"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

23.3 C
Trikala

Όχι άλλο Χίλτον!

lafarm

Σχετικά άρθρα

Ζωή Χατζηθωμά : Χριστέ μου, έρχονται… έρχονται και δεν έχω προλάβει ούτε να μαγειρέψω, ούτε να φτιάξω τα μαλλιά, σαν τη θεια μου τη Βασίλω στο χωριό με το τσεμπέρι θα είμαι. Πώς να εμφανιστώ εγώ μπροστά της; Αυτή στην τρίχα, με το ταγιεράκι της, με τις φιρμάτες της γόβες, το τσαντικό, τα μαύρα της γυαλιά και δε συμμαζεύεται!
‘Ναι, εντάξει, αλλά…η κυρία αυτή ήρθε ακάλεστη και μάλιστα έφερε μαζί και καναδυό φιλαράκια για την παρέα και τον χαβαλέ!’ ακούγεται μια άγνωστη φωνή στο δωμάτιο. Ποιος, λοιπόν, έφερε την τύπισσα με την παρέα της στο Χίλτον; Ποιος τους είπε να μπαινοβγαίνουν στη χώρα μου, στο σπίτι μου και να στρογγυλοκάθονται στον καναπέ μου; Ποιος τους φέρνει ξανά να μας χαλάσουν το Πάσχα; Θέλω το Πάσχα μας πίσω, εκείνο που δεν είχε Χίλτον και παστέλ ταγιεράκια στις κάμερες!


Μας ρώτησες εμάς, κυρά μου, αν θέλουμε να ψαχουλεύεις στα ντουλάπια μας, στο ψυγείο μας; Και τι θα βρεις στο ψυγείο μας δηλαδή; Μισοάδειο είναι, τα παιδιά μας πεινάνε και σεις ζητάτε κι άλλα, κι άλλα, πόσα πια; ‘Ρώτησέ την για τους συνεργάτες της!’ ακούγεται πάλι η φωνή στο δωμάτιο και αρχίζω να σκιάζομαι, λες και είμαι πρωταγωνίστρια σε θρίλερ.


Τι να ρωτήσω; Λες και δεν τους ξέρω; Είναι οι γνωστοί μας άγνωστοι: παχύδερμα σε ποικίλα σχέδια και χρώματα και ιδιότητες, πολιτικές νυφίτσες, σκελετοί πολιτικών ξεχασμένοι σε πατάρια, μοβ γραβάτες στα Καστελόριζα, πανάκριβες ξαπλώστρες και αντηλιακά στη Μύκονο, υποβρύχια, φαρμακευτικές εταιρίες, μίζες, λάδια, ξέπλυμα, offshore, θλιβερά ανθρωπάκια δημοσιογράφοι, πολιτικές οργανώσεις και σχήματα που εξελίχθηκαν χειρότερα και από την μαφία και την οικογένεια Κορλεόνε, ζωές μαχαραγιάδων…
Νιώθω να σφίγγει κάτι το λαιμό μου και θέλω αέρα, αλλά δε βλέπω να σφίγγει ο κλοιός για κείνους. Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι σε ποιο άλλο μέρος όλοι αυτοί που εξαθλίωσαν έναν υπερήφανο λαό θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και ωραίοι. Τώρα που μιλάω για σφίξιμο…με σφίγγει και το τζιν μου, καλά να πάθω, αυτά κάνουν τα τσουρέκια πασχαλιάτικα!


Ευτυχώς όμως ζούμε στην πιο ηλιόλουστη χώρα του κόσμου. Ο ήλιος βοηθάει να φωτίσουν τα μέσα μας, να φύγει ο θυμός…Αλήθεια, πώς φεύγει ο θυμός; Λένε πως όταν δυο άνθρωποι χωρίζουν, κάπου αλλού μακριά προκαλείται μια καταστροφή εξαιτίας της ενέργειας που απελευθερώνεται από τον πόνο. Η ενέργεια από τον θυμό που έχουμε μέσα μας τι προκαλεί και πού άραγε;
Έρχεται Πάσχα και πάντα τούτες τις μέρες σκέφτομαι έντονα όσους υποφέρουν σε κάποιο νοσοκομείο. Σκέφτομαι και όσους έφυγαν από τη χώρα, τα δικά μας αποδημητικά πουλιά, αλλά και εκείνους που υποφέρουν άδικα στη χώρα τους και έχουν εγκλωβιστεί σε ενοχές και σε μια ζωή που δεν επέλεξαν και δεν έφταιξαν για όλα τα δεινά που περνούν. Όλοι προσευχόμαστε βουβά ο καθένας για το δικό του ‘ θανάτω θάνατον πατήσας’.
Έχω όμως εμπιστοσύνη στη δύναμη της ψυχής μας, στη δύναμη της ράτσας μας…Παίρνω μεγάλες ανάσες, πιστεύω πως ακόμη μπορούμε και τελικά το φινάλε θα είναι καλό. Ευχαριστώ απλά εκείνους που ακόμη με κάνουν να ονειρεύομαι κοιτάζοντας τους ανθρώπους στα μάτια, να στέκομαι στα πόδια μου και να βρίσκω τις αναλογίες της ζωής μου!…Και πολλά είπαμε, οι λέξεις μπορεί να τρομάζουν…Η ζωή συνεχίζεται με μας να πέφτουμε και να χτυπάμε άσχημα. Κάποιοι όμως τελικά μένουμε όρθιοι ό,τι και αν γίνει!
Για πείτε και σεις, τι άλλα νέα; Εγώ εδώ τσιμπολογάω ένα τσουρέκι αδιαφορώντας για το τζιν που με σφίγγει. Αδιαφορώ και δε φοβάμαι και για τους επισκέπτες που σε λίγο θα είναι εδώ…
Θέλω το Πάσχα μας πίσω, εκείνο που δεν είχε Χίλτον…Πόσα Χίλτον να αντέξουμε;

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης