Ο Δήμος Τρικκαίων απευθύνει δημοσίως συλλυπητήριο μήνυμα στους οικείους του γλύπτη Θύμιου Πανουργιά, ο οποίος απεβίωσε πριν λίγες ημέρες. Μας άφησε εδώ, στα Τρίκαλα, την πόλη του Ασκληπιού, ως παρακαταθήκη, ένα μνημείο γνώσης και μνήμης: το έργο του «Κόρες του Ασκληπιού», το οποίο κοσμεί την πλατεία στη συμβολή των οδών Ασκληπιού και Ιπποκράτους (ένας έξοχος συμβολισμός…).
Το έργο του Δασκάλου, όπως τον έλεγαν οι σύγχρονοι, νεότεροί του γλύπτες, δηλαδή το από μάρμαρο σύμπλεγμα με την Ιασώ, την Υγεία και την Πανάκεια, φιλοτεχνήθηκε από τον ίδιο (με βοηθό τον Γ. Χατζόλη) και προσφέρθηκε στον Δήμο Τρικκαίων το καλοκαίρι του 2003, στη διάρκεια των εργασιών του 1ου Συμποσίου Γλυπτικής, που πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα.
Έκτατε, κοσμεί την πόλη και, όπως σημειώνει ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου «αποτελεί σημείο αναφοράς για τη μετάβαση από την αρχαία παρέμβαση, στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη. Η Τέχνη και η Επιστήμη της Ιατρικής συναντήθηκαν για να σηματοδοτήσουν την ανάγκη, το έργο του “πρώτου γιατρού χωρίς σύνορα” να αποτελέσει εφαλτήριο, ώστε ο Άνθρωπος, ως οντότητα, να είναι πάντα στο επίκεντρο: προς τέρψη και, ό μη γένοιτο, προς ίαση».
Ποιος ήταν
Ο Θύμιος Πανουργιάς γεννήθηκε στο Αγρίνιο, το 1931.
Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Γιάννη Παππά (1951-1956) και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ συνέχισε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1960-1963) κοντά στον Λουί Λεγκ. Υπήρξε καθηγητής γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1972-1998, ενώ δίδαξε και ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1986-1987). Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1973) και του Συλλόγου Γλυπτών (1978), του οποίου διετέλεσε και πρόεδρος.
Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Βρετανικό Συμβούλιο το 1969, την οποία ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετοχές σε ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1965, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, του Σάο Πάουλο το 1969 και της Βενετίας το 1972.
Με υλικά την πέτρα, το μάρμαρο και το μέταλλο και επίκεντρο την ανθρώπινη μορφή, ο Θύμιος Πανουργιάς συνδύαζε στο έργο του στοιχεία της λαϊκής παράδοσης με χαρακτηριστικά από την αρχαϊκή τέχνη αλλά και τις σύγχρονες τάσεις. Κυβιστικά και αφαιρετικά στοιχεία συνθέτουν έργα που βασίζονται σε συμπαγείς όγκους με έμφαση στην απλοποίηση, τη σχηματοποίηση, την ακινησία και τη μετωπικότητα. Στην πορεία οι συμπαγείς όγκοι εμπλουτίστηκαν με εσοχές και ανοίγματα που υποδηλώνουν ένα φυσικό τοπίο στο οποίο εντάσσονται οι μορφές, ενώ στη συνέχεια η ανθρώπινη παρουσία υποχώρησε για να δώσει τη θέση της σε μια αφαιρετική απόδοση της φύσης.
Πέθανε σε ηλικία 84, την Τρίτη 23 Ιουνίου 2015.
