Αθώος για όλα κρίθηκε ο Τάσος Θεοφίλου. Σύμφωνα με την ετυμηγορία του δικαστηρίου αθωώθηκε για το σύνολο των κατηγοριών και συγκεκριμένα για συγκρότηση και ένταξη τρομοκρατικής οργάνωσης, ανθρωποκτονία από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, ληστεία, κατασκευή-προμήθεια-κατοχή εκρηκτικών υλών, διακεκριμένη κατοχή όπλων κ.ά.
Ο Τάσος Θεοφίλου είχε συλληφθεί το 2012 και είχε μείνει στη φυλακή 5 χρόνια. Αυτά τα 5 χρόνια ποιος θα του τα δώσει πίσω;…
Αναδημοσιεύουμε το πλήρες ρεπορτάζ, που περιέχει τη δήλωση των συνηγόρων υπεράσπισης και το χρονικό της υπόθεσης από την Εφημερίδα των Συντακτών:
Σε αντίθεση με την εισαγγελική πρόταση το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε σήμερα αθώο για όλες τις κατηγορίες τον Τάσο Θεοφίλου που είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε 25 χρόνια κάθειρξη για τη ληστεία στην Πάρο τον Αύγουστο του 2012, ενώ δικάστηκε και ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης.
Η ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, που ελήφθη με πλειοψηφία 3 προς 2, μέσα στην κατάμεστη από φίλους και αλληλέγγυους του κατηγορούμενου αίθουσα προκάλεσε κλάματα χαράς και ανακούφισης και χειροκροτήματα, καθώς ο Θεοφίλου δικαζόταν μετά από εισαγγελική έφεση και για κατηγορίες σχετικά με ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση κ.λπ. για τις οποίες είχε αθωωθεί πρωτόδικα και έτσι ήταν αντιμέτωπος ακόμη και με ισόβια.
Σύμφωνα με την ετυμηγορία του δικαστηρίου, ο Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε για το σύνολο των κατηγοριών και συγκεκριμένα για συγκρότηση και ένταξη τρομοκρατικής οργάνωσης, ανθρωποκτονία από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, ληστεία, κατασκευή-προμήθεια-κατοχή εκρηκτικών υλών, διακεκριμένη κατοχή όπλων κ.ά.
Ένα μέλος του δικαστηρίου είχε την άποψη πως θα πρέπει να κριθεί ένοχος για τις πράξεις της ληστείας, της παράνομης οπλοφορίας, της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος και τη πλαστογραφίας ενώ το δεύτερο μέλος που μειοψήφησε υποστήριξε ότι πρέπει να καταδικαστεί για όλα τα αδικήματα που του αποδόθηκαν.
Η δήλωση των συνηγόρων υπεράσπισης
Η σημερινή πανηγυρική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου από το Α΄ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών αποτελεί θριαμβευτική νίκη μέσα σε μία γκρίζα πολιτική συγκυρία που απαλλάσσει συστηματικά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς από κάθε αναστολή να αυθαιρετούν και να στήνουν σκευωρίες.
Ταυτόχρονα είναι μία ιστορική νίκη του νομικού πολιτισμού, που κατακτήθηκε με αιώνες λαϊκών αγώνων και όχι από την καλωσύνη οποιασδήποτε εξουσίας, διότι απέτρεψε την επιδιωκόμενη μετατροπή του ποινικού δικαίου από δίκαιο αποδείξεων σε δίκαιο ενδείξεων και κυρίως «δίκαιο» υποδείξεων.
Αξίζουν συγχαρητήρια στα μέλη της πλειοψηφίας του δικαστηρίου διότι αντιστάθηκαν στις πιέσεις των μηχανισμών, που δεν σταμάτησαν ούτε την τελευταία στιγμή, και απέδειξαν ότι υπάρχουν ακόμα δικαστές που δεν ασκούν απλά εξουσία, αλλά απονέμουν δικαιοσύνη και σαν τέτοιες θα μείνουν στην ιστορία.
Θερμούς χαιρετισμούς στο αγωνιζόμενο κίνημα, που μαζί με τους συνήγορους υπεράσπισης δώσαμε μέσα και έξω από τα δικαστήρια τη μάχη για να σπάσει το φράγμα της σιωπής και να απλωθεί με επιτυχία το κύμα συμπαράστασης, πολύ ευρύτερα από τα όρια του αναρχικού χώρου και να νικήσει τους μηχανισμούς.
Μετά από πέντε χρόνια άδικης φυλάκισης ο Τάσος βγαίνει σήμερα. Με το βλέμμα σε κάθε διωκόμενο αγωνιστή, ο αγώνας συνεχίζεται.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης
Κώστας Παπαδάκης
Αννυ Παπαρούσσου
Σπύρος Φυτράκης
Το χρονικό της υπόθεσης
Ο Τάσος Θεοφίλου κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ληστεία τράπεζας στην Πάρο τον Αύγουστο του 2012, στην οποία κατά τη διαφυγή των ληστών δολοφονήθηκε ένας οδηγός ταξί.
Ο ήδη «σεσημασμένος» αναρχικός συνελήφθη στην Αθήνα ως ύποπτος, ενώ ταυτόχρονα όλα τα ΜΜΕ προεξόφλησαν με πηχυαίους τίτλους την ενοχή του αλλά και τη συμμετοχή του στην οργάνωση ΣΠΦ.
Αποτελεί εξάλλου τα τελευταία χρόνια πάγια τακτική των διωκτικών αρχών και κυρίως ορισμένων ΜΜΕ να «εντάσσουν» αυτομάτως όποιον αναρχικό ή αντιεξουσιαστή συλλαμβάνεται να παραβιάζει τον νόμο στην οργάνωση ΣΠΦ.
Με τον τρόπο αυτό ο συλληφθείς δικάστηκε από Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης και με την επιβαρυντική νομική διάταξη περί τρομοκρατίας (187Α).
Το μοναδικό στοιχείο της ενοχής του Τ. Θεοφίλου ήταν ένα καπέλο που δεν υπήρχε στα αρχικά ευρήματα της ληστείας και που πάνω του -σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική- υπήρχε δικό του DNA.
Ο Τ. Θεοφίλου προφυλακίστηκε και η δίκη του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013, με όλους τους μάρτυρες -συμπεριλαμβανομένων των αυτοπτών- να μην τον αναγνωρίζουν. Ακόμα και ο αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής κατέθεσε ότι μπορεί να μην ήταν συμμέτοχος στη ληστεία.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάσισε τελικά ότι ο Τάσος Θεοφίλου ήταν ένοχος για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και συμμετοχή στη ληστεία και αθώος για ένταξη στην οργάνωση ΣΠΦ. Η βαριά ποινή του ήταν 25 χρόνια κάθειρξη.
Ο Θεοφίλου άσκησε έφεση κατά της απόφασης, υποστηρίζοντας ότι είναι εντελώς αθώος. Το ίδιο όμως έκανε και ο εισαγγελέας, κρίνοντας προφανώς «επιεική» την απόφαση.
Όμως, στην τωρινή δίκη, η εισαγγελέας όχι μόνο αμφισβήτησε στην ουσία όλες τις μαρτυρίες και τις αγορεύσεις των συνηγόρων και των δύο τεχνικών συμβούλων που αμφισβήτησαν εμπράκτως και με επιχειρήματα το μοναδικό «στοιχείο» ενοχής, αλλά και την προηγούμενη απόφαση του Τριμελούς. Πρότεινε να κηρυχθεί ένοχος ο Τάσος Θεοφίλου όχι μόνο για όσες πράξεις είχε ήδη καταδικαστεί αλλά και για όσες αθωώθηκε.
Πηγή: efsyn.gr
Τον ταξιτξη ποιος θα τον φέρει πίσω;
επιιλεκτικες ευαισθησίες έχετε. Οΰτε ο πρώτος, οΰτε ο τελευταίος είναι. Αλλά καμία αναφορά σε άλλους παθόντες;
Λογικά επειδή οι άλλοι μή όντας Αναρχικοί δεν είχα αλληλέγγυους, ακόμη και αν.είχαν το.ίδιο πρόβλημα.
Είναι όπως όταν κάποιοι χωρίζουν τους πεινασμένους σε Έλληνες ή πρόσφυγες και κάνουν δράσεις μόνο για Έλληνες ή μόνο για πρόσφυγες, ξεχνόντας το βασικό κοινό πρόβλημα της πείνας.
Είμαστε μια γελοία υποκριτική κοινωνία και μας αξίζουν Μ.Μ.Ε, όπως το δικό σας. Μεροληπτικά, με σπασμωδική κάλυψη σοβαρών γεγονότων.
Ο Τάσος Θεοφίλου πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή. Πέντε χρόνια. Και μόνο τα καλοκαίρια να μετρήσεις, πάλι πολλά είναι. Είχε καταδικαστεί σε 25ετή κάθειρξη, για τη συμμετοχή του σε ληστεία μετά φόνου στην Πάρο.
Για την ακρίβεια φορτώθηκε με τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη: συγκρότηση και ένταξη τρομοκρατικής οργάνωσης, ανθρωποκτονία από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, ληστεία, κατασκευή-προμήθεια-κατοχή εκρηκτικών υλών, διακεκριμένη κατοχή όπλων κ.α. Ο Θεοφίλου, γνωστός στον αντιεξουσιαστικό χώρο, υποδείχθηκε στις Αρχές με ανώνυμο τηλεφώνημα, ενώ ως βασικό αποδεικτικό στοιχείο παρουσιάστηκε ο εντοπισμός ίχνους DNA σε ένα καπέλο, το οποίο, όμως, δεν επιδείχθηκε στο δικαστήριο. Ο ίδιος έλεγε πως το μόνο πιστόλι που έχει δει από κοντά, είναι εκείνο που του έβαλαν στον κρόταφο.
Αθώος ύστερα από πέντε χρόνια ο Θεοφίλου για τη ληστεία της Πάρου
Ο Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε στο Εφετείο. Ξανακέρδισε την ελευθερία του, αλλά, φυσικά, δεν μπορεί να ξαναπάρει και τα πέντε χρόνια που έχασε πίσω από τα κάγκελα. Βέβαια για αυτό υπάρχει ο δεύτερος βαθμός στην απονομή της Δικαιοσύνης, για να έχουν, ο κατηγορούμενος και η αλήθεια, μία δεύτερη ευκαιρία. Αλλωστε η πλάνη είναι πάντα ένα ισχυρό ενδεχόμενο σε υποθέσεις που δεν αποτελούνται από μετρημένα πράγματα και σαφείς κουβέντες. Όμως μισό λεπτό. Εδώ ο Θεοφίλου θα μπορούσε να ισχυριστεί, καθώς σηκώνεται από το εδώλιο, ότι δεν ήταν θύμα πλάνης, αλλά προκατάληψης.
Προσπαθήστε να θυμηθείτε πως ήταν το κλίμα εκείνη την εποχή. Εχουμε κυβέρνηση Σαμαρά και όλοι είναι πιο «κακοί» από το συνηθισμένο: οι Πακιστανοί μας απειλούν, δεν κλαίμε και με μαύρο δάκρυ για τους πρόσφυγες που πνίγονται, ενώ η Αστυνομία αποκτά πλέον το «ελευθέρας» της πολιτικής ηγεσίας για επιχειρήσεις μηδενικής ανοχής. Κάπως έτσι, ο Θεοφίλου κρεμάστηκε από τα μανταλάκια πριν του περάσουν και την ποινή της κάθειρξης στο λαιμό. Βρέθηκε μπλεγμένος σε μία υπόθεση από εκείνες που δικάζονται χωρίς να ακουμπήσει χέρι στο Ευαγγέλιο. Ληστεία μετά φόνου, τρομοκρατία, αντιεξουσιαστής. Για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας όλα αυτά αρκούν για να σε στείλουν στο πιο σκοτεινό υπόγειο. Υποτίθεται ότι η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί έτσι. Aντε τώρα να το πεις αυτό στον Θεοφίλου.
Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά με τη Δικαιοσύνη. Αλλά ακόμα και αν όλα έστεκαν καλά, η εικόνα που φτάνει στον μέσο πολίτη έχει σκιές δυσαρμονίας ανάμεσα στη λειτουργία της Δικαιοσύνης και στο αίσθημα δικαίου. Να, ας πούμε ο Θεοφίλου έκατσε στη φυλακή σχεδόν όσο και ο Ακης. Ο Ρουπακιάς, ο άνθρωπος που σκότωσε τον Παύλο Φύσσα, δικάζεται το πρωί και το μεσημέρι πάει σπίτι του. Η δίκη της Χρυσής Αυγής σέρνεται για χρόνια, ενώ όλοι γνωρίζουμε περιπτώσεις εξοντωτικών ποινών σε πρεζόνια ή σε ανθρώπους που εκτοπίζονται στο κοινωνικό περιθώριο.
Οταν ακούς για περιπτώσεις όπως του Θεοφίλου, δεν φρίττεις μόνο για τα χρόνια που έχασε ο άνθρωπος. Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν και άλλοι αθώοι πίσω από τα κάγκελα. Και πόσοι είναι αυτοί. Βέβαια η αθωωτική απόφαση σε καλεί να πιστέψεις σε εκείνο που μόλις αμφισβήτησες: στη Δικαιοσύνη, στην τελευταία καταφυγή ακόμα και για αυτόν που την απορρίπτει, ως εργαλείο του αστικού κράτους.