"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

11.5 C
Trikala

Πτώσεις και εκπτώσεις

lafarm

Σχετικά άρθρα

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, λέει η λαϊκή σοφία. Γεγονός. Και εμείς γνωρίζουμε καλά. Γνωριζόμαστε επίσης καλά, γιʼ αυτό και θα πρέπει να ανησυχούμε και να μην κοιμόμαστε ήσυχοι. Γιατί είναι κάποιες μέρες που σε κάνουν να ντρέπεσαι για όσα ακούς να γίνονται στη χώρα σου, να ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος: Άγριος ξυλοδαρμός μετανάστη από νεαρούς φασίστες. Βιασμοί από νοσταλγούς του ναζισμού, τρομοκρατία, απειλές. Δεν υπάρχει κουράγιο για αντίδραση και η λογική σου καταλύεται από το γεγονός, αλλά και από τις αντιλήψεις εκείνων που στηρίζουν πολιτικά τα φασιστικά μορφώματα.

Ασφαλώς και δεν υπάρχει δικαιολογία για τον… ʼʼπαραπλανημένο ψηφοφόροʼʼ ή την ψήφο αντίδρασης στο μνημόνιο, την κρίση και την αδικία. Όλοι υποφέρουν, αλλά δε στηρίζουν όλοι το ναζισμό και δεν υποκινούν εγκληματικές συμπεριφορές! Ωραίοι και φωτισμένοι ως Έλληνες, που οδηγούν τελικά τη χώρα σε εθνική τύφλωση!

Υπερήφανος περιούσιος λαός – έχουμε τη συνήθεια να κάνουμε κατάχρηση του όρου ʼʼεθνικόςʼʼ- απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, όλη η δόξα όλη η χάρη, ενώ η πραγματικότητα να διαψεύδει τις πεποιθήσεις αυτές και να προσφέρει καθημερινά εξαιρετικά παραδείγματα ρατσιστικών συμπεριφορών. Εύκολα ορατά και διαγνώσιμα, χρόνια τώρα, από τα συνθήματα στους τοίχους, φαινομενικά ανώδυνα, αλλά προλείαναν το έδαφος για μελλοντικά εγκλήματα και άνοδο του φασισμού και ακραίων ρατσιστικών φαινομένων, διεκδικώντας επίμονα δημόσιο λόγο και εδραίωση επικίνδυνη.

Το παιχνίδι φαίνεται αρχικά αθώο και ακίνδυνο. Παίζεται στις αλάνες και στις αυλές του σχολείου: διαχωρισμός και χαρακτηρισμοί των παιδιών μεταξύ τους ανάλογα την καταγωγή, το θρήσκευμα, το χρώμα και κάθε είδους διαφοροποίηση. Το παιχνίδι φαίνεται αθώο ακόμη και σε μια συζήτηση στην οικογένεια. ʼʼΘα παντρεύατε την κόρη σας με έναν αθίγγανο;ʼʼ Ασφαλώς!ʼʼ…Μόνο που δεν έχετε κόρη, ε;

Όμως στη ζωή το παιχνίδι δεν παίζεται με τους ίδιους όρους του σχολείου και των μεταξύ μας συζητήσεων. Η ιδέα υλοποιείται και γίνεται ʼʼαποτελεσματικήʼʼ, ενώ το αστείο παίρνει σάρκα και οστά. Πλέον χρώμα, φύλο, διαφοροποίηση όλα είναι κατακριτέα. Σταδιακά ο φανατισμός εντείνεται ύπουλα και διαχωρίζονται τα χαρακώματα των αλλοφύλων και πλήθος ηθικοκοινωνικών προκαταλήψεων, που σωβούσαν μάλλον αθόρυβα, έρχονται στην επιφάνεια με τρόπο δριμύ. Και δε μιλάμε για μια περίοδο της ιστορίας μας ή για….ένα εξωτικό γεγονός, αλλά για φαινόμενο που θεριεύει και απειλεί το άτομο, τον κοινωνικό ιστό και το οικοδόμημα της Δημοκρατίας.

