Ο Άρης Βελουχιώτης θα γίνει «πλάκα», όχι πλάκα αστείο, αλλά πλάκα κανονική, ένα μάρμαρο απ’ αυτά που οι άνθρωποι τοποθετούν για να θυμούνται σημαντικές στιγμές του παρελθόντος. «Εδώ κρεμάσανε το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη», οι πολιτικοί του απόγονοι -αριστεροί όλων των αποχρώσεων- θα περνούν από το σημείο και θα θυμούνται τις ηρωικές στιγμές της αντίστασης και της αριστεράς. Θα κοιτούν από τη μια τους ΕΠΟΝιτες από την άλλη το «μάρμαρο» και θα αναπολούν. Καλό πράγμα είναι να αναπολείς, να θυμάσαι, να επιστρέφεις στο παρελθόν, καλύτερο ακόμη είναι να διδάσκεσαι από αυτό και μάλλον ακόμη καλύτερο είναι να διδάσκεσαι από τις πράξεις των ανθρώπων που θεωρείς ήρωες.
Μόνο θλίψη μου προκαλεί η σκέψη ότι αν ζούσε σήμερα ο Άρης, η μόνη επιλογή που θα είχε θα ήταν να αυτοκτονήσει, όχι κυνηγημένος από τους διώκτες του αλλά κυνηγημένος από τις τύψεις που θα ένιωθε παρακολουθώντας τους πολιτικούς του απογόνους. Η άλλη επιλογή θα ήταν να το ρίξει στην πλάκα.
Πώς αλλιώς θα άντεχε να παρακολουθεί, βουλευτές και στελέχη να μάχονται για την εδραίωση της εξουσίας τους μέσα από διορισμούς σε θέσεις όπως αυτή του προέδρου ή του αντιπροέδρου του Νοσοκομείου;
Πώς αλλιώς θα άντεχε να βλέπει να αναπαράγεται με το χειρότερο τρόπο αυτό που το «Πρώτη Φορά Αριστερά» ήρθε για να αλλάξει;
Τα ερωτήματα τίθενται υπό την υποθετική περίπτωση που ο Άρης ήταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιας συνιστώσας του έστω. Και επειδή γενικά είναι ωραία η πλάκα αλλά μερικά πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα απ’ ό,τι φαντάζονται ορισμένοι, μην ξεχνούν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ όταν θα πάνε να βγάλουν λόγους, φωτογραφίες και βίντεο για να τα αναρτήσουν μετά στο facebook, ότι ο Άρης με την τελευταία του πράξη, ύψωσε το ηθικό του ανάστημα και μαζί το ανάστημα ενός ολόκληρου κόσμου.
Αυτό το ηθικό ανάστημα, αυτό το ηθικό πλεονέκτημα, αυτή την παρακαταθήκη που άφησε ο Άρης και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές δεν μπορούν με τις πράξεις τους να τα κάνουν κουρέλια.
Το «Πρώτη φορά Αριστερά», δεν είναι πλάκα, ούτε για πλάκα!
Αντώνης Κ.
