Σε λίγο η σχολική χρονιά τελειώνει, αλλά οι οιωνοί για το μέλλον των σχολείων της πόλης, αλλά και της παιδείας γενικότερα είναι τραγικά.
Για την αντιμετώπιση της δεινής αυτής κατάστασης πραγματοποιήθηκε χθες ενημερωτική συνάντηση για τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης Μαθητών στα σχολεία που βρίσκονται στα διοικητικά όρια του Δήμου Τρικκαίων.
Στη συνάντηση μετείχαν διευθυντές σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι οποίοι είχαν κληθεί σχετικώς. Στόχος είναι η οικονομική ενίσχυση των μαθητών, οι οικογένειες των οποίων αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες που προκύπτουν καθημερινώς τα τελευταία χρόνια.
Η ενίσχυση αυτή θα αφορά αποκλειστικά μόνο στις καθημερινές ανάγκες, σε ζητήματα υγείας και, γενικότερα, σε φλέγοντα θέματα υποστήριξης του μαθητή.
Σκοπός του Ταμείου Αλληλεγγύης, είναι η διαπαιδαγώγηση και εντρύφηση των μαθητών στην έννοια της αλληλεγγύης, εμπράκτως και ουσιαστικώς.
Ουσιαστικά, το Ταμείο θα είναι… δύο Ταμεία. Το ένα, θα αφορά σε κάθε σχολείο, όπου θα υπάρχει ένας κουμπαράς, τον οποίο ήδη – μαζί με τον ανάλογο λογαριασμό – συμφώνησε ευγενικά να προσφέρει η Συνεταιριστική Τράπεζα Θεσσαλίας.
Το δεύτερο Ταμείο συστήνεται – από ένα – στις Σχολικές Επιτροπές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Σε αυτά θα μπορεί το κάθε φυσικό πρόσωπο, ο κάθε τρικαλινός ή μη, η κάθε επιχείρηση, να προσφέρουν τη συνδρομή τους, την οικονομική τους ενίσχυση, για παροχή βοήθειας αποκλειστικά και μόνο σε μαθητές.
Πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, θα μπουν οι βάσεις και θα λειτουργήσει πιλοτικά το εγχείρημα, προκειμένου αυτό να εφαρμοστεί πλήρως από το επόμενο σχολικό έτος.
Και ενώ το εγχείρημα και η πρωτοβουλία σε ένα πρώτο επίπεδο σκέψης μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό, αυτόματα στη συνέχεια γεννιούνται ερωτηματικά για το μέλλον των παιδιών μας και το πώς φτάσαμε στο σημείο να έχουμε παιδιά πεινασμένα με οικογένειες οικονομικά εξαθλιωμένες.
Ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά με ρυθμούς του προηγούμενου και μάλιστα βιώνουμε στα σχολεία συνθήκες της μετακατοχικής Ελλάδας!
Αρκετές οικογένειες στερούνται των στοιχειωδών και κατά συνέπεια τα παιδιά είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία και επιπλέον είναι επιφορτισμένα με αισθήματα κατωτερότητας και μειονεξίας, που οδηγούν σε θυμό και οργή κατά πάντων με συνέπειες επικίνδυνες για την κοινωνία.
Οι εξαγγελίες των εκάστοτε υπουργών Παιδείας αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες και η έλλειψη ορθού προγραμματισμού στον κρίσιμο αυτό τομέα οδηγεί στο έσχατο και ντροπιαστικό σημείο ”του κουμπαρά” και στο δόγμα ”ό,τι προαιρείσθαι”, που τελικά είναι ανεδαφικό και τριτοκοσμικό!
Όλοι μας, αλλά κυρίως οι κυβερνώντες πρέπει να δώσουν τη δέουσα προσοχή για τα παιδιά, τη ζωή τους και την ουσιαστική τους εκπαίδευση. Γιατί, όταν υποφέρει ένα παιδί, είμαστε όλοι υπεύθυνοι και κυρίως θα πρέπει όλοι να ντρεπόμαστε!