Και για να το ξεκαθαρίσουμε: είναι οι Έλληνες ρατσιστές; Με τα πολιτιστικά ανθρωπιστικά ιδεώδη που φέρουν στα γονίδιά τους; Μα, ελάτε τώρα. Ας κοιταχτούμε στα μάτια: Υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα επαγγέλματα, έτσι δεν είναι; Οι Εβραίοι δεν είναι φοβερά τσιγκούνηδες; Τι γνώμη έχουμε για τη Γερμανική πειθαρχία; Οι Τούρκοι δεν είναι λίγο μπουνταλάδες; Οι μετανάστες που έρχονται στη χώρα μας δεν είναι εν δυνάμει εγκληματίες ή φορείς επικίνδυνων ασθενειών; Ενώ οι Έλληνες είναι εξαιρετικός και υπερήφανος λαός, φιλελεύθερος και ξύπνιος!…Είναι ευδιάκριτος ο ανάποδος ρατσισμός μέσω αυτών των αντιλήψεων και ας αφήσουμε τους φαρισαϊσμούς!

Η κτηνώδης μονομέρεια και η έλλειψη σφαιρικής σκέψης οδηγεί πάντα σε ακραίες συμπεριφορές. Βέβαια υπάρχει και ο ευεργετικός φανατισμός: η προσήλωση σε αξίες, υψηλά ιδανικά, την πατρίδα. Ο στείρος όμως και άγονος φανατισμός, η πίστη σε μία μόνο σκέψη μόνο δυσλειτουργία μπορούν να επιφέρουν στην κοινωνία και στη χώρα.

Το κύμα φασιστικών συμπεριφορών που αναστατώνει τη χώρα μας και την Ευρώπη είναι σκληρή μαθητεία του ανθρώπου στο έγκλημα και κατάλυση της ιερότητας του σαν ον ανώτερο νοητικά. Να επισημάνουμε ασφαλώς ότι δεν ευθύνεται απόλυτα η οικονομική κρίση για αναπήδηση τέτοιων φαινομένων. Γιατί και σε χώρες με οικονομική ευμάρεια, βλέπουμε γιγάντωση στα εκλογικά ποσοστά των φασιστικών κομμάτων.

Η κρίση δεν είναι οικονομική μόνο. Είναι ιδεολογική και ανθρωπιστική και αυτή είναι που χρειάζεται η κοινωνία μας να θεραπεύσει. Γιατί είναι αδύνατο να προσβάλλεις την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, να απειλείς και να αφαιρείς ζωές ανάλογα με την κατάταξη σε ʼʼταυτότητεςʼʼ, που είτε τις έχει κάποιος από την ώρα που ήρθε στον κόσμο, είτε τις αποκτά κατά τη διάρκεια της πορείας του. Δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις αν είσαι διαφορετικός. Και κάποιες φορές αποτελεί στοίχημα και πρόκληση. Πρόκληση όμως είναι για τον καθένα από μας να χτυπήσει τη μισαλλοδοξία και την άγνοια.

Την παραδοχή του φαινομένου και τη θεραπεία του την περιμένουμε από τους δασκάλους και ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στις ιδέες του ανθρωπισμού και της ισότητας. Μέσα από ουσιαστική προσέγγιση της σύγχρονης ιστορίας είναι αναγκαίο να μάθουν τα παιδιά για το ολοκαύτωμα, για τις θηριωδίες του ναζισμού. Το σχολείο θα στηρίξει την ανοχή στο διαφορετικό, φυλή, χρώμα, θρησκεία, πολιτικές πεποιθήσεις και θα αποκλείσει την εμπάθεια, την επιθετικότητα και το ρατσισμό. Έτσι θα αντιμετωπίζουμε τον διπλανό μας σαν αδελφό και όχι σαν αντικείμενο για εκμετάλλευση ή εξόντωση. Στόχος η ομαλή συνύπαρξη όλων και όχι μεθοδευμένα εθνικιστικά σχέδια εξολόθρευσης των ʼʼδιαφορετικώνʼʼ.

