Το γεγονός ότι έτυχε να γεννηθούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα , και όχι σε χώρα με πόλεμο , και όχι σε χώρα με μεγάλη φτώχεια και δυστυχία , δεν μας δίνει το δικαίωμα , να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους αυτούς που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, σαν σκουπίδια.
Πρόσφυγες από το κατεστραμμένο κολαστήριο της Μόρια βρίσκουν καταφύγιο δίπλα σε τάφους κοντινών νεκροταφείων, την ίδια ώρα που ακροδεξιοί έχουν ξαμοληθεί στους δρόμους μπλοκάροντας ανθρωπιστική βοήθεια, τραμπουκίζοντας κι εμποδίζοντας τους να φτάσουν στα σημεία διανομής φαγητού και περίθαλψης.
Είναι τρομερό αλλά η κλινική των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» δεν λειτουργεί λόγω των μπλόκων.
Ζούμε στην εποχή των τεράτων. Γύρω μας έχει ξεχυθεί ένα πέπλο μίσους, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.
Κανίβαλοι που χαίρονται με τον πόνο κατατρεγμένων ανθρώπων ξεφυτρώνουν και μας οδηγούν στο νόμο της ζούγκλας.
Πρώτα να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και μετά Έλληνες, Χριστιανοί ή οτιδήποτε άλλο.
Εγώ σ αυτά τα παιδιά, που τόσα χρόνια τα είχαμε παρκάρει σε άθλιες συνθήκες στη Μόρια, βλέπω τα δικά μου παιδιά σε μια άλλη ζωή, πιο άτυχη.
