Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου οι πολιτικοί συσχετισμοί στην χώρα μας ήταν κάπως έτσι: Το δίπολο ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας που κράτησε μέχρι το 2009, μετά μας χτύπησε την πόρτα η κρίση και εκεί ξεκίνησε ο πανικός αναλύσεων επί αναλύσεων για το πως θα διαχειριστούμε το πρόβλημα ρευστότητας (συνέχεια αυτή η άτιμη η ρευστότητα μας τυραννά).
Το βάπτισμα του πυρός στην διαχείριση της κρίσης το πήρε ο Γ.Παπανδρέου (αυτός που είναι γιος του ιδρυτή και το διέσπασε στο κοντινό παρελθόν αλλά ξαναγύρισε ξανά με δικό του φορέα και με καινούργιο ΑΦΜ στην τωρινή ΔΗ.ΣΥ) δυστυχώς για εμάς δεν κατάφερε να μας σώσει, και να οι νέες εκλογές με Πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά (αυτόν που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη αλλά τον έριξε, αλλά μετά επέστρεψε και έγινε αρχηγός της ΝΔ).
Στην συνέχεια το πολίτικο μας σύστημα ανακάλυψε τις κυβερνήσεις συνεργασίας, ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΝΔ-ΛΑ.ΟΣ το τρίπτυχο της τότε διακυβέρνησης (μεγάλη επιτυχία), μετά βέβαια άλλαξε το ΛΑ.ΟΣ έφυγε η ΔΗ.ΜΑΡ ήρθε (ΔΗ.ΜΑΡ = Η μαμά της κεντροαριστεράς). Όμως παρά τα ωραία λόγια των Ζαππείων 1&2 πάλι μνημόνιο υπογράψαμε και ξανά προς την δόξα τραβά.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η πολιτική συνέπεια στην Ελλάδα ανταμείβεται με το ελάχιστο αξίωμα του Πρωθυπουργού (σοβαρότητα όχι αστεία), βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξη Τσίπρα.
Το τελευταίο τωρινό διάστημα ανακαλύψαμε τον Μακρόν ένα νέο είδωλο της πολιτικής-ανένταχτος λένε, έχασε κάποιες μονάδες από την δημοτικότητα του τις τελευταίες ημέρες (Μακρονίστας της Ελλάδας με προσοχή τα ηρεμιστικά δημοσκόπηση είναι θα περάσει). Τώρα βέβαια θα με ρωτήσετε και εύλογα που το πας; Και εγώ θα σας απαντήσω όπου βγει-συνεχίστε την ανάγνωση.
Αν στο House Of Cards γίνονται επικά πολιτικά μαναφούκια-στην χώρα μας δεν γίνονται τέτοιου είδους, το πολιτικό προσωπικό είναι προβλέψιμο-κατώτερο των εθνικών περιστάσεων που στο σύνολο (υπάρχουν και εξαιρέσεις) του προσέχει την επιβίωσή του και την ανακύκλωση του.
Όμως για να είμαι απόλυτα ειλικρινής αυτό που έχει ενδιαφέρον προς ανάλυση (το να συμμετέχεις είναι εντελώς βαρετό) είναι αυτό που λέμε κεντροαριστερά – κέντρο (καλά εντάξει να το πούμε προοδευτικό κέντρο και κλείσαμε).
Εκεί λοιπόν η επικεφαλής της ΔΗ.ΣΥ ως μια άλλη Ντενέρις Ταργκάρυεν συγκεντρώνει δυνάμεις γύρω της για να καθίσει στον Σιδερένιο Θρόνο της Κεντροαριστεράς (Όποιος δεν βλέπει GameOfThrones καιρός να δει) βασικός παίκτης στο παιχνίδι του Θρόνου για την κεντροαριστερά(εμείς στο ποτάμι το λέμε προοδευτικό κέντρο) είναι ο επικεφαλής του Ποταμιού. Θα μπορούσε κανείς να τον παρομοιάσει ως τον Τζον Σνόου αλλά ας κάνουμε μια εξαίρεση, γιατί σε αυτό το παιχνίδι η πολιτική «μοίρα» του Σταύρου Θεοδωράκη μοιάζει περισσότερο με αυτής της Σέρσει Λάνιστερ-enemies to the west, enemies to the north, enemies to the south, enemies to the east-Ο ίδιος και το κίνημα βάλλεται από παντού.
Πίεση από τη Φώφη για σύμπραξη, κλείσιμο του ματιού από Μητσοτάκη, πολιτική συμμαχία με την Ωρ.Α (σοφή απόφαση και στρατηγικής σημασίας-γνώμη μου), εσωκομματικές πιέσεις-δημοσκοπική κόπωση και άλλα πολλά.
Το Ποτάμι το επόμενο διάστημα θα χρειαστεί να επιλέξει αν θα συνεχίζει να χαράζει τον δικό του δρόμο ή να ακολουθήσει αυτόν που δημιουργείται, θα χρειαστεί να προσέξει όμως και να σκεφθεί πως η δεύτερη επιλογή είναι η De Facto πολιτική του αυτοκτονία , από την άλλη ο μοναχικός δρόμος με τις κατάλληλες και παραγωγικές συμμαχίες μπορεί στο μέλλον να κρύβει θετικές εκπλήξεις για το Κίνημα (οι πιθανότητες είναι εναντίον μας Ναι-η συντριβή μας για κάποιους θεωρείται ως και δεδομένη – Haters Gonna Hate, Who cares) το πολιτικό αισθητήριο του Ποταμιού πρέπει να κινηθεί προς την σωστή κατεύθυνση, και για να μην το αμελήσω αν είναι να πάμε με την Νέα Δημοκρατία (έτσι λένε κάποιοι) ας πάμε από τώρα, δεν χρειάζεται να κοροϊδέψουμε τους πολίτες-και μιας και μιλάμε για συνεργασίες-αυτές μπορούν να γίνουν κοινοβουλευτικά και μόνο, άλλο συνεργασία και άλλο συμμαχία.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και στο σύνολο του Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα που απευθύνεται στην Κοινωνία των Πολιτών με σοβαρότητα και ειλικρίνεια, θα χρειαστεί να γίνουμε ακόμη πιο αντιδημοφιλής να λέμε αυτά που ενοχλούν το συντηρητικό πολιτικό status quo τότε ίσως η πολιτική ιστορία που έρχεται να είναι ευγενική για εμάς…οι πολίτες δεν θα μας πιστώσουν θετικά μια επαμφωτερίζουσα στάση.
Άρα φίλε Σταύρο θα χρειαστεί να διαλέξεις, διότι η απόφαση θα είναι δική σου…ή το κάνουμε όπως ο Τζον Σνόου…ή όπως η Σέρσει Λάνιστερ…
«Ο χειμώνας είναι εδώ…»
*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας ή και όχι
* Ο Παναγιώτης Πιλάτος είναι Υπεύθυνος Νέων Μέσων της Νεολαίας του Ποταμιού