Η κουλτούρα της ανεκτικότητας και η αποδοκιμασία του φανατισμού να γίνουν βίωμα στο παιδί: Με παιδαγωγικά συνέδρια, αμοιβαίες εκπαιδευτικές επισκέψεις και ουσιαστική διδασκαλία να δημιουργηθεί κοινό μέτωπο κατά του σοβινισμού. Για να συνειδητοποιήσει ο νέος ότι χρειαζόμαστε το συνάνθρωπο και ανεξάρτητα από το μέρος που γεννήθηκε ή το χρώμα στο δέρμα, είμαστε διαφορετικοί και απόλυτα ίσοι, ενώ μπορούμε να συνυπάρξουμε ασφαλώς χωρίς να χάσουμε την εθνική μας συνείδηση. Μόνο έτσι θα επικυρώσουμε την ανθρωπιά μας και την αντίστασή μας στον φασισμό και θα αποφευχθούν εκπτώσεις σε συμπεριφορές, που οδηγούν και σε επικίνδυνες πτώσεις.

Αν κοιτάξουμε στο απέναντι από μας σπίτι, όλο και κάποιος μετανάστης θα μένει, που το βράδυ φοβάται, που έχει χάσει τους δικούς του ή έχει πολλά χρόνια να τους δει, μια μάνα με παιδί χαμένο και παιδικά μάτια τρομαγμένα και δακρυσμένα. Μια προσευχή για τις ψυχές των δικών τους ανεβαίνει στον ουρανό, ένα κερί τρεμοσβήνει και ένα θλιμμένο τραγούδι φτάνει στα αυτιά μας… Δε μπορεί είμαστε όλοι άνθρωποι. Λίγο ακόμα και θα το καταλάβουμε!…Πόσο όμως κρατάει αυτό το ʼʼλίγο ακόμα;ʼʼ

 

