Ο Βουλευτής Τρικάλων Χρήστος Σιμορέλης κατέθεσε στο Προεδρείο της βουλής για τον Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης την επιστολή της Επιτροπής Αγώνα πρώην συμβασιούχων εργαζομένων στο Δήμο Τρικκαίων του νομού Τρικάλων οι οποίοι αιτούνται τη μοριοδότησή τους για μετέπειτα τυχόν προκηρύξεις του δημοσίου τομέα.
Αίτημα των πρώην συμβασιούχων εργαζόμενων του Δήμου Τρικκαίων για μοριοδότηση
Με την παρούσα επιστολή-υπόμνημα θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε και να σας κάνουμε κοινωνό ενός σοβαρού προβλήματος που αντιμετωπίζουμε, προβλήματος που ξεκίνησε ουσιαστικά με την είσοδο της χώρας μας στη δίνη των μνημονίων, από τα τέλη του 2010.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζοντας την ευαισθησία σας, αλλά και το πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης και της διάθεσης από την πλευρά της παρούσας κυβέρνησης για την όσο το δυνατόν καλύτερη και με το δικαιότερο τρόπο αποκατάστασης των αδικιών και των σκληρών συνεπειών των μνημονιακών νόμων, θέλουμε να σας ενημερώσουμε, εν συντομία, για το πρόβλημά μας.
Ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε σε διάφορες υπηρεσίες του Δήμου Τρικκαίων από το έτος 2003 και μετέπειτα, ανάλογα με το πότε υπέγραφε ο καθένας τη σύμβαση του και παραμείναμε στις θέσεις μας έως τα τέλη του 2010όταν ο νεοεκλεγείς δήμαρχος τότε, βασιζόμενος στο νόμο «Ραγκούση» περί διακοπής και μη ανανέωσης των συμβάσεων όλων των συμβασιούχων, δεν ανανέωσε τις συμβάσεις μας και ουσιαστικά μας έσπρωξε στην ανεργία και στο περιθώριο και μάλιστα σε ιδιαίτερα σε ιδιαίτερα δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, λόγω του εναγκαλισμού της χώρας μας με τα μνημόνια, που συνεχίζεται δυστυχώς μέχρι και σήμερα.
Εδώ να τονίσουμε ότι οι συμβάσεις όλων μας, μιλάμε για έναν αριθμό (270) ατόμων, ανανεωνόταν κάθε χρόνο χωρίς ούτε μια μέρα διακοπή και καλύπταμε οι περισσότεροι πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως προκύπτει από τις αντίστοιχες βεβαιώσεις των εκάστοτε Δημάρχων. Όπως καλύτερα εσείς ως νομικός γνωρίζετε, με βάση το νόμο Παυλόπουλου το 2004, συμβάσεις 2 τουλάχιστον συνεχόμενων ετών αναγνωρίστηκαν ως συμβάσεις αορίστου χρόνου με αποτέλεσμα την ουσιαστική μονιμοποίηση και έτσι την απελευθέρωση από την ομηρία ετών, αρκετών χιλιάδων εργαζομένων. Αυτή την ομηρεία με ατυχή όμως τελικά για εμάς κατάληξη τη βιώσαμε και εμείς για αρκετά χρόνια, αρκεί να τονίσουμε εδώ ότι υπάρχουν πρώην συμβασιούχοι με πάνω από 5 χρόνια έως και 10 συνεχόμενων συμβάσεων και ήταν εν τέλει αυτή η ομηρεία κάτω από δύσκολες συνθήκες, πολλές φορές με μη τακτική πληρωμή και ψεύτικες υποσχέσεις ότι από χρόνο σε χρόνο θα μονιμοποιούμασταν, που μας οδήγησε στην απομάκρυνση από τις δουλειές μας και στη δεινή θέση που σήμερα βρισκόμαστε.
Επίσης θα πρέπει εδώ να συμπληρώσουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια που εργαζόμαστε υπό το καθεστώς ομηρείας και με την ελπίδα της μετατροπής των συμβάσεων μας σε αορίστου χρόνου, στα πρότυπα του νόμου Παυλόπυλου, δημιουργήσαμε υποχρεώσεις, κάναμε προγραμματισμό ζωής, παιδιά, δάνεια που όλα αυτά με την απομάκρυνση μας από τις θέσεις μας βρέθηκαν πλέον στον αέρα και με δεδομένο το γεγονός της αρνητικής συγκυρίας της μεγάλης κρίσης που διέρχεται η χώρα μας συν το ότι οι περισσότεροι από εμάς είναι πάνω από 40 χρονών έως και 50 καθιστά πλέον από δύσκολη έως αδύνατη την επαναφορά μας στην αγορά εργασίας με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται. Κατόπιν όλων αυτών που έχουν συντελεστεί εις βάρος μας και επικαλούμενοι το αίσθημα δικαίου και κοινωνικής ευαισθησίας που διακατέχει εσάς προσωπικά, αλλά και την κυβέρνηση σας, ζητούμε την κατά το δυνατό δικαίωσή μας και την δυνατότητα επαναφοράς μας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και επειδή, καταλαβαίνουμε και συναισθανόμαστε τη δυσκολία των στιγμών θα θέλαμε εμείς να προτείνουμε έναν τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε κατά ένα βαθμό και με κριτήρια δικαιοσύνης αλλά και συμβατότητας με τη συγκυρία της κρίσης να λυθεί το πρόβλημά μας, το οποίο πιστεύουμε ότι δεν θα είχε δημιουργηθεί αν για όλους τους γνωστούς λόγους δεν είχαμε εμπλακεί στη μνημονιακή περιδίνηση.
Έτσι λοιπόν αφού όπως καταλαβαίνουμε ότι στη παρούσα χρονική συγκυρία δεν θα ήταν δυνατή η άμεση επαναπρόσληψή μας, που άλλωστε θα ήταν «εκ των ουκ άνευ» μετά από τόσα χρόνια συνεχόμενων συμβάσεων, θα προτείναμε μιας μορφής μοριοδότηση- πριμοδότηση ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας του καθενός με βάση τα δύο χρόνια και πάνω. Και ίσως από τα 5 χρόνια και πάνω με έναν μεγαλύτερο συντελεστή.
Αυτή η πριμοδότηση θα αφορά μετέπειτα τυχόν προκηρύξεις στο δημόσιο τομέα που λογικά κάποια στιγμή θα προκηρυχθούν και με αυτόν τον τρόπο άνθρωποι που πρακτικά βρίσκονται σε δύσκολη ηλικιακή εργασιακή προοπτική, αλλά με χρόνια συνεχούς εργασίας πίσω τους θα έχουν του τουλάχιστον τη δυνατότητα να ελπίζουν ότι θα κατοχυρώσουν μία βασική σύνταξη και να σώσουν ότι σώσουν από τη ζωή τους.
Αλλιώς πολύ φοβούμαστε ότι το μέλλον για μας γίνεται δυσοίωνο και περνάμε για πάντα στο περιθώριο της ζωής. Ελπίζοντας και αναμένοντας την ειλικρινή κατανόηση σας και την ανταπόκριση σας, στο δίκαιο, πιστεύουμε, αίτημα μας.
Μετά τιμής
Επιτροπή αγώνα πρώην συμβασιούχων
Δήμου Τρικκαίων
