Το ιστορικό του δάσους-και του αγώνα των Ελαφιωτών- έχει ως εξής:
Το 1965, οι κάτοικοι εξεγέρθηκαν κατά των ιδιωτών-τσιφλικάδων που εκμεταλλεύονταν τους καρπούς της δημόσιας γης και τους εκδίωξαν. Ήρθε δύο χρόνια αργότερα η χούντα και ο αγώνας ανεστάλη.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1978, οι τσιφλικάδες, με τη συνδρομή μπουλντόζων, προσπάθησαν να μετατρέψουν δασική έκταση σε χωράφια γης. Οι κάτοικοι αντέδρασαν συντεταγμένα και απέτρεψαν τα δασοκτόνα σχέδια τους.
Από τότε, κάμποσες φορές, οι “επίγονοι” των Τούρκων, επανήλθαν. Μάταια. Πάντα το χωριό αντιστέκονταν, ρωμαλέα, ειρηνικά, αποτελεσματικά.
Φέτος, αρχές φθινοπώρου, με πρωταγωνιστή τον αναπληρωτή γραμματέα -τσιφλικά του ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων, οι επίδοξοι “δολοφόνοι” του δάσους, επανήλθαν.
Επί δέκα μέρες, επιχειρούσαν συνεχώς. Σχεδόν καθημερινά οι κάτοικοι βρίσκονταν αντιμέτωποι με 4 υλοτόμους-πραιτωριανούς, πολλές δεκάδες αστυνομικούς και τον πρωτόγνωρο αμοραλισμό των 3 Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων, oι οποίοι τους εξαπάτησαν κατ΄επανάληψη, ο ένας δε απ΄αυτούς τελευταία συμπεριφέρεται, ως εξ αγχιστείας τσιφλικάς. Τελικά οι ορέξεις των τσιφλικάδων και των συνοδοιπόρων τους δεν ικανοποιήθηκαν.
Τρείς γενιές Ελαφιωτών, ομονοούσες, δεν επέτρεψαν το δημόσιο δάσος να υλοτομηθεί. Ο αγώνας όμως είναι πασίδηλα άνισος. Οι δυνάμεις των εισβολέων είναι υπέρτερες, ενισχύονται δε και από την αφασική συμπεριφορά μέρους της κοινωνίας και πλέγματος διαπλοκής.
Στο Ελάφι, δεν κινδυνεύει μόνο ο δημόσιος χαρακτήρας του δάσους, ούτε απλώς ελλοχεύει ο κίνδυνος επεισοδίων με απρόβλεπτες διαστάσεις και επιπτώσεις. Διακυβεύεται η ίδια η αξιοπρέπεια του ατόμου και του συνόλου, η όποια δυνατότητα της χώρας να επανακάμψει, η διατήρηση στοιχειωδών αρχών και αξιών που διαχρονικά διέπουν τον άνθρωπο και κρατούν όρθιες τις κοινωνίες.
Είναι αυτονόητο πως θεωρούμε την απτή, παντοιότροπη συνδρομή σας, αναγκαία.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων