεν περιορίζεται, βέβαια, αποκλειστικά και μόνο στο οικονομικό επίπεδο.

Ένα τέτοιο σοβαρό κίνητρο δημιουργεί, χωρίς καμία αμφιβολία, η προαναφερόμενη νομοθετική (μεταρ)ρύθμιση με τη θέσπιση του προαιρετικού της εισφοράς εκ μέρους των εφοπλιστών προκειμένου να αντιμετωπισθεί, και με τη δική τους συμβολή, η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση. Διότι, κακά τα ψέματα, μόνο έτσι θα καταστεί δυνατόν, αφ’ ενός μεν να συνεχίσει να κυματίζει περήφανα η ελληνική σημαία στα πλοία τους που οργώνουν τους ωκεανούς, η οποία (σημαία), διαφορετικά και μοιραία, θα αντικατασταθεί από τη σημαία χωρών που ούτε καν έχουμε ξανακούσει ποτέ το όνομά τους, αφ’ ετέρου δε, να βάλουν κι αυτοί το χέρι στην τσέπη και να εισφέρουν τον –συμβολικό- οβολό τους στην εν εξελίξει κοινή και άοκνη προσπάθεια για οικονομική και εθνική ανάταση. Ή για να χρησιμοποιήσουμε, για άλλη μια φορά, τη λυρική αποστροφή του υπουργού Εσωτερικών κ. Αργύρη Ντινόπουλου,«να βγει το κάρο από τη λάσπη».

Είναι, εξ άλλου, ιστορικά και με επαρκέστατη τεκμηρίωση διαπιστωμένο ότι η εθνική ευεργεσία στη χώρα μας είναι καρπός και πεμπτουσία της-  με πολύ βαθιές ρίζες- ιδέας του εθελοντισμού. Φαντάζεται κανείς ότι θα σκεφτόταν ή θα αποφάσιζε οποιοσδήποτε σώφρων συνέλλην να υποδυθεί τον κάθε άλλο παρά εύκολο ρόλο του μαικήνα υπό τη δαμόκλειο σπάθη της νομικής υποχρέωσης και της επαπειλούμενης ποινής να εκπληρώσει την οφειλή του όπως οι λοιποί κοινοί θνητοί;

Το ζήτημα εν τέλει ανάγεται στον πατριωτισμό, που, ως γνωστόν, είναι και αυτός εθελοντικής φύσεως. Κανένας νόμος, όσο αυστηρός και αν είναι, δεν μπορεί να τον επιβάλλει, όταν δεν βγαίνει μέσα από τα φυλλοκάρδια. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος πολύ σοφά προνόησε να αναθέσει την τήρηση αλλά και την υπεράσπισή του στον δεδηλωμένο και εμπράκτως αποδεδειγμένο, οσάκις χρειάσθηκε και χωρίς να υπολογισθεί το κόστος, πατριωτισμό των Ελλήνων.

Το τελικό συμπέρασμα, επομένως, είναι ότι καλώς θεσμοθετήθηκε η εθελοντική εισφορά, σε βάθος τετραετίας, για τους θαλασσοδαρμένους εφοπλιστές. Στην παρούσα φάση, από ένα απλό κίνητρο είχαν ανάγκη οι άνθρωποι και τους δόθηκε, παρά τις τουλάχιστον αβάσιμες και έωλες αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης, από την –όταν και όπου δει- γενναιόδωρη συγκυβέρνηση.

ΥΓ. Για την ιστορία: Στην –κατόπιν αιτήσεως του ΣΥΡΙΖΑ- ονομαστική ψηφοφορία επί της επίμαχης τροπολογίας συμμετείχαν 89 βουλευτές. Υπέρ ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (52 βουλευτές), ενώ καταψήφισαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (36 βουλευτές). Παρών δήλωσε ο Γρηγόρης Ψαριανός. Άξιος ο (βουλευτικός) μισθός τους.