Ζωή Χατζηθωμά

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Ρατσισμός! Χτες, σήμερα, αύριο…!
    Ο
    ρατσισμός είναι φαινόμενο παλιό όσο και ο άνθρωπος. Γεννήθηκε μαζί του με δυο πρόσωπα. Το ένα ήταν, και είναι, ότι, από τις πρώτες στιγμές της ζωής του, έμβρυο ακόμα, το πρώτο που έκανε σαν είδε το φως ήταν να διαλέξει το ένα στήθος από τη μάνα του κι απ’ αυτό να βυζάξει. Και το άλλο ήταν, και είναι, να βυζάξει χωρίς διάκριση και από τα δυο. Έτσι έδειξε ότι τις επιλογές τής έχει μέσα του: Της διάκρισης (διαλέγω) και της αυτάρκειας. Μ’ αυτές αναπτύσσεται και ανάλογα τα περιβάλλοντα (οικογενειακό, σχολικό, πνευματικό, κοινωνικό και πολιτικό) διαμορφώνει το χαρακτήρα του. Έτσι έχουμε δυο πολίτες: τον «κακό» και τον «καλό» με όλα τα παράγωγά τους που τα εμπλουτίζουν κατά την πορεία της ζωής τους.
    Μένουμε στην πρώτη περίπτωση, που είναι και το θέμα μας, ο ρατσισμός. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να τον ξεχωρίσουμε ξεκινώντας μέσα από τα σπίτια μας, που είναι και το πρώτο στάδιο επαφής με τον κόσμο, εξετάζοντας τις συμπεριφορές των μελών μιας οικογένειας. Σε πολλές οικογένειες και ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη και πνευματικό προσανατολισμό (θρήσκευμα, Παιδεία, κλπ) θα δούμε ποικίλες τάσεις και παραστάσεις, όπως αυτές εκδηλώνονται και όπως «διδάσκονται» από τους γονείς στα παιδιά τους ό,τι διδάσκονται. Εάν δεν γίνει αναφορά σε δυο βασικά και ουσιαστικά σημεία: στην αγάπη και αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο και στο σεβασμό προς τον Πλανήτη και ότι υπάρχει πάνω σ’ αυτόν, αμέσως ξεκινά η διαμόρφωση και η διεύρυνση του χαρακτήρα αρνητικά. Εκεί έχουμε σημάδια ρατσισμού.
    Το δεύτερο στάδιο είναι η κοινωνία με όλα τα παράγωγά της: Σε πολλά φυσικά πρόσωπα θα δούμε το κακό, το σκληρό και το πικρό, το επιθετικό, το διωκτικό και το καταστροφικό, το εχθρικό, το αλαζονικό και το υπεροπτικό και άλλα πολλά και που όλα μαζί συγκροτούν το Εγώ. Κι αυτά τα βλέπουμε σε πρόσωπα που είτε έμμεσα, είτε άμεσα σχετιζόμαστε μαζί τους και είναι: Ο συγγενής, ο γείτονας, ο παπάς, ο δάσκαλος, ο αξιωματικός, ο δήμαρχος, ο βουλευτής, ο δικαστής, ο κυβερνήτης κλπ και βεβαίως οι «καλοί» πολίτες ή εκείνοι που δεν έχει ξεκαθαρίσει ο χαρακτήρας τους και έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο «καλό» και στο «κακό». Ασφαλώς δεν κατατάσσονται όλοι στο σάκο του ρατσισμού ως ρατσιστές. Αλίμονο. Δε θα’ χε κανένα νόημα τούτη η αναφορά μας. Και όχι μόνο. Θα ήμασταν όλο ρατσιστές
    Λοιπόν, αυτό το «Εγώ» υποδηλώνει το «εκλεκτό» και «ευγενή», το «έξυπνο» και «ευφυή» που φέρνει μέσα του κάθε μυγιάγγιχτος χαρακτήρας και τα εκδηλώνει σε κάθε ευκαιρία με ποικίλα χαρακτηριστικά: αρπάχτρης, αιμοβόρος, δόλιος κλπ.
