Δημήτρης Παπαθανασίου
Στα 54 μου σχεδόν, με 2 πνευμονίες και ένα διαπιστωμένο Η1Ν1στο στέρνο μου που επέφερε 15 ημέρες νοσηλείας στην απομόνωση του ΓΝΤ πριν 10 χρόνια ακριβώς και για 20 χρόνια φανατικός καπνιστής(δυστυχώς στα νιάτα μου), βγήκα και περπάτησα χθες το βράδυ 12 χιλιόμετρα στους δρόμους της πόλης, φορώντας πάντα την rossonero μάσκα μου.
Ευτυχώς φορούσα και τα true wireless ασύρματα ακουστικά που πρόσφατα αγόρασα για να ακούω δυνατά τις μουσικές μου και έτσι απέφυγα τα χλευαστικά σχόλια ανθρώπων που συναντούσα, απλά έβλεπα το γελάκι τους για ένα άνθρωπο που αθλούνταν βάδιζοντας γρήγορα και φορούσε μάσκα(!!!), όπως προστάζουν από προχθές οι ειδικοί υγειονομικοί κανόνες που ισχύουν στα Τρίκαλα.
Την ίδια ώρα έβλεπα ανθρώπους που χωρίς καμία προφύλαξη έπαιζαν ΚΙΝΟ και σάλιωναν τα δελτία με τα χέρια, νέα παιδιά να στριμώχνονται σε μπαρ, σε πλατείες και σε παγκάκια χωρίς αποστάσεις, ώριμες κυρίες που κρατούσαν την sic μάσκα τους που ακριβοπλήρωσαν στα χέρια τους για να μην χαλάσει το μακιγιάζ και η μάσκαρα, κλαρινογαμπρούς της πεδινής περιφέρειας που ήλθαν στο άστυ για να μοστράρουν την ακάλυπτη γήινη αρρενωπότητα τους κυριακάτικα (προφανώς αυτοί δεν πρέπει να πήραν χαμπάρι “τι παίζει”) και μεσόκοπους που την μάσκα την πέρασαν στο πηγούνι αντί για σαλιάρα.
Όλοι αυτοί λοιπόν με κοίταζαν περίεργα και σκέφθηκα ότι και πάλι είναι ξεκάθαρο ποιοι θα αντέξουν και “θα βγουν αντάρτες στο βουνό” και ποιοι θα συνθηκολογήσουν αμέσως και “θα ψάχνουν καράβι για την Αλεξάνδρεια”, ποιοι προσπαθούν και πειθαρχούν για μια κοινωνία καλύτερη με περισσότερη ισοτιμία και αλληλεγγύη και ποιοι κοιτάνε μόνο τον κώλο τους και κάτι άλλο που δεν γράφεται.
Ούτε μια στο εκατομμύριο δεν θα συναντούσα τον covid19 στα 12 χιλιόμετρα που διήνυσα…απλά μερικοί ρομαντικοί πιστεύουμε ακόμα στη συνέπεια που επιδεικνύουμε δια του προσωπικού παραδείγματος στη στάση της ζωής μας.
Για αυτό το λόγο φορούσα την μάσκα μου και παρ’ όλα αυτά κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα….και με το παραπάνω.
