Η απάντηση των αρμοδίων για να αποφύγουν τις πιέσεις των εκάστοτε διαμαρτυρομένων είναι τετριμμένη: «υποβάλετέ μας τα αιτήματά σας».
Αυτό είναι το μέρος της απάντησης που ξεφεύγει από το έρκος των οδόντων γιατί υπάρχει και συνέχεια που ο εκάστοτε αρμόδιος την κάνει γαργάρα: «κι εμείς θα φροντίσουμε να τα προωθήσουμε στον κάλαθο των απορριμμάτων».
Όσο η συμμετοχή της κοινωνίας με τους οργανωμένους φορείς της προκαλεί αλλεργία στους κομματικούς αχυρανθρώπους που διοικούν με νοοτροπία σουλτάνου δημόσιους οργανισμούς, τόσο ο παλαιοκομματισμός και η αδιαφάνεια, η αυθαιρεσία και η απουσία λογοδοσίας στους υφιστάμενους τις επιπτώσεις των ανερμάτιστων αποφάσεων των αρμοδίων θα εξακολουθούν να αποτελούν τα συμπτώματα μιας αναχρονιστικής αντίληψης περί εξουσίας, δυσανεκτικής στη δημοκρατία και εχθρικής στην εμβάθυνσή της.
Είναι σα να είμαστε πρωταγωνιστές σε ένα σίριαλ στο οποίο κάθε φορά καλούμαστε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια που είπαμε και στα προηγούμενα επεισόδια.
Αυτή η αποκαρδιωτική κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο με τη συμμετοχή των πασχόντων μέσω του συλλόγου τους στο Διοκητικό Συμβούλιο του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων, ώστε το σύνθημα του κινήματος των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων που λέει «τίποτα για εμάς χωρίς εμάς» να αποκτήσει κάποιο αντίκρισμα και να μην ακούγεται σαν ειρωνεία στα αυτιά μας.
Οι πάσχοντες έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από την ασθένειά τους, άλλους εχθρούς πιο ύπουλους: την περιθωριοποίηση, την αδιακρισία, τον στιγματισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα.
Όλα αυτά τα τείχη τα βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε εκδοχή της καθημερινότητάς μας, μία από τις πιο αδήριτες είναι το κομμάτι της ζωής μας που είναι σε εξάρτηση από το νοσοκομείο.
Κ.Τ.
