"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

22.8 C
Trikala

Όταν ο ασκών λειτούργημα παλιμπαιδίζει …

lafarm

Σχετικά άρθρα

“ΟΤΑΝ Ο ΑΣΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΑΛΙΜΠΑΙΔΙΖΕΙ…”

του Ηλία Καραμάνου

Κάθε ηλικία έχει τη χάρη της και την μοναδικότητά της.

Αλλά, για να περάσεις φυσιολογικά από το ένα στάδιο στο επόμενο, πρέπει να την ζεις και να την βιώνεις στο έπακρο και φυσικά την κατάλληλη χρονική στιγμή. 
Για παράδειγμα δεν θα πας να παίξεις “μακριά γαϊδούρα…” στα 50 σου.

Μόνο έτσι μπορείς
να περάσεις φυσιολογικά στο επόμενο ηλικιακά στάδιο, χωρίς να κουβαλάς μέσα σου τα ίχνη μιας καταπιεσμένης ζωής.

Μιας ζωής που έφυγε τρέχοντας. 
Μιας ζωής που την άφησες να περάσει από δίπλα σου … ενώ στεκόσουν απλά… ένας παρατηρητής.

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που δεν «χόρτασαν» την ζωή τους όταν έπρεπε.
Που δεν κατάφεραν να κάνουν στη ζωή τους ούτε το 1/4 αυτών που κάνουν οι νορμάλ άνθρωποι.

Και ενώ έχεις την ψευδαίσθηση πως είσαι “κανονικό και υγιές” άτομο, κάποια στιγμή η καθημερινότητα και οι αστοχίες σου σε προσγειώνουν στην πραγματικότητα.

Και έρχεται ο “εξουσιαστής” χρόνος ξαφνικά, σαν αστροπελέκι, να σου υπενθυμίσει και να σου χτυπήσει το καμπανάκι. 
Και έρχεται ο “χρόνος” προτού τον καταλάβεις να σου πει πως περνάς κρίση ηλικίας!

Τρέχεις να προλάβεις την ζωή που δεν έζησες.

Τότε ξεπροβάλλουν το ένα μετά το άλλο τα απωθημένα σου. 
Αρχίζεις δειλά δειλά όχι μόνο να 
συνειδητοποιείς ότι αυτό που έγινες δεν σε ικανοποιεί, αλλά ψάχνεις και τρόπους να γυρίσεις στο παρελθόν σου. 
Λες και μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω.

Τα βάζεις με τον εαυτό σου, τον μαλώνεις, θυμώνεις μαζί του, τις περισσότερες φορές-όταν είστε οι δύο σας-τον βρίζεις, για τα χρόνια που “χάθηκαν”.

Για τα όμορφα που στερήθηκες, για τα παιδικά φλερτ και τους αθώους παιδικούς έρωτες που ποτέ δεν τόλμησες να ζήσεις. 
Είναι δυνατόν όλα αυτά και άλλα τόσα και περισσότερα, να τα “ζήσεις” 40 χρόνια μετά;

Ο χρόνος λένε είναι ο μεγαλύτερος κριτής. Και μάλλον έτσι είναι.

Είναι ο μόνος που είτε δημόσια είτε ιδιωτικά σε φέρνει αντιμέτωπο με τις επιλογές σου με τον εαυτό σου τον ίδιο. 
Και αν, τη στιγμή της αυτοκριτικής δεν δείξεις την απαραίτητη ψυχραιμία, ίσως έρθεις αντιμέτωπος με καταστάσεις πρωτόγνωρες που δύσκολα 
αντιμετωπίζονται…

Δεν είναι κακό να μην θες να χάσεις την παιδικότητά σου, 
άλλωστε όλοι μέσα μας κρύβουμε ένα μικρό παιδί που έχει ξεχάσει να μεγαλώσει.

Όλα στην ζωή, όμως, πρέπει να έχουν ένα μέτρο. Οι δημόσιες εμφανίσεις σου, οι τοποθετήσεις σου, οι επιλογές σου, οι αντιδράσεις σου, οι κριτικές σου.

Ακόμη και οι καταγγελίες σου πρέπει να χαρακτηρίζονται από τη στοιχειώδη ευγένεια του λόγου χωρίς χυδαιότητες, βρισιές και συκοφαντίες.

Δεν πρέπει η κάθε σου δημόσια εμφάνιση και τοποθέτηση να ανάγεται στην καθιερωμένη “συνεδρία ψυχοθεραπείας σου” για να εκτονώνεται και να ηρεμείς…

Όλα κρέμονται από μια μικρή κλωστούλα… και εκεί που πραγματικά έχεις φτιάξει μια ζωή με πολύ κόπο και θυσίες μπορεί να την δεις να γκρεμίζεται μέσα σε δευτερόλεπτα…

Μπορεί σε ανύποπτο χρόνο να αποδομήσεις το είναι σου, να απομυθοποιηθείς.

Αρκεί ένας άνθρωπος να βρει το “κουμπάκι σου” και να σε “παρασύρει” σε ακραίες ενέργειες.

Και όλα αυτά γιατί πιστεύεις πως είσαι ο “Πάπας και έχεις το αλάθητο”

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης