Αγαπημένε μας Στέλιο,Φίλε και συμμαθητή.Έλαχε σ΄εμένα από του συμμαθητές σου να σου αποτίσω σήμερα το ύστατο αντίο, εκ μέρους όλων μας.Δεν είσαι πια μαζί μας.
Έφυγες αναπάντεχα και άδικα για το στερνό σου ταξίδι.Δεν σου άξιζε αυτός ο θάνατος.Μας γέμισες πόνο και θλίψη.Είναι αλήθεια Στέλιο, και το λέγαμε συχνά αυτό, ότι όλον τον κόσμο να γυρίσεις-και εσύ είναι αλήθεια τον περπάτησες- τους ανθρώπους που έζησες και βίωσες μαζί τους την μαθητική ηλικία, τους κουβαλάς βαθιά μέσα σου.
Δεν ταιριάζει σ΄αυτές τις σχέσεις καχυποψία και αναλήθειες. Είναι σχέσεις ζωής που διαπνέονται από βαθιά και ειλικρινή συναισθήματα.Παρότι δεν ζούσες ανάμεσά μας καθημερινά, στην πόλη μας, κράτησες αναλλοίωτες τις σχέσεις μ΄όλους εμάς που πορευτήκαμε μαζί στα πιο αγνά χρόνια, κρατώντας ένα κομμάτι της ζωής σου για εμάς.
Με τον καθένα από εμάς κρατούσες μια ξεχωριστή σχέση.Όπως επίσης αφιέρωσες πάμπολες ώρες, βοηθώντας με το λειτούργημά σου, συνανθρώπους από τη γενέτειρά σου, υπερβαίνοντας εαυτόν.
Το άκουσμα του αδόκητου θανάτου σου συγκλόνισε συνθέμελα όλους μας, αλλά είναι λίγο, πολύ λίγο, μπροστά στον ανείπωτο πόνο, τον ανεξάντλητο, που επέφερε στην οικογένειά σου.
Αλήθεια πόση δύναμη και κουράγιο να βρεί η πολυαγαπημένη μου φίλη και λατρευτή σύζυγός σου Μαρία, μετά απ αυτό; Συμπορεύτηκε μαζί σου από την μαθητική μας ηλικία, στάθηκε δίπλα σου στηρίζοντας τις επιλογές σου, ακολουθώντας σε αγόγγυστα, πιστεύοντας σε εσένα και τις δυνατότητές σου και με μια απαράμιλλη αφοσίωση, αντλώντας χαρά και δύναμη από τα επιτεύγματά σου.
Την είχα ρωτήσει, όταν το 2018 επρόκειτο να μετεγκατασταθείτε στα Γιάννενα, ως αναπληρωτής πλέον καθηγητής Αγγειοχειρουργικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, αν την προβληματίζει αυτή η μετεγκατάσταση και να ζήσει σε μια καινούργια πόλη με καινούργιους ανθρώπους.
Μου απάντησε, με περίσσιο ενθουσιασμό ότι της δίνεται η ευκαιρία να ζήσει μια τελείως καινούργια ζωή με Εσένα, τον Στέλιο της, απ την αρχή. Την θαύμασα, για την αφοσίωσή της και την αγάπη της σε εσένα.
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζήσει την καινούργια της ζωή μαζί σου, όπως κι εσύ Στέλιο δεν πρόλαβες να εγκαινιάσεις το νέο σου ιατρείο, ούτε να προσφέρεις και να διευρύνεις το έργο σου.
Πόση δύναμη και κουράγιο να βρούν τα δυό σου πολυαγαπημένα παιδιά, ο Γιώργος και ο Μιχάλης που φέρουν τα ονόματα των παππούδων τους;
Ο Γιώργος που ακολουθεί τα βήματά σου και που βαδίζει στους δρόμους της πολυαγαπημένης σου Θεσσαλονίκης και στα αγαπημένα σου στέκια στην Πανεπιστημιούπολη, στις αίθουσες που άφησες το αποτύπωμά σου, αφού φοιτεί στο 5ο πλέον έτος της ίδιας σχολής, της Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησες κι εσύ.
Ο Μιχάλης που σπουδάζει στο 3ο έτος της σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τα βήματά του θα τον οδηγούν στα δικά σου αγαπημένα μέρη;
Πόσο κουράγιο να βρούν οι λατρευτοί σου γονείς, Γιώργος και Ειρήνη, για τον μονάκριβό τους γιό, που τόσο καμάρωναν και λάτρευαν;Πόση δύναμη να βρούν τα πεθερικά σου, ο Μιχάλης και η Λαμπρινή, ο Νίκος ο κουνιάδος σου και όλη η οικογένειά του;
Πόση δύναμη να βρούν τα ξαδέρφια σου, οι θείοι σου, οι φίλοι σου;Θα έχουν όμως μέσα τους ανεξίτηλη την παρουσία σου, έχοντας ως φάρο που θα τους φωτίζει και που θα ζεσταίνει τις καρδιές τους, την κρυστάλλινη πορεία σου, τις διακρίσεις σου ως γιατρός και ως επιστήμονας, την εντιμότητά σου, την απλότητά σου, την ανιδιοτέλειά σου, το απαράμιλλο ήθος σου και θα παίρνουν κουράγιο απ΄όλα αυτά να συνεχίσουν να ζούν, χωρίς εσένα, αλλά μέσα απ τη μεγαλοσύνη σου.
Γιατί πράγματι, Στέλιο, έφυγες απ΄αυτή τη σύντομη ζωή σου αφήνοντας όμως ένα γερό και στέρεο αποτύπωμα που μέσα του περικλείει την ανθρωπιά και την επιστημοσύνη σου.
Πρέπει όμως να σταθώ και στο έργο που αφήνεις πίσω σου ως επιστήμονας που εύχομαι να βρεί άξιο συνεχιστή του στο πρόσωπο του γιού σου Γιώργου.Απόφοιτος του 3ου Λυκείου Τρικάλων, επέτυχες στις πανελλήνιες εξετάσεις και εισήλθες το 1983 στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ακολούθως Διδάκτωρ αυτής, αρχικά ειδικεύτηκες στην Αγγειοχειρουργική, σε Νοσοκομεία στην Αγγλία και στην Ελλάδα και απέκτησες τίτλο Ειδικότητας της Αγγειοχειρουργικής τον Δεκέμβριο του 2001.
Εξειδικεύτηκες στην Ενδοαγγειακή Χειρουργική στην Μ. Βρετανία (Queen΄s Mary) και αποτέλεσες τον πρώτο Επιμελητή Ειδικό Αγγειοχειρουργό της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εγκατεστημένη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.
Από τον Ιανουάριο του 2011 εκλέχτηκες Λέκτορας Αγγειοχειρουργικής-Ενδοαγγειακής Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και από 26 Ιουνίου 2018 ανέλαβες Αναπληρωτής Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής της Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων και υπεύθυνος του Αγγειοχειρουργικού Τμήματος της Πανεπιστημιακής Χειρουργικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων.
Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια παρακολούθησες και συμμετείχες σε πλείστα σεμινάρια.Με πόση χαρά και ικανοποίηση Στέλιο, μας ανακοίνωσες ότι ανέλαβες Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην τελευταία μας συνάντηση, το Πάσχα του 2018 στο Φρούριο, εμάς τους συμμαθητές σου του 3ου Λυκείου Τρικάλων;
Χωρίς ίχνος κομπορρημοσύνης, χωρίς ίχνος αυταρέσκειας!Έτσι ήσουν. Απλός και προσηνής.Και εμείς πόση χαρά και περηφάνια νοιώσαμε, που ένας δικός μας άνθρωπος έφτασε τόσο ψηλά!
Και με πόση ζωντάνια χόρεψες εκείνο το βράδυ! Χόρεψες, λές και δεν πατούσες σε τούτη τη γή!
Στέλιο ήσουν το καμάρι μας!Λέγαμε ότι ο Στέλιος Κούτσιας είναι συμμαθητής μας και αυτό έπαιρνε αξία πολύτιμη, ξεχωριστή για τον καθένα από εμάς, μεταλαμπαδεύοντας αυτή σε όλους μας.Δεν θα σε ξαναδούμε όμως τα Πρωινά του Σαββάτου στα Τρίκαλα και δεν θα ξανάρθεις να χορέψεις λεβέντικα -γιατί έτσι χόρευες- σε καμία πλέον συνάντησή μας.
Στη σύντομη ζωή σου κατάφερες πάρα πολλά.Έγινες επιστήμονας εγνωσμένου κύρους και επιστημοσύνης, με καθολική αναγνώριση.Μα πάνω απ΄όλα, Άνθρωπος.
Είχε ακόμη πολλά να προσφέρεις. Να κατακτήσεις απάτητες κορφές.Είχες να προσφέρεις στην επιστήμη σου, στα παιδιά σου Γιώργο και Μιχάλη, στην πολυαγαπημένη σου Μαρία.
Σους γονείς σου, που ευχόμαστε να αντέξουν τη απώλειά σου, παίρνοντας δύναμη απ΄την παρουσία των εγγονών τους, στα πεθερικά σου και σ όλη της οικογένειά σου, στους συγγενείς σου και στους φίλους σου.
Θα αντλούν όμως δύναμη από τη διαδρομή σου και από τα επιτεύγματά σου που κι αυτά δεν θα είχαν την τόση αξία αν δεν συνοδεύονταν από την ολοκληρωμένη προσωπικότητά σου!
Γι΄αυτούς θα ζείς για πάντα!Τους ευχόμαστε να κρατήσουν κοντά τους την εικόνα σου, τα πεπραγμένα σου και μ αυτά να πορευτούν ερήμην σου, απαλύνοντας τον πόνο τους.
Για όλους εμάς τους συμμαθητές σου, που σε ζήσαμε, σε χρόνια ανιδιοτελή και ελεύθερα από κάθε έγνοια και προβληματισμό, σ΄ αποχαιρετούμε με πόνο βαθύ και θα έχεις πάντα μια θέση στην καρδιά μας και στις θύμησές μας.
Σ΄αποχαιρετούμε Στέλιο μ΄αυτούς τους τελευταίους στίχους:«Νιότη απ΄τη νιότη σου έπαιρνα Κι ακόμη αχνογελούσα,Τα γερατειά δεν τρόμαζα τον θάνατο αψηφούσα.Και τώρα που θα κρατηθώΠου θα σταθώ, που θά μπω;
Που απόμεινα ξερό δεντρί σε χιονισμένο κάμπο;Έπεσε η νύχτα στην αυγήΚαι το στρατί μου κρύβει»
Καλό Ταξίδι Αγαπημένε μας Στέλιο! Καλό Παράδεισο να ΄χεις!
Χρύσα Ντιντή
