Η επόμενη μέρα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει οπωσδήποτε δράσεις ενίσχυσης της τοπικότητας της ανάπτυξης. Η Ελλάδα το 2000 είχε 60 νηματουργεία τα οποία εκαναν νημα το βαμβάκι που η χώρα παράγει. Με μια σειρά λάθος πολιτικών στην ενέργεια βασικά , που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε, σήμερα λειτουργούν μόνο δύο!!!
Το βαμβάκι που παράγεται στην Ελλάδα εξάγεται σχεδόν όλο εκτός και ενα μεγάλο μέρος παει στην Τουρκία, η οποία το κάνει νήμα και ρούχα. Φανταστείτε οτι σήμερα αλλά και εδω και αρκετά χρόνια τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού ράβονται στα Αδανα.
Το βαμβάκι το Ελληνικό εξάγεται λοιπόν και εισπράττουμε περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό πάει λοιπόν εξω, γίνεται νήμα έξω και ξαναεισάγεται ως ρούχα χαμηλής μόδας ( εσώρουχα κλπ) πληρώνοντας ως Ελλάδα 1,5 δις και αν εισαχθεί ως ρούχο κανονικό πληρώνουμε άλλα 5 δις.
Απο τα χρήματα που πρόκειται να δαπανηθούν για την ενίσχυση της κοινωνίας προτείνω τα 600 εκατομμύρια να πανε να δημιουργηθούν περίπου 10-15 σύγχρονα νηματουργεία απο τα οποία θα δουλέψουν ενα σωρό τοπικές βιοτεχνίες ρούχων κυρίως Θεσσαλία, Μακεδονία , Δυτ. Μακεδονία, που εδω και χρόνια παραμένουν κλειστές.
Αυτο θα δημιουργήσει περίπου 100.000 θέσεις εργασίας και 6,5 δις ευρώ στην Ελληνική Οικονομία απο τα οποία τα 4 εξαγωγές.
Αυτή η πρόταση θα κατατεθεί αρμοδίως μαζί με άλλες 7 για άλλα προιόντα της πατρίδας μας .
Ευχαριστω
Δ.Κουρέτας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
