Λίγες μόλις μέρες μετά την 31η επέτειο του Ευρωμπάσκετ, ο αρχιτέκτονας εκείνης της επιτυχίας -ή απλά “Ευρωκόουτς”, όπως καθιερώθηκε να τον λέμε- Κώστας Πολίτης άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 76 ετών, σήμερα τα ξημερώματα. Ο θάνατός του συνέπεσε επίσης με το πένθος του μπασκετικού Παναθηναϊκού -με τον οποίο συνδέθηκε ως παίκτης και ως προπονητής ο Κ. Πολίτης- για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, αλλά και με την κατάκτηση του 36ου πρωταθλήματος της ομάδας, στους τελικούς με τον αιώνιο αντίπαλο, Ολυμπιακό.
Ο Κώστας Πολίτης γεννήθηκε στα χρονια της Κατοχής, το Μάρτη του 42′, στην Καισαριανή, κι αυτό επηρέασε αναπόφευκτα την πολιτική του διαμόρφωση. Στα χρόνια της χούντας, αναγκάστηκε από το καθεστώς να σταματήσει να αγωνίζεται με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας, ενώ απολύθηκε κι από τη δουλειά που είχε στον ΟΤΕ, εξαιτίας των αριστερών πεποιθήσεών του και της αντιδικτατορικής του δράσης. Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, πήγε με την πλευρά των αναθεωρητών και του λεγόμενου “ΚΚΕ εσ.”.
Ο Κώστας Πολίτης παίκτης, στην κάτω σειρά δεξιά
Ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της γενιάς του, κατακτώντας τίτλους και διακρίσεις με τον Παναθηναϊκό. Στο τριφύλλι ξεκίνησε και την καριέρα του ως προπονητής, προσθέτοντας άλλα τρία πρωταθλήματα, συνεχόμενα από το 1980 ως το 1982.
Η επιβράβευση για τη δουλειά του ήρθε με την ανάδειξή του στη θέση του Ομοσπονδιακού προπονητή, όπου ακολούθησε ένα βασικό προγραμματισμό και ένα πρωτοποριακό πλάνο για τα δεδομένα της εποχής, επενδύντας σε καινούριες μεθόδους εκγύμνασης, στα νέα παιδιά, και τα ψηλά κορμιά που ξεπερνούσαν τα δύο μέτρα. Η ανανέωση -χωρίς πολιτικά νοήματα, εν προκειμένω- δεν έδωσε άμεσα αποτελέσματα, φάνηκαν όμως οι πρώτοι της καρποί στο Μουντομπάσκετ του 86′, για να έρθει η εκτόξευση της Εθνικής και του ελληνικού μπάσκετ, στο χρυσό Ευρωμπάσκετ του 87′, με την Εθνική να νικάει δύο φορές τους Γιουγκοσλάβους και την κραταιά Σοβιετική Ένωση στον τελικό, για να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης και να κάνει το μπάσκετ κάτι σαν εθνικό άθλημα, για ένα διάστημα.
Ο κόουτς είχε δηλώσει τότε πως το μπάσκετ ταιριάζει σαν άθλημα στον Έλληνα, γιατί καλείται να πάρει γρήγορα αποφάσεις σε μικρό χρονικό διάστημα και σχετικά κλειστό χώρο -χαρακτηριστικά που έχει και ο ανταρτοπόλεμος, σε μία ενδιαφέρουσα ιστορική ερμηνεία για τη δημοφιλία του μπάσκετ στη χώρα μας. Το πιο βασικό συστατικό της επιτυχίας της Εθνικής όμως ήταν ο προγραμματισμός και το σχέδιο που υπήρχε, πέρα από τον αυτοσχεδιασμό και τις ικανότητες των παικτών.
Μετά την αποτυχία στο Προ-ολυμπιακό τουρνουά του 88′, ο Πολίτης συνεχίζει στον ΠΑΟΚ, αλλά πέφτει πάνω στην αυτοκρατορία του Άρη, καταφέρνοντας να την κλονίσει, αλλά όχι να την γκρεμίσει. Επιστρέφει στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο φτάνει στο Φάιναλ Φορ του Τελ-Αβίβ, αλλά αποτυγχάνει, ενώ το πέρασμά του θα στιγματιστεί από τη σύγκρουση που είχε με το Νίκο Γκάλη, που οδήγησε στο άδοξο τέλος της καριέρα του τελευταίου. Ο Πολίτης δεν τον ξεκίνησε βασικό σε έναν αγώνα, και ο Γκάλης έφυγε με ταξί από το γήπεδο, χωρίς να γνωρίζει ούτε ο ίδιος πως δε θα πατούσε ποτέ πια στα παρκέ. Έτσι οι σχέσεις τους, που ήταν ήδη τεταμένες από την Εθνική, ουσιαστικά διακόπηκαν και το ραγισμένο γυαλί δεν κόλλησε ποτέ, αφού ο κόουτς διαφώνησε με την απόφαση να δοθεί το όνομα του Γκάλη στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, θεωρώντας πως δεν αποτελούσε συνολικό πρότυπο για τη νεολαία.
Ο Πολίτης είχε επίσης ένα πέρασμα από τον πάγκο της ΑΕΚ -κι ένα χαμένο τελικό Κυπέλλου κόντρα στον ΠΑΟΚ- για να κλείσει την καριέρα του στη Νήαρ Ηστ, την ομάδα της αγαπημένης του Καισαριανής.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, παρόλα αυτά έδινε σταθερά το “παρών” στις επετειακές συγκεντρώσεις της Ομοσπονδίας για τον άθλο του 87′, όπου όμως δεν έγινε ποτέ εφικτό να βρεθούν ξανά όλοι μαζί οι πρωταγωνιστές του Ευρωμπάσκετ. Κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πια, αφού ο Κώστας Πολίτης είναι η πρώτη αμετάκλητη απώλεια από τα μέλη αυτής της ομάδας. Ας είναι ελαφρή το χώμα που θα τον σκεπάσει…
katiousa.gr