    Άλλοτε μεμονωμένα (εδώ έχουμε τη σιγανή αλλά σταθερή αναπαραγωγή ή διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα προς το ρατσισμό από εφηβική ηλικία) και άλλοτε ομαδικά (κι εδώ βλέπουμε ολόκληρα έθνη τα οποία, υπό την καταπίεση ενός «μεγάλου» με διάφορα αντιδημο-κρατικά καμουφλαρίσματα, να συνθηκολογούν μαζί του, όπως γίνεται στις μέρες μας) και όλοι μαζί να επιστρατεύουν στις τάξεις τους και άλλα παράγωγα, όπως ο φασισμός, η δικτατορία και άλλα αυταρχικά και στεγνά καθεστώτα ενώ το καμουφλάρισμά τους περιέχει και «μαύρους» με υψηλά αξιώματα για να δείχνουν στην ανθρωπότητα ότι δεν είναι ρατσιστές. Γι’ αυτό καθίσταται αθεράπευτος και η καταπολέμησή του επιβάλλεται από όλους τους λαούς!! Πώς; Θα δούμε στη συνέχεια.
    Ένα που είναι σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να περιμένουμε και να ελπίζουμε σε πολιτικά φάρμακα από οποιεσδήποτε… δημοκρατικές «βιομηχανίες» και αν προέρχονται, όσο αυτές διέπονται από στοιχεία αμοραλισμού, διάκρισης και εκμετάλλευσης.
    Επίκαιρος όσο ποτέ ο ρατσισμός. Και όχι μόνο. Κοντεύει να μπει και στο πετσί μας. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της διεθνούς πραγματικότητας έχει βάλει τη σφραγίδα του: Σε κυβερνήσεις, σε κόμματα, σε οργανισμούς, σε θρησκευτικά δόγματα, σε πολίτες και βεβαίως για τον 21ο αιώνα και σε πολιτικά δόγματα που αποτελούνται από μια φούχτα… ανθρώπων, όπως παρουσιάζονται στις μέρες μας. Και όλα αυτά τον… καταπολεμούν.
    Ως αντιπαράθεση έρχεται και στήνει μέτωπο η κουρελιασμένη και άλλοτε στραγγαλισμένη δημοκρατία με όλα τα παράγωγά της…,(συντάγματα, νόμοι, Κοινοβούλια… βουλευτές…,) προκει-μένου να τον εξουδετερώσει ή να τον περιορίσει και για το σκοπό αυτό κάλεσε και καλεί όλους τους προαναφερόμενους φορείς-πιστούς να εργαστούν έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια κοινωνία των πολιτών πέρα και πάνω από οποιεσδήποτε διακρίσεις.
    Αυτό βέβαια προϋποθέτει και την ισοτιμία των πολιτών και την εξαφάνιση των αν-θρωπίνων εκτρωμάτων, που δείχνουν και λένε, αυτός είναι μαύρος, αυτός είναι τσιγγάνος, αυτός είναι άθεος, αυτός είναι λαθρομετανάστης, αυτός είναι φτωχός, αυτός είναι ανάπηρος!!! και να το μάτι, κυκλωπιαίο και «αφ υψηλού» να πέφτει πάνω τους και να τους λιώνει.
    Το ίδιο μάτι, που φεγγρίζει μέσα από κρανία με αλλοιωμένο νου και νεκρά αισθήματα, μάτι που ξεχωρίζει απ’ όλες τις κατηγορίες των όντων της Γης μας και ξεπερνά στην θηριωδία και το πιο άγριο και αιμοβόρο ζώο. Μάτι που την όρασή του την απορροφά μέσα από τα σκοτάδια του κακού και του Εγώ του και συγκεντρώνει στο ασπράδι του το σαδισμό και το μίσος. Αυτό το μάτι πέφτει και στην «πόρνη», πόρνη που μέσω ρατσιστικών «ταγών» η κοινωνία δημιούργησε και την ίδια «πόρνη» βλέπουμε σε πολλά σπίτια πλουσίων. Άμοιρα κορίτσια, που εκτός από τις διάφορες εργασίες που προσφέρουν, ικανοποιούν και τις πρόστυχες «σεξουαλικές» προθέσεις των «κυρίων» τους.
    Το ίδιο δάχτυλο και μάτι το βλέπουμε και στα «σωφρονιστικά» καταστήματα του Κόσμου μας, που πέρα από τη βία που ασκείται, αλλοιώνεται και το φύλο τού καταδικασμένου, ενώ τα προοδευτικά κινήματα έξω που αντιστέκονται σ’ αυτόν τον ξεπεσμό, καταδιώκονται με κατασταλ-τικούς μοχλούς και μέτρα και με «δημοκρατικούς» νόμους τίθενται εκτός νόμου για να μπορούν οι πραγματικοί άνομοι να ζήσουν ανενόχλητα και ρατσιστικά το δικό τους «κόσμο». Η εκμετάλλευση σε ανήλικα παιδάκια και οι βιασμοί σε ανήλικα αγόρια και κορίτσια αποτελεί την πιο βάρβαρη εικόνα για την Ιστορία της Ανθρωπότητας. Η πορνεία δείχνει το πραγματικό πρόσωπο των συντεταγμένων «σύγχρονων» κοινωνιών που υπερηφανεύονται, «άνθρωποι» που βύζαξαν γάλα μόνο από το ένα στήθος της μάνα τους.
    Όλα αυτά, που δεν είναι παρά σταγόνες για τα σύνδρομα του ρατσισμού, μπορεί να ε-κλείψουν μόνο με την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σωστή λειτουργία των σχολειών, ιδιαίτερα στη Δύση που μας κούφαναν με τον δυτικοευρωπαϊκό της πολιτισμό.
    Προς αυτή την κατεύθυνση αγωνίστηκαν στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν, πολιτικά κόμματα και θρησκευτικά δόγματα. Έτσι λένε. Παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει και γίνονται αν-θρώπινες προσπάθειες μέσα από κοινωνικούς φορείς, για την καταπολέμηση του ρατσι-σμού…,(προσέξτε, λέμε κοινωνικούς φορείς και μεμονωμένα πρόσωπα και δεν αναφερόμαστε σε κόμματα, θρησκευτικά δόγματα κλπ που αποτελούν την αλυσίδα που στραγγαλίζουν τις κοινωνίες των πολιτών…,) τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Εκείνο που επέτυχαν ήταν να ξεχωρίσουν τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες και ακόμα χειρότερα και σε «υποκατηγορίες»!!
    Το ρατσισμό, λοιπόν, άλλοι τον ενισχύουν, άλλοι, ελάχιστοι και αδύναμοι τον καταπολεμούν και άλλοι, εκτός από την ενίσχυση που του παρέχουν, καμουφλαρισμένα τον χρησιμοποιούν. Στην εποχή του σήμερα στην ημερήσια διάταξη είναι και οι «πηγές» που «ποτίζουν» τη συντήρηση, την εξάπλωση και την επικράτησή του και, σε μεγάλο βαθμό, τις «πηγές» τις αποτελούν οι άμοιροι «λαθρομετανάστες» και οι τσιγγάνο , θύματα των «σύγχρονων» κοινωνιών και σαφέστατα οι διαμορφώσεις των κοινωνιών σε «πολυπολιτισμικές» πολιτείες των ωρών του μηδέν. Έτσι φαίνονται.
    O ρατσισμός, στα πλαίσια της «Παγκοσμιοποίησης», μιας παγκοσμιοποίησης του χρήματος και των όπλων, σαβανώνει ακόμα περισσότερο την ανθρωπότητα στην κοινωνική σήψη και αποσύνθεση και με ατσαλένια φτερωτά πλοκάμια τον οδηγεί στο αβέβαιο ή στο ανύπαρκτο, έτσι που να καθίσταται από κάθε άποψη ακατανίκητος, αφού εκτός του… φυσικού του χαρακτήρα αποκτά και το τεχνικό με ποικίλα πρόσωπα κι εδώ είναι η μεγάλη δυσκολία.
    Εκτός, λοιπόν, τους λαθρομετανάστες, τους δακτυλοδεικτούμενους τσιγγάνους και τις πο-λυπολιτισμικές κοινωνίες, ακολουθούν και οι αυξανόμενες στρατιές των εγχώριων ανέργων, των αστέγων, των φτωχών, των οικονομικά αποτυχημένων (άλλα θύματα του διεθνούς καταστημένου) και των … αλκοολικών. Η καταφυγή στην πορνεία και στην άγρια εκμετάλλευση νέων κοριτσιών από «άτομα» που θέλουν να λέγονται «φύλακες» είναι μια ξέχωρη διάσταση και ανάντεχτη απ’ το βάρος και την ντροπή, ενώ σε μύριες περιπτώσεις νέες λαθρομετανάστριες προκειμένου να επιβιώσουν πουλιούνται με το κιλό. Η καταφυγή των νέων στο εμπόριο ναρκωτικών και η μετε-ξέλιξή τους σε χρήστες, η γκετοποίηση συνανθρώπων μας σε «γειτονιές» ξέχωρες από τις άλλες (βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη) είτε αυτοί λέγονται τσιγγάνοι, είτε πρόσφυγες κάθε κατηγορίας και αιτίας, είτε οικονομικοί μετανάστες, όπως παράδειγμα κι εμείς οι Έλληνες και άλλα πολλά, αποτελεί μια άλλη αποκρουστική και επικίνδυνη διάσταση, ενώ έχουν εγκλωβιστεί σε «πνευματικούς οίκους ανοχής» ο Πολιτισμός και οι αξίες.
    Παρεμπιπτόντως βλέπουμε το κατάντημα στις Τέχνες, (βιβλίο, κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική κ. ά.,) την κατακράτηση των κλεμμένων Ελληνικών Ιστορικών Μνημείων στα ευρωπαϊκά μουσεία (χάνια τα λέμε εμείς), το «κόψιμο» ή τον σταδιακό περιορισμό της Ελληνικής Γλώσσας, τον αφελληνισμό που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις κλπ.
    Να μείνουμε στο θέμα μας και να επισημάνουμε και τις «υποκατηγορίες» άμοιρων συναν-θρώπων μας, οι οποίες δεν δημιουργήθηκαν τυχαία και σε πολλές περιπτώσεις ενεργοποιούνται ομαδικά παίρνοντας μορφές ληστειών, τρομοκρατιών, απαγωγών και άλλων εγκληματικών πράξεων και καταστάσεων, έτσι που μέσα από πολύπονες στρατηγικές των «μεγάλων» να αμαυ-ρώνεται η δομή της κοινωνίας, με αποτέλεσμα ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας να εξοπλίζεται με ρατσιστικά σύνδρομα που τον μεταβάλουν σε μισαλλόδοξο «κριτή», διώχτη και πολεμιστή.
    Τα φαινόμενα, που κατά καιρούς έχουν καταγραφεί στην Παγκόσμια Ιστορία και συνεχίζουν ακόμα πιο έντονα στις μέρες μας, είναι πολλά και δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε όλα. Άλλωστε τι θα’ χει να κάνει ο ιστορικός του μέλλοντος; Εμείς προβάλλουμε απλά τις απόψεις μας και ευχόμαστε να μην επιβεβαιωθούν ποτέ.
    Εν τάχει θα αναφερθούμε στις παλιές εποχές με τους δούλους και τα σκλαβοπάζαρα και παράλληλα στις εξεγέρσεις και στις στασιάσεις των δούλων έναντι των αφεντάδων τους, οι οποίοι, δούλοι, εκφράζονταν άλλοτε μέσα από ληστρικές παρέες με επιδρομές, λεηλασίες και σφαγές ενάντια στις τότε «τάξεις πραγμάτων», άλλοτε σαν πειρατές και άλλοτε σαν οργανωμένες ομάδες με σκοπό τη λευτεριά τους, επιδείνωσαν ακόμα περισσότερο το μένος του κακού. Κι εδώ επιβάλ-λεται η αναζήτηση των αιτιών.
    Κι αυτές οι όπως και να λέγονται συγκροτημένες ομάδες και σε κάποιες περιπτώσεις ολό-κληροι λαοί, για εποχές που αγκαλιάζουν και το σήμερα, αποτέλεσαν και αποτελούν το αντίπαλο δέος. Όλες οι ως τώρα αυτοκρατορίες «άνθισαν» σε βάρος των δούλων και ταλαίπωρων ανθρώ-πων. Ακολούθησαν και μεγάλες σφαγές στις οποίες πρωτοστάτησαν τα μετά Χριστόν θρησκευτικά δόγματα, Δύσης και Ανατολής.
    Στο ρου της ζωής, σε ό,τι αφορά τη Δύση, οι σκλάβοι «εκμοντερνίστηκαν» και σε ό,τι α-φορά άλλα διαμερίσματα του Πλανήτη παρέμεναν ως «ζώα» εκμεταλλεύσιμα απ’ το άγριο και δο-λοφονικό χέρι του ρατσιστή. Κι εδώ δημιουργήθηκαν αντιστάσεις και ξεσηκωμοί ενάντια σε ρα-τσιστικά καθεστώτα, τα επανδρωμένα από την «πολιτιστική» Δύση και, δυστυχώς, Χριστιανική. Η συνέχεια γνωστή: πάντα και παντού το φαινόμενο ρατσισμός, ο κλασικός πρωταγωνιστής. Η Ευ-ρώπη, με πρωταγωνιστή τη Γερμανία, έχει δώσει το μεγάλο απάνθρωπο δείγμα στην ανθρωπότητα ξεπερνώντας κάθε τυραννία και θηριωδία των εποχών.
    Και σ’ αυτή την περίπτωση δημιουργήθηκε το αντίπαλο δέος γνωστό ως κομμουνισμός, τον οποίο τον… απέτυχαν ή τον… αυτοκτόνησαν. Ακολούθησε το κυνηγητό του μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του, την υποταγή και τον εξανδραποδισμό, σε ό,τι αφορά μερίδες ηγετών του. Πα-ράλληλα διάφορες ομάδες, γνωστές ως αναρχικές, πολέμησαν με δικούς τους τρόπους τα πραγ-ματικά αναρχοσυστήματα σε όλο τον κόσμο.
    Ποιος είναι αυτός ή αυτό που δημιούργησε όσα ως τώρα αναφέραμε; Κατά την άποψή μας το πολύμορφο πρόσωπο του ρατσισμού. Η υποκινούμενη έντεχνη έχθρα ξε-χώρισε τους ανθρώπους σε στρατόπεδα με μοναδικό σκοπό να πρυτανεύσουν τα συμ-φέροντα.
    Ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνούμε τους αγώνες των λαών ανά τον Πλανήτη και διάφορα ολοκαυτώματα που χάρη σ’ αυτά χρωστάμε και τις υπάρξεις μας ως άνθρωποι και τις αξίες μας και τα ιδανικά μας. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε το κράμα των υπεροπτών, των θεατρίνων, των υποκριτών και άλλων πολιτικών και… ηγετικών προσωπικοτήτων που συγκροτούν την πολυπολι-τισμική κοινωνία και αποκτούν και βραβεία Νόμπελ ειρήνης!!! ενώ οι πόλεμοι μαίνονται. Μόνοι τους τα φτιάχνουν, μόνοι τους τα μοιράζονται, Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει και τα τελευταία χρόνια είδαμε πολλούς βραβευμένους -και όχι μόνο με Νόμπελ- να βραβεύονται μεταξύ τους μέσα στα διάφορα «πολιτισμικά» κέντρα ενώ οι πολεμοχαρείς προθέσεις τους πιστοποιούν περιτράνως τους δικούς τους κόσμους, ξένους από το δικό μας.
    Εν κατακλείδι ο ρατσισμός δεν θεραπεύεται, καταπολεμείται. Ο Ουμανισμός δεν φιμώνεται ούτε παροπλίζεται, ενισχύεται. Οι δημοκρατικές κοινωνίες οφείλουν να α-φουγκραστούν τις φωνές των ανθρώπων και του Πλανήτη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να πρυτανεύσουν. Αναλύσεις, έρευνες και εξηγήσεις στα του ρατσισμού δε βοηθούν και οι Διεθνείς Οργανισμοί οφείλουν να παίξουν το ρόλο τους. Ο ρατσισμός από φυσικό φαινόμενο έχει μεταβληθεί σε φαινόμενο τεχνικό. Με την τεχνολογία(αυτή έφερε την ανεργία) αναπαράγεται, διευρύνεται και καθίσταται ακαταπολέμητος. Για την επίτευξη των σκοπών του χρησιμοποιείται και ο απλός άνθρωπος και χωρίς να καταλάβει γίνεται θύμα του. Ο Ρατσισμός έχει σχέση με τη διάκριση, είναι η διάκριση, που οδηγεί στο περιθώριο και στην εξαφάνιση το ανθρώπινο γένος. Ό,τι έχει σχέση με την αφαίρεση της ζωής των συνανθρώπων μας, οποιαδήποτε μέθοδο και να χρησιμοποιεί-ται, λέγεται ρατσισμός. Αυτός γέννησε το φασισμό μέσα στις εκκολαπτικές μηχανές του. Το πολύμορφο πρόσωπό του διαμορφώθηκε μέσα στη βία, στο διωγμό και στο μαύρο. Θα τον δούμε σε όλες τις εποχές. Στο μακρινό παρελθόν της«Pax Romana», στο κοντινότερο που γονάτισε την Ευρώπη και σήμερα στο πρόσωπο της «Pax Amerikana».
    Ε.Ε. – Γερμανία – Οκτώβρης 23 2002 Web: http://www.fasoulas.de * e-mail: vaios@fasoulas.de

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης