Αφού ήπιαμε το λιαστό – γλυκό κρασί από τη γη των Κικόνων, αυτό που χάρισε ο Μάρωνας στον Οδυσσέα και μέθυσε τον Κύκλωπα Πολύφημο, ήρθαν στη μνήμη μου τα λόγια του Ομήρου.
«Κι όταν το μελιστάλαχτο κρασί ήθελαν να πιούνε
Σε είκοσι μέτρα ρίχνανε νερού κι ένα ποτήρι,
Και τότε μια γλυκιά ευωδιά κι ουράνια απ’ το κροντήρι
χυνότανε, που να μην πιείς δε βάσταγε η καρδιά σου».
Ύστερα, κάναμε γλέντι τρανταχτό στον Ίσμαρο και στη βαθιά σπηλιά του. Φωνάξαμε και τον Πολύφημο να ‘ρθει στη συντροφιά μας. Μα, ο μεθυσμένος Κύκλωπας ακόμη να φανεί.
Βασίλης Πανάγος
Πύλη