Η γωνία όπου συναντιόνται οι τρείς δρόμοι , Ασκληπιού – Απόλλωνος – και (δυστυχώς ακόμα και σήμερα) Βασιλίσσης Όλγας στα Τρίκαλα , στεγάζονταν ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα καφενεία της πόλης .
Το λέγαμε «Κωστίκα» και είχε λάβει το όνομά του από την συνεπώνυμη οικογένεια που , για πολλές γενιές Τρικαλινών , διαχειρίζονταν το γνωστό , καθότι και κεντρικό στην πόλη , καφενείο .
Είναι ένα κτίσμα που κρατάει ακόμα και σήμερα την αρχική του γραμμή (εξωτερικά γιατί από μέσα έχουν γίνει πολλές επεμβάσεις) κομίζοντας αρχιτεκτονικές όσο και αισθητικές πληροφορίες από την κτιστή κληρονομιά του παρελθόντος στο παρόν και εύχομαι να φτάσει μέχρι και στο μακρινό μέλλον ανάλογο με εκείνο του δημόσιου χρέους της Χώρας .
Μάλιστα ευελπιστώ ότι θα έχει «μακροζωϊα» και ανάλογη τύχη και στο μακρινό μέλλον , όπως εξάλλου είχε και κατά το παρελθόν , εξαιτίας του ιδιότυπου πολυμετοχικού ιδιοκτησιακού καθεστώτος στο οποίο (ευτυχώς) εμπλέκεται και Νομικό Πρόσωπο του Δημόσιου Δικαίου το οποίο πολύ λίγο νοιάζεται για το αν το προνομιακό και γωνιακό οικόπεδο θα μπορούσε να δοθεί ως αντιπαροχή για «αξιοποίηση» .
Ούτως εχόντων των πραγμάτων το οίκημα (που είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα και διατηρητέα νεοκλασικά της πόλης) , όπως είπαμε , παλιά φιλοξενούσε το καφενείο «Κωστίκα» (στο πάνω δώμα υπήρχε Ξενοδοχείο) , αργότερα στέγασε το bar–café της αλυσίδας «Jackson» και από το φετινό Πάσχα άλλαξε χρήση και έγινε ρουχάδικο της πολυεθνικής εταιρείας της οποίας το όνομα διακρίνεται στην φωτεινή ρεκλάμα του .
Οπότε ναι μεν συντηρήθηκε και αναδείχθηκε το νεοκλασικό κτήριο από την εν ρεκλάμα Ισπανική εταιρεία αλλά συγχρόνως χάνουν πελατεία οι τοπικές επιχειρήσεις ρούχων .
Υστερόγραφα (ρητορικά ερωτήματα) : άραγε πόσες Ελληνικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Ισπανία της οποίας οι πολιτικοί εκπρόσωποι δεν σχίζουν Μνημόνια ;
Το άλλο πάλι !!! Το μάθατε ;
Μετά την Ιρλανδία βγήκε , λέει , και η Πορτογαλία στις αγορές εξασφαλίζοντας αρνητικό επιτόκιο από τους «Τοκογλύφους» .
Δηλαδή και με ένα λόγο , οι διεθνείς «δράκουλες» του Χρήματος (καθότι πίνουν το αίμα των Λαών) όχι μόνο χορεύουν στους ρυθμούς που παίζουν οι Κυβερνήσεις τους (και ας μη το είχαν τάξει στον λαό τους , όπως το έταξε η δική μας) στο τέλος εκτός του ότι πληρώνουν τον Λογαριασμό επί πλέον αφήνουν στο τραπέζι και «πουρμπουάρ» .
Άκου φίλε μου τι γίνεται , αγοράζουν λέει το Χρέος τους!!!
Εμείς πότε θα πουλήσουμε το δικό μας ;
Nίκος Παδιώτης